Kościół: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
| (Nie pokazano 47 wersji utworzonych przez 44 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{sur|budynku|[[Kościół katolicki]], [[prawosławie]], [[sekta]], [[wyznanie]]}} |
|||
[[Plik:Blizne-kosciol.jpg|250px|thumb|Kościół jaki jest każdy widzi]] |
|||
[[Plik:Ojcze!.jpg|200px|thumb|Nie można nikomu ufać]] |
|||
{{cytat|Kołchoz do reformy!!!|Ksiądz z parafii Nędza o '''kościele'''}} |
{{cytat|Kołchoz do reformy!!!|Ksiądz z parafii Nędza o '''kościele'''}} |
||
'''Kościół''' – przeważnie wielkogabarytowy budynek użytku powszechnego, wykorzystywany do zbiórki pieniędzy (fachowo: ''ofiary'') na budowę kolejnych kościołów, tudzież nowego [[Mercedes|Merca]] dla proboszcza. Ubocznym skutkiem jest odprawianie nabożeństw i innych rozrywkowych uroczystości. Zamieszkały przez |
'''Kościół''' – przeważnie wielkogabarytowy budynek użytku powszechnego, często pozłacany, wykorzystywany do zbiórki pieniędzy (fachowo: ''ofiary'') na budowę kolejnych kościołów, tudzież nowego [[Mercedes|Merca]] dla proboszcza. Ubocznym skutkiem jest odprawianie nabożeństw i innych rozrywkowych uroczystości. Co ciekawe tylko organizator danej imprezy ma pozwolenie na spożywanie alkoholu. Zamieszkały przez ginący gatunek pingwina kościelnego, tzw. [[zakonnica|Zakonnicę Zwyczajną]]. |
||
== Meble i wyposażenie == |
|||
W religii chrześcijańskiej budynek przeznaczony do celów sakralnych: odprawiania nabożeństw, sprawowania sakramentów, odmawiania modlitw itp. Początki budownictwa kościelnego sięgają IV w., wcześniej istniały jedynie kościoły domowe oraz kaplice w katakumbach. |
|||
* Centralne miejsce prowadzenia obrzędu w postaci prostego mebla wspomagającego mówienie (mównica zwana amboną); |
|||
* Szafa pancerna, w której przechowywane są suche opłatki w złotych naczyniach, pełniąca funkcję bogato zdobionego kredensu. Przeważnie wzbogacony o wszelakiej maści ornamenty, nawiązujące do symboli religijnych ([[ołtarz]]); |
|||
* Miejsca siedzące i klęczące dla publiczności; |
|||
* Jedno-, dwu- lub trzyosobowe szafy dla osób pragnących pogadać sobie o świństwach które zrobiły komuś innemu. Najważniejszym elementem tej instalacji jest drewniane, usytuowane pionowo sitko z oczkami w kształcie krzyżyków, powlekane folią śniadaniową. Z szafy jednocześnie mogą korzystać najwyżej dwie osoby. Jedna z personelu i jeden petent. Trzyosobowe szafy stworzone są z myślą o sprawiedliwej obsłudze dwóch kolejek oczekujących petentów. Jest to prawdopodobnie jedyne miejsce, w którym polscy kierowcy stosują wzorowo zasadę „zamka błyskawicznego”; |
|||
* Manekiny postaci będących obiektem kultu, czasem okazjonalnie eksponowane są manekiny konkretnego solenizanta; |
|||
* Umywalki zainstalowane w ścianach przy wejściach. Korzystanie z nich nie jest obowiązkowe. Petenci przeważnie ograniczają się do zamoczenia w nich palców, które następnie wycierają w różne części ciała, zaczynając od czoła. |
|||
* Prostokątna rama o powierzchni do kilku metrów kwadratowych, wysoko umieszczona, obłożona prześcieradłem, pełniąca funkcję suflera w połączeniu z rzutnikiem. Ciekawostką jest fakt, że sufler podpowiada publiczności a nie prowadzącemu. |
|||
== Instrumenty muzyczne == |
|||
Kościół w akcie konsekracji, dokonywanym przez biskupa, otrzymuje wezwanie czyli imię patrona świątyni – w Kościele katolickim najczęściej świętego lub Matki Boskiej, zaś w innych Kościołach związane z Jezusem Chrystusem, Duchem Świętym czy Trójcą Świętą. |
|||
* Zintegrowana jedna ściana z [[organy|instrumentem muzycznym zasilanym powietrzem]] (do końca [[XX wiek]]u źródłem dźwięku były urządzenia analogowe, później częściej cyfrowe syntezatory obsługiwane przez żeńską część personelu); |
|||
* Zewnętrzne instrumenty muzyczne, w postaci [[Dzwon kościelny|dzwonów]] przywoławczych (niestety nie można personalizować melodyjek). |
|||
== Innowacje budowlane == |
|||
Pod względem rangi czy pełnionej funkcji w katolicyzmie wyróżnia się: bazyliki, archikatedry, katedry, kolegiaty, kościoły parafialne, farne, filialne i klasztorne. W Kościele Ewangelicko-Augsburskim zaś wyróżnia się kościoły parafialne i filialne. Kościoły prawosławne często nazywa się cerkwiami lub molennami (w prawosławiu staroobrzędowym). |
|||
* Dwa balkony wybudowane wewnątrz budynku. Mniejszy, często zadaszony, o powierzchni około 1m², służący prowadzeniu imprez unplugged, oraz większy stanowiący miejsce obsługi wewnętrznych instrumentów muzycznych i rzutnika. |
|||
* Drewniane podpory, żeby dach nie załamał się na panią Zosię podczas mszy. |
|||
== Zobacz też == |
|||
Pod względem planu kościoły można podzielić na kościoły na planie centralnym i kościoły na planie podłużnym, albo na jedno- i wielonawowe. Kościoły wielonawowe mogą występować w układzie halowym bądź bazylikowym. Główne części kościoła to: kruchta, nawa, transept, prezbiterium z apsydą i kaplice. |
|||
* [[Bazylika w Licheniu Starym]] |
|||
[[Kategoria:Obiekty sakralne]] |
|||
Główne elementy wyposażenia kościoła to: ołtarze, ambona, stalle, chrzcielnica. |
|||
[[Kategoria:Chrześcijaństwo]] |
|||
Nazwy świątyń w innych religiach to m.in. meczet, stupa, synagoga, chram, kontyna, sala królestwa, kienesa. |
|||
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%28budynek%29 |
|||
Aktualna wersja na dzień 16:16, 6 kwi 2024
|
Ten artykuł dotyczy budynku. Zobacz też Kościół katolicki, prawosławie, sekta, wyznanie. |
Kołchoz do reformy!!!
- Ksiądz z parafii Nędza o kościele
Kościół – przeważnie wielkogabarytowy budynek użytku powszechnego, często pozłacany, wykorzystywany do zbiórki pieniędzy (fachowo: ofiary) na budowę kolejnych kościołów, tudzież nowego Merca dla proboszcza. Ubocznym skutkiem jest odprawianie nabożeństw i innych rozrywkowych uroczystości. Co ciekawe tylko organizator danej imprezy ma pozwolenie na spożywanie alkoholu. Zamieszkały przez ginący gatunek pingwina kościelnego, tzw. Zakonnicę Zwyczajną.
Meble i wyposażenie[edytuj • edytuj kod]
- Centralne miejsce prowadzenia obrzędu w postaci prostego mebla wspomagającego mówienie (mównica zwana amboną);
- Szafa pancerna, w której przechowywane są suche opłatki w złotych naczyniach, pełniąca funkcję bogato zdobionego kredensu. Przeważnie wzbogacony o wszelakiej maści ornamenty, nawiązujące do symboli religijnych (ołtarz);
- Miejsca siedzące i klęczące dla publiczności;
- Jedno-, dwu- lub trzyosobowe szafy dla osób pragnących pogadać sobie o świństwach które zrobiły komuś innemu. Najważniejszym elementem tej instalacji jest drewniane, usytuowane pionowo sitko z oczkami w kształcie krzyżyków, powlekane folią śniadaniową. Z szafy jednocześnie mogą korzystać najwyżej dwie osoby. Jedna z personelu i jeden petent. Trzyosobowe szafy stworzone są z myślą o sprawiedliwej obsłudze dwóch kolejek oczekujących petentów. Jest to prawdopodobnie jedyne miejsce, w którym polscy kierowcy stosują wzorowo zasadę „zamka błyskawicznego”;
- Manekiny postaci będących obiektem kultu, czasem okazjonalnie eksponowane są manekiny konkretnego solenizanta;
- Umywalki zainstalowane w ścianach przy wejściach. Korzystanie z nich nie jest obowiązkowe. Petenci przeważnie ograniczają się do zamoczenia w nich palców, które następnie wycierają w różne części ciała, zaczynając od czoła.
- Prostokątna rama o powierzchni do kilku metrów kwadratowych, wysoko umieszczona, obłożona prześcieradłem, pełniąca funkcję suflera w połączeniu z rzutnikiem. Ciekawostką jest fakt, że sufler podpowiada publiczności a nie prowadzącemu.
Instrumenty muzyczne[edytuj • edytuj kod]
- Zintegrowana jedna ściana z instrumentem muzycznym zasilanym powietrzem (do końca XX wieku źródłem dźwięku były urządzenia analogowe, później częściej cyfrowe syntezatory obsługiwane przez żeńską część personelu);
- Zewnętrzne instrumenty muzyczne, w postaci dzwonów przywoławczych (niestety nie można personalizować melodyjek).
Innowacje budowlane[edytuj • edytuj kod]
- Dwa balkony wybudowane wewnątrz budynku. Mniejszy, często zadaszony, o powierzchni około 1m², służący prowadzeniu imprez unplugged, oraz większy stanowiący miejsce obsługi wewnętrznych instrumentów muzycznych i rzutnika.
- Drewniane podpory, żeby dach nie załamał się na panią Zosię podczas mszy.
