Adam Mickiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono poprzednią wersję, jej autor to Szaszlyk. Autor wycofanej wersji to 178.32.223.61.) |
(→Życie) |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
== Życie == |
== Życie == |
||
Młody Adam cechował się cwanością i nawiał do szwabów. W zemście po polsku napisał ''Dziadów'' wiedząc, że każdy będzie musiał to przeczytać, aby zdać z polskiego. Chciał jeszcze mocniej zmniejszyć szanse ucznia polskiego, więc napisał ''[[Pan Tadeusz|Pana Tadeusza]]''. Mickiewicz był |
Młody Adam cechował się cwanością i nawiał do szwabów. W zemście po polsku napisał ''Dziadów'' wiedząc, że każdy będzie musiał to przeczytać, aby zdać z polskiego. Chciał jeszcze mocniej zmniejszyć szanse ucznia polskiego, więc napisał ''[[Pan Tadeusz|Pana Tadeusza]]''. Mickiewicz był autorem cyklu <del>Senatów</del> Sonetów Krymskich. Późniejszymi czasy zaczęło go dręczyć sumienie, dlatego postanowił wrócić do Polski. Po śmierci Polacy rzucili jego serce na pożarcie [[Smok Wawelski|Smokowi Wawelskiemu]]. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 21:30, 19 sie 2013
|
Ten artykuł dotyczy polskiego pisarza. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
_008.jpg)
A imię jego będzie 404[1] - bohater nie istnieje
- Rozwiązanie tajemnicy Adama
– Słuchaj, dziewczynko! – Ona nie słucha
Aparat słuchowy wypadł jej z ucha
- Mickiewicz poruszający tematy społeczne.
– Słuchaj, dziewczynko! – Ona nie słucha
Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha
Czy był nieczułym, dumnym z przyrodzenia...
- Duma Mickiewicza z przyrodzenia Konrada Wallenroda
Szablon:Tsławny polski skrobacz wierszy, pierwszy polski raper i mason. Był uwielbiany przez wszystkich licealistów. Kochał naukę, a że nie pasował z tego powodu do Polaków, wywalono go na Syberię, mając nadzieję, że tam zamarznie.
Życie
Młody Adam cechował się cwanością i nawiał do szwabów. W zemście po polsku napisał Dziadów wiedząc, że każdy będzie musiał to przeczytać, aby zdać z polskiego. Chciał jeszcze mocniej zmniejszyć szanse ucznia polskiego, więc napisał Pana Tadeusza. Mickiewicz był autorem cyklu Senatów Sonetów Krymskich. Późniejszymi czasy zaczęło go dręczyć sumienie, dlatego postanowił wrócić do Polski. Po śmierci Polacy rzucili jego serce na pożarcie Smokowi Wawelskiemu.
Przypisy
- ↑ „Czterdzieści i cztery” – "Dziady cz. III" (scena V, w. 24)
To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli widziałeś tę osobę na ulicy – rozbuduj go.
