Edytujesz „Nonźródła:Inwazja ludzi-parapetów”

=== Rozdział I ===
Gdy pewnego zimowego poranka Józef zerwał się z łóżka,<br>
nic nie zapowiadało, że dzień ten będzie się czymś wyróżniał<br>
spośród tysiąca poprzednich. (Choć dla uczciwości należny zauważyć,<br>
że co najmniej 80 się czymś wyróżniało.<br>
Chociażby barwą i poziomem smrodu z pobliskiego śmietnika.) 


Wkrótce jednak miało się okazać, że nie będzie to <br> 
taka sielanka, jak zwykle. Pierwsza wskazówka<br>
pojawiła się, gdy nasz bohater standardowo szorował zęby.<br>
Lustro zaczęło się na niego podejrzanie patrzeć.<br>
Nie dało się dostrzec niczego, co konkretnie mówiłoby o tym,<br>
że się gapi, ale Józef nie dał się zmylić – wziął lustro,<br>
zdjął je ze ściany i rozbił o podłogę,<br>
po czym jak gdyby nigdy nic wyszedł z łazienki. 


A człowiek-parapet wyjrzał zza kawałka stłuczonego szkła i zachichotał złowieszczo... 

=== Rozdział II ===
Idąc ulicą, Józef spojrzał na nagłówki gazety <br>
wystawionej w kiosku. „Ludzie-parapety atakują”, <br>
przeczytał i zastanowił się kto wymyśla<br>
takie głupie tytuły dla filmów. 

=== Rozdział III ===
Józef stał obok ławki na przystanku tramwajowym.<br>
Nie usiadł, ponieważ była brudna,<br>
oraz siedział na niej człowiek-parapet.<br>
Józef widział go, ale był dorosłym człowiekiem,<br>
więc oczywistym dla niego było,<br>
że ludzie-parapety nie istnieją.<br>
Zignorował go więc. 

=== Rozdział IV ===
Jadąc tramwajem, Józef podziwiał miejski krajobraz. <br>
Dzięki wieloletnim doświadczeniom w użytkowaniu komunikacji miejskiej,<br>
udało mu się zdobyć miejsce siedzące.<br>
Mimo to, gdy człowiek-parapet stanął obok, <br>
Józef natychmiast mu ustąpił. Przez resztę podróży<br>
był zadowolony z dobrego uczynku,<br>
choć nie bardzo wiedział komu go zrobił. 

=== Rozdział V ===
Józefa czekał jeszcze spacer z przystanku tramwajowego do pracy.<br>
Nie byłoby w tym nic trudnego, gdyby nie oblodzone chodniki.<br>
W pewnym momencie Józef poślizgnął się i przewrócił.<br>
Podpierając się o parapet, wstał i poszedł dalej<br>
z niejasnym poczuciem, ze parapet sam<br>
wyciągnął do niego pomocną dłoń.

=== Rozdział VI ===
W drzwiach budynku, w którym mieściło się jego biuro,<br>
Józef zderzył się ze znajomym z pracy. <br>
Wymienili się pozdrowieniami, a znajomy Józefa<br>
jak zwykle opowiedział dowcip. Tym razem<br>
był o ludziach-parapetach robiących głupie kawały ludziom w biurze,<br>
i zupełnie nie brzmiał jak dowcip.<br>
Józef pomyślał, ze jego znajomemu<br>
na starość psuje się poczucie humoru. 

=== Rozdział VII ===
Gdy Józef zbliżył się do swojego miejsca pracy,<br>
od razu zauważył, że coś jest nie tak.<br>
Jego komputer był uruchomiony.Józef włączył monitor i zobaczył<br>
wstrząsający obraz – jakiś żartowniś włączył na jego komputerze<br>
obrzydliwe, parapetofilskie porno.<br>
Józef szybko zamknął przeglądarkę i rozejrzał się,<br>
mając nadzieję, że nikt nie patrzył.<br>
Za coś takiego mógł nie tylko stracić pracę,<br>
ale i wylądować w więzieniu.

=== Rozdział VIII ===
Józef wyszedł do pokoju z ksero, aby skopiować jeden <br>
ze stosu dokumentów, które leżały na jego biurku. <br>
Podszedł do okna i wyjrzał, podziwiając szaroburą <br>
panoramę miasta widzianego z siódmego piętra. <br>
Odwrócił się i zobaczył ludzi-parapetów. Było ich dużo,<br>
ciasnym kręgiem otaczali Józefa. Nie miał szans się wyrwać.<br>

=== Rozdział IX ===
Józef odwrócił się, otworzył okno, wspiął się na nie <br>
i stanął na parapecie z drugiej strony.

Tylko, że żadnego parapetu tam oczywiście nie było.

Latać każdy może, gorzej z bezpiecznym lądowaniem.


__NOEDITSECTION__
__NOTOC__

[[Kategoria:Nonźródła – opowiadania]]