Upodobnienie fonetyczne
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Wersja z dnia 14:53, 2 lut 2010 autorstwa 87.206.169.127 (dyskusja) (analfabetyzm w polsce rosnie:D)
 |
Ten artykuł jest pisany w stylu osoby (lub czego tam), której dotyczy i może nie być zrozumiały dla wszystkich. |
Upodobnienie fonetyczne – różnice miedzy tym, jak sie wyrazy pisze, a jak mówi. Dochodzi do niego ftedy, gdy dwie położone obok siebie spółgłoski w wyrazie tak sie lubia, że jedna przekazuje swoje cechy tej drugiej.
Podział upodobnień
- Udźwiecznienie – jest wtedy, gdy głoska bezdźwienczna otszymuje dźwienczność od innej dźwiencznej, np. wyras tagże, gdzie bezdźwienczne k zamienia sie w dźwienczne (nawed bardzo) g (widzisz?). Zapisuje sie to właśnie tak: k:g.
- Ubezdźwiencznienie – to samo, co udźwiencznienie... Ale na odwrót, np. wyras pszyjaciel, rz:sz
- Utrata dźwienczności na końcu wyrazu (zwany tesz zanikiem dźwienczności w wygłosie) – prawie jak ubezdźwiencznienie. Pszykładowo: chlep (b:p)
- Uproszczenie grupy spółgłoskowej – jej wpływy załważa sie szczególnie w szybkiej mowie. Na przykład dajmy japko.
