Edytujesz „Pistolet maszynowy PPSz”
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Uwaga: Nie jesteś zalogowany. Jeśli wykonasz jakąkolwiek zmianę, Twój adres IP będzie widoczny publicznie. Jeśli zalogujesz się lub utworzysz konto, Twoje zmiany zostaną przypisane do konta, wraz z innymi korzyściami.
Ta edycja może zostać anulowana. Porównaj ukazane poniżej różnice między wersjami, a następnie zapisz zmiany.
Aktualna wersja | Twój tekst | ||
Linia 2: | Linia 2: | ||
{{cytat|Nic tak nie cieszy jak seria z '''pepeszy'''.|Major Wasilij Iwanowicz Swawolnikow, rozstrzeliwując niemieckich jeńców w ruinach Berlina}} |
{{cytat|Nic tak nie cieszy jak seria z '''pepeszy'''.|Major Wasilij Iwanowicz Swawolnikow, rozstrzeliwując niemieckich jeńców w ruinach Berlina}} |
||
'''PPSz wz. 1941''' ( |
'''PPSz wz. 1941, PPSz-41''' (pot. '''pepesza''') – radziecki [[pistolet maszynowy]] kaliber [[Nabój 7,62 x 25 mm TT|7,62 x25mm]] autorstwa [[Gieorgij Szpagin|Georgija Szpagina]], używany przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]] od [[1941]]. |
||
Pepesza to dobra broń, szczególnie gdy strzelamy do większej grupy osób, bo ma tak wielki rozrzut, że celowanie staje się zbędne. |
Pepesza to dobra broń, szczególnie gdy strzelamy do większej grupy osób, bo ma tak wielki rozrzut, że celowanie staje się zbędne. |
||
Nowością w pepeszach był magazynek bębnowy, skopiowany z fińskiego [[pistolet maszynowy Suomi|Suomi m/1931]], gdzie wchodziło 71 nabojów, takich samych, jak w [[Pistolet TT|pistolecie TT]]. Wkrótce jednak, konstruktorzy zorientowali się, że magazynek ten po napełnieniu do pełna ważył jakieś dwa kilo, a cała broń ponad pięć, więc celem odciążania ledwo idącego z przepicia czerwonoarmiejca skonstruowali magazynki łukowe, które miały dość ekscentryczną tendencję do wypinania się z zatrzasku przy dłuższych seriach. Jednak zamiast poprawić zatrzask, po prostu kazano sołdatom trzymać broń za magazynek, w wyniku czego nie może |
Nowością w pepeszach był magazynek bębnowy, skopiowany z fińskiego [[pistolet maszynowy Suomi|Suomi m/1931]], gdzie wchodziło 71 nabojów, takich samych, jak w [[Pistolet TT|pistolecie TT]]. Wkrótce jednak, konstruktorzy zorientowali się, że magazynek ten po napełnieniu do pełna ważył jakieś dwa kilo, a cała broń ponad pięć, więc celem odciążania ledwo idącego z przepicia czerwonoarmiejca skonstruowali magazynki łukowe, które miały dość ekscentryczną tendencję do wypinania się z zatrzasku przy dłuższych seriach. Jednak zamiast poprawić zatrzask, po prostu kazano sołdatom trzymać broń za magazynek, w wyniku czego nie może "wylatać". |
||
Broń ta miała tak prostą konstrukcję, że mógł ją wytwarzać każdy zakład mający tokarkę i skrawarkę. Była też ekonomiczna |
Broń ta miała tak prostą konstrukcję, że mógł ją wytwarzać każdy zakład mający tokarkę i skrawarkę. Była też ekonomiczna – do wytworzenia luf dla dwóch pepesz wystarczył jeden karabin Mosina i [[Szlifierka kątowa|fleksa]] do cięcia. Efektem tego są przeróżne wariację i modele pepeszy, każdy o własnych, unikatowych zestawach cech, jak luźno osadzona lufa wypadająca przy strzelaniu, fantazyjnie deformujące się bloki zamka po przegrzaniu, bądź łatwo łamliwe kolby z masy papierowej i gównolitu. |
||
Pepesze nie zacinały się po zalaniu wodą lub błotem tak samo, jak większość ich użytkowników (żołnierzy radzieckich), którzy nie zacinali się nawet po zalaniu samogonem bądź płynem do chłodnic Borygo. |
Pepesze nie zacinały się po zalaniu wodą lub błotem tak samo, jak większość ich użytkowników (żołnierzy radzieckich), którzy nie zacinali się nawet po zalaniu samogonem bądź płynem do chłodnic Borygo. |
||
Przy tak masowej produkcji, prostocie konstrukcji godnej średniowiecznego kowala z Zakaukazia, oraz nabojowi, w który z braku laku pakowano ponad 3/4 objętości prochu w łusce, pepeszka stałą się najpopularniejszym pistoletem maszynowym dla tych którzy zatrzymali się w rozwijaniu sztuki wojennej na etapie karabinku lontowego. Często żołnierze niemieccy zamieniali swoje MP40 na pepesze, gdyż na gwałt musieli znaleźć odpowiedz na rosyjską taktykę |
Przy tak masowej produkcji, prostocie konstrukcji godnej średniowiecznego kowala z Zakaukazia, oraz nabojowi, w który z braku laku pakowano ponad 3/4 objętości prochu w łusce, pepeszka stałą się najpopularniejszym pistoletem maszynowym dla tych którzy zatrzymali się w rozwijaniu sztuki wojennej na etapie karabinku lontowego. Często żołnierze niemieccy zamieniali swoje MP40 na pepesze, gdyż na gwałt musieli znaleźć odpowiedz na rosyjską taktykę "maszeruj albo giń". Dzięki swojej szybkostrzelności i pojemności, doraźnie mogli tamować potoki ruskich uzbrojonych w malowane smołą miotły i skrobaki do kartofli. Mitem są zarzuty "znawców" w internetach, że przez zbyt wysoką szybkostrzelność już po trzech sekundach kończył się magazynek. Dzięki jutubowi każdy może policzyć, że seria z pepeszy trwa aż cztery sekundy. |
||
Żadna broń palna, oprócz [[Karabinek AK|AK-47]] nigdy nie odniosła tak błyskotliwego sukcesu eksportowego po II wojnie światowej (zapewne dlatego, że Dowództwo ZSRR rozdawało je za darmo na prawo i lewo) |
Żadna broń palna, oprócz [[Karabinek AK|AK-47]] nigdy nie odniosła tak błyskotliwego sukcesu eksportowego po II wojnie światowej (zapewne dlatego, że Dowództwo ZSRR rozdawało je za darmo na prawo i lewo) Do dziś, wybierając się do [[Afryka|Afryki]] lub krajów Ameryki Łacińskiej, jest szansa, że wyłapiesz kulkę w łeb z wysłużonej pepeszy wyprodukowanej w Tomskim zakładzie produkcji pralek lub Nowosybirskim kombinacie traktorów i pługów do [[Ziemniak|kartofli]]. |
||
{{broń}} |
{{broń}} |