Upodobnienie fonetyczne: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to 89.74.198.174. Autor wycofanej wersji to ZelDelet.) |
|||
| (Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 10 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{osoba styl}} |
{{osoba styl}} |
||
'''Upodobnienie fonetyczne''' – różnice miendzy tym, jak sie wyrazy [[Pismo|pisze]], a jak [[Mowa|wymawia]]. Dochodzi do niego ftedy, gdy dwie położone obok siebie [[Spółgłoska|spółgłoski]] w wyrazie tak sie lubiom, że jedna pszekazuje sfoje cechy fonetyczne tej drugiej. |
|||
== Podział upodobnień == |
== Podział upodobnień == |
||
* |
* '''Udźwiencznienie''' – jest ftedy, gdy głoska bezdźwienczna otszymuje dźwienczność od innej dźwiencznej, np. wyras ''tagże'', gdzie bezdźwienczne ''[[k]]'' zamienia sie w dźwienczne (nawed bardzo) ''[[g]]''. Zapisuje sie to właśnie tak: ''k:g''. |
||
* |
* '''Ubezdźwiencznienie''' – to samo, co udźwiencznienie… Ale na odwrót, np. wyras ''pszyjaciel'', ''[[rz]]:[[sz]]''. |
||
* |
* '''Utrata dźwienczności na końcu wyrazu''' (zwany tesz '''zanikiem dźwienczności w wygłosie''') – prawie jak ubezdźwiencznienie. Pszykładowo: ''chlep'' (''[[b]]:[[p]]''). |
||
* |
* '''Uproszczenie grupy spółgłoskowej''' – jej fpływy załważa sie szczególnie w szypkiej mowie, na pszykład f słowie ''[[Jabłko|japko]]''. |
||
== Zobacz też == |
|||
* [[Homofon]] |
|||
* [[Samogłoski nosowe]] |
|||
{{stub|jez}} |
{{stub|jez}} |
||
Aktualna wersja na dzień 21:36, 30 kwi 2020
 |
Ten artykuł jest pisany w stylu osoby (lub czego tam), której dotyczy i może nie być zrozumiały dla wszystkich. |
Upodobnienie fonetyczne – różnice miendzy tym, jak sie wyrazy pisze, a jak wymawia. Dochodzi do niego ftedy, gdy dwie położone obok siebie spółgłoski w wyrazie tak sie lubiom, że jedna pszekazuje sfoje cechy fonetyczne tej drugiej.
Podział upodobnień[edytuj • edytuj kod]
- Udźwiencznienie – jest ftedy, gdy głoska bezdźwienczna otszymuje dźwienczność od innej dźwiencznej, np. wyras tagże, gdzie bezdźwienczne k zamienia sie w dźwienczne (nawed bardzo) g. Zapisuje sie to właśnie tak: k:g.
- Ubezdźwiencznienie – to samo, co udźwiencznienie… Ale na odwrót, np. wyras pszyjaciel, rz:sz.
- Utrata dźwienczności na końcu wyrazu (zwany tesz zanikiem dźwienczności w wygłosie) – prawie jak ubezdźwiencznienie. Pszykładowo: chlep (b:p).
- Uproszczenie grupy spółgłoskowej – jej fpływy załważa sie szczególnie w szypkiej mowie, na pszykład f słowie japko.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny językoznawstwa. Jeśli nie jesteś Ruskiem z bazaru – rozbuduj go.
