Czeczenia

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Czeczenia (częściej nazywana Noxçiyçö) – republika autonomiczna wchodząca w skład Rosji, próbująca się wyrwać z jej okrutnych szponów już od ponad 300 lat, a szczególnie od czasów rozpadu Imperium Jedynie Słusznego Ustroju. Dzięki staraniom walczących tam rebeliantów z obu stron[1] Czeczenia uzyskała zaszczytny tytuł najsłabszej gospodarki w rejonie i najgorszego miejsca do życia w Rosji[2].


Historia

Po upadku ZSRR

Po upadku Wielkiego Imperium Radzieckiego Czeczenia, na spółkę z Tatarstanem, jako jedyne republiki składowe nie podpisały układu o współpracy z nowo narodzonym państwem rosyjskim i zaczęły domagać się prawdziwej niepodległości wzorem Gruzinów i Uzbeków. Co prawda Tatarstan po pewnym czasie ulitował się nad rozgoryczonym dzieckiem i dał sobie spokój, ale Czeczenia pozostała nieugięta i, całkowicie osamotniona, postanowiła pokojowo osiągnąć swoje polityczne cele.

I wojna czeczeńska

Sprawujący ówcześnie władzę w Czeczenii Dżochar Dudajew nawiązał sojusz z talibami afgańskimi i korzystając z ich zdolności prekognicji przewidział przybycie Rosjan zmęczonych terrorystami wysadzającymi się w tramwajach i przedszkolach. W końcu postawił swój lud do walki. Allah akhbar! Podczas wojny dochodziło do najróżniejszych absurdów – Rosjanie zaczęli bombardować samych siebie, nawracać się na islam lub uciekać do sąsiedniej Inguszetii. W końcu na prędko podpisano jakieś porozumienie między dwoma stronami, gwarantujące pokój, szeroką autonomię dla Czeczenów i inne głupoty.

II wojna czeczeńska

Po chwili spokoju Czeczeni znowu zaczęli wrzucać niespodzianki do mieszkań w Moskwie, co doprowadziło do kolejnej, jeszcze gorszej wojny. I znowu trzeba było masowo importować fanatyków z Bliskiego Wschodu, którzy sami mieli już dość. W pewnym momencie Czeczenia ostatecznie poddała się, co oficjalnie miało zakończyć wojny czeczeńsko-rosyjskie, ale za to spowodowało rozłam u samych Czeczenów, którzy obecnie prowadzą wojnę o ponowne rozpętanie wojny. W międzyczasie Kadyrow pomaga Putinowi zabijać niewinnych Ukraińców i doprowadzić resztę Rosji do poziomu swojej ukochanej ojczyzny.

Gospodarka

Budynek udekorowany w stylu czeczeńskiego kubizmu

Obie wojny doprowadziły do całkowitego wyniszczenia gospodarki, która zdaniem niektórych ekspertów dosłownie przestała istnieć. Podobno Czeczenia cofnęła się w rozwoju do czasów jeszcze sprzed rewolucji neolitycznej. Nieliczni mieszkańcy prowadzą rolnictwo żarowo-odłogowe niszcząc kaukaską przyrodę, pozostali polują na dziką zwierzynę[3] rzucając w nią patykami, a następnie smażą na rozgrzanych dachach meczetów. Pozostałości po broni i czołgach są przetapiane na figurki zwierzątek i groty włóczni.

Zgodnie z danymi na rok 2023 struktura zatrudnienia przedstawia się następująco:

  • rolnictwo: 1,2%
  • przemysł: -59,8%
  • usługi: -127,001%
  • kradzież: 109,9%

Ponieważ dane pochodzą z jedynie słusznej strony rządowej Czeczenii nieaktualizowanej od 1991 roku, mogą być one zawyżone i nieaktualne.

Demografia

Od czasów wybuchu I wojny czeczeńskiej liczba ludności kraju zmalała o około 3,9 miliona[4]. Stanowi to niewątpliwy sukces w walce z przeludnieniem, tak wielki, że do 2048 roku populacja Czeczenii może spaść do zaledwie czterech islamskich fundamentalistów i półtora Turka. Obecnie mieszkające tam grupy etniczne to:

Dominującym wyznaniem jest islam sunnicki wahabizm (96%), pozostali mieszkańcy wyznają głównie buddyzm i judaizm, mieszka też tam jeden ateista[5].

Kultura

Taaaki meczet!

Wojny w Czeczenii posłużyły jako temat wielu filmów dokumentalnych i religijnych, dlatego też region ten bywa często nazywany Hollywoodem Nollywoodem Rosji, bogatym w naturalnie występujące efekty specjalne, co stanowi rzadkość we współczesnym świecie. Same wojny stały się pewnego rodzaju maskotką Czeczenii, na bazarach można kupić różne związane z nią pamiątki takie jak pantofle, kubki czy nadmuchiwane rękawki na basen.

W 2008 roku, w groźnej stolicy tego państwa[6] otworzono meczet o pięknej nazwie Serce Czeczenii, największy w całej Rosji. Jako że na ceremonii jego otwarcia obecni byli zarówno Kadyrow jak i Putin stał się on symbolem wywalczonej po latach przyjaźni miłości rosyjsko-czeczeńskiej.

Zobacz także

Przypisy

  1. zwłaszcza tej jedynie słusznej
  2. do której zresztą nie należy
  3. Rosjan
  4. i dalej maleje!
  5. oczywiście Polak
  6. bo czemu nie?