Edytujesz „San Marino”

Biorąc pod uwagę, że San Marino powstało w [[301]] roku n.e., można spokojnie stwierdzić, że ''było, jest i będzie''. Państewko założył... [[Święty Marinus|San Marino]]. Nie miał jakiegoś dobrego pomysłu na nazwę, więc nazwał je swoim imieniem. Na początku było ostoją prześladowanych [[chrześcijanie|chrześcijan]], ale z czasem zaczęli się tam osiedlać zwykli ludzie (oczywiście, najpierw musiały się skończyć prześladowania).

San Marino, trwało przez kolejne wieki jako włoskie miasto-państwo. Wokół kraju działy się różne historie. Najpierw rozrastało się [[Imperium Rzymskie]]. Rzymianie podbili [[Galowie|Galów]], Hiszpanów, a nawet [[Brytowie|Brytów]], a Sanmaryńczycy po prostu się temu przyglądali.

W trakcie trwania państwa możemy wyróżnić okresy czterech krótkich okupacji:

* [[1503]] – [[psychol]] znany jako Valentino ogłasza się Wszechokupantem San Marino. Przez kilka miesięcy lata jak opętany po całym kraiku.

* [[2010]] – Włosi spiesząc się na strzelnicę przejęli chwilowo kontrolę nad państwem po tym, jak na terytorium San Marino znalazło się 5 pojazdów wojskowych i 30 żołnierzy.

San Marino musi obawiać się swojego najgroźniejszego i jedynego sąsiada – Włoch. Włosi chcą w najbliższym czasie zaanektować San Marino, twierdząc iż ''to małe nie wiadomo co wygląda jak pryszcz na naszym obliczu!'' Sanmaryńczycy rozważają trzy możliwości wyjścia z sytuacji. Mogą albo wejść do [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]] i [[NATO]], albo podbić Włochy, a tym samym prawie całą Europę (atak na jednego członka NATO to atak na wszystkich członków paktu) albo po prostu przyłączyć się do Włoch, co nie byłoby zauważone ani przez Włochów, ani przez Sanmaryńczyków, a już na pewno nie przez kartografów.

Gospodarka San Marino opiera się na znaczkach pocztowych.

San Marino produkuje tak duże nadwyżki budżetowe, że pieniądze leżą na wysypiskach śmieci. Jest ich dużo, ale i tak nikt ich nie ruszy, bo tracą na wartości. Co prawda walutą San Marino jest [[euro]], ale to właśnie przez San Marino traci na wartości.

[[Plik:Sm-map.png|thumb|200px|Tor [[Formuła 1|Formuły 1]] zajmuje mniejszą część tego wielkiego kraju]]

Aż 3,15 mln osób przepływa rocznie przez San Marino. Zostawiają sporo pieniędzy, co martwi Sanmaryńczyków, którzy pieniędzy mają zdecydowanie za dużo. Największymi atrakcjami turystycznymi jest dziewięć sanmaryńskich zamków. Około 2500 osób rocznie gubi się w ich korytarzach. Średni czas odnalezienia zgubionego turysty to 4–5... tysięcy lat. Łatwo się domyśleć, że znajduje się trupy.

W San Marino mieszka raptem 29000 osób:

* 22000 Sanmaryńczyków, nierobów;

Językami urzędowymi są [[język włoski|włoski]], [[dialekt emilijski]] (z oczywistych względów) i [[język polski]]. Największe użycie notuje ten ostatni, gdyż Polacy, mimo iż są najmniejszą grupą etniczną w San Marino, do urzędów chodzą najczęściej.

Władzę w San Marino określa się jako „kolegialną dyktaturę elekcyjną”. Co pół roku obywatele wybierają dwóch kapitanów-regentów, którzy nieustannie kłócą się o to, jak działać. Nazwa funkcji wzięła się od marynistycznych skojarzeń z państwem (a San Marino nie ma dostępu do morza...).

{{Europa}}

[[en:San Marino]]

[[es:San Marino]]

[[hr:San Marino]]

[[it:San Marino]]

[[ko:산마리노]]

[[lt:San Marinas]]

[[no:San Marino]]

[[tr:San Marino]]