Wodór

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Wodór (symbol H) – pierwiastek chemiczny. Niemetal – mimo to podstawowa substancja szeregu aktywności metali.

Wodór prawdopodobnie pracował z SB. Znaleziono jego teczki, w których występował pod pseudonimami Tryt i Deuter.

Budowa i właściwości

Wodór z pozoru jest bardzo skromny. Jeden proton i jeden elektron. Taki układ sprawia, że wodoród chce upodobnić się do szychy – helu (o jeden e- więcej). Przez to łączy się z czym popadnie. Z tlenem (woda i jon wodorotlenowy), z węglem (węglowodory) z innymi niemetalami (kwasy, dresy) i metalami (wodorki).

Jon H+

Wodór poszukując towarzysza często (a raczej zawsze), pożycza koledze swój elektron, aby kompan pożyczył swój. Ale jak przyjdzie co do czego, to taki przykładowy chlor, z którym biedak się połączył, zabiera jedyny elektron H. I powstaje H+-czyli sam proton.

H+ występuje w kwasach. Bez wodoru, kwas to nie kwas, tylko jakiś wodnopodobny szmatławiec. Niby taki jeden proton, a co potrafi zrobić? Spróbuj włożyć rękę do kwasu solnego, no...? Najbliższy szpital 200 m na prawo.

Związki

  • H – wodór
  • H2 – wodór cząsteczkowy
  • HHH (ha-ha-ha) – gaz rozweselający
  • HOH – woda (a co z H2O?)
  • HO HO HO - święty mikołajnik
  • CHWDP – węglo-wodór w denaturacie fosforyzującym
  • HWDP - fosforowodorodeuterek wolframu




Oznaczenia kolorów
metale
lantanowce
aktynowce
gazy szlachetne
niemetale
półmetale

Szablon:Stubchem