Lektura: Różnice pomiędzy wersjami
(dodanie kilku tytułów) |
M |
||
Linia 12: | Linia 12: | ||
{{stublit}} |
{{stublit}} |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Zagadnienia związane z literaturą]] |
||
[[Kategoria:Lektury szkolne| ]] |
[[Kategoria:Lektury szkolne| ]] |
Wersja z 16:30, 29 sty 2012
Lektura (łac. lecturus – do przeczytania) – książka, dłuższa wersja streszczenia, której przeczytanie warunkuje zdanie do następnej klasy, a w konsekwencji zdanie matury. O tym, co ma być lekturą, decyduje Ministerstwo Edukacji. W efekcie lista lektur zmienia się przy każdej zmianie rządu i zależy od tego, co czyta i co lubi konkretny minister. Wbrew swojej łacińskiej nazwie, są to najczęściej książki nie do czytania; jest to o tyle zrozumiałe, że gdyby były ciekawsze, nie byłyby obowiązkowe, bo i tak każdy by je przeczytał.
Lektura ma ukazać uczniowi nie tylko piękno języka polskiego – co w przypadku książek starych jest dość ryzykowne, ale również pokazać wartości, niezbędne młodemu człowiekowi w życiu. Polskie lektury lansują zatem następujące wartości:
- niedbalstwo i bumelanctwo – Latarnik Sienkiewicza
- tendencje samobójcze i emo – Cierpienia młodego Wertera Goethego, Mały Książę Antoine'a de Saint-Exupéry'ego, Balladyna Juliusza Słowackiego
- awanturnictwo, nieodpowiedzialność i brak kultury – Potop Henryka Sienkiewicza, Opium w rosole Małgorzaty Musierowicz
- puszczalstwo – Chłopi W. S. Reymonta
- niezrównoważenie psychiczne – Dziady A. Mickiewicza, Kordian J. Słowackiego
- pogardę dla cudzych uczuć – Ludzie bezdomni S. Żeromskiego
- hochsztaplerkę i lawirowanie – Lalka B. Prusa
- wygodne życie bez pracy – większość z powyższych