Ucho: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
AmoniakBOT (dyskusja • edycje) M (-plik) |
(Dodana sekcja: „Jak działa ucho?”) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''Ucho''' – część ciała, gdzie mieszka [[ślimak]] i upchnięty jest [[Błona bębenkowa|bęben]]. Jak powietrze zaczyna drżeć, bęben bije w ślimaka, a on zaczyna się ruszać i powiadamiać o tym właściciela ucha. Czasami do ucha może wejść wyjątkowo [[Twiggy|chuda modelka]] albo [[skorek]], który zabija ślimaka i człowiek głuchnie albo ślimak zaczyna zachowywać się jak na haju i nadawać propagandowe brzęczenie które [[Lekarz|specjaliści]] nazywają tinitus. Szczególnie daje to o sobie znać podczas zasypiania, przez co często się nie sypia w nocy. |
'''Ucho''' – część ciała, gdzie mieszka [[ślimak]] i upchnięty jest [[Błona bębenkowa|bęben]]. Jak powietrze zaczyna drżeć, bęben bije w ślimaka, a on zaczyna się ruszać i powiadamiać o tym właściciela ucha. Czasami do ucha może wejść wyjątkowo [[Twiggy|chuda modelka]] albo [[skorek]], który zabija ślimaka i człowiek głuchnie albo ślimak zaczyna zachowywać się jak na haju i nadawać propagandowe brzęczenie które [[Lekarz|specjaliści]] nazywają tinitus. Szczególnie daje to o sobie znać podczas zasypiania, przez co często się nie sypia w nocy. |
||
== Jak działa ucho? == |
|||
Za pomocą ucha możemy słyszeć [[dźwięk]]. Ów wykwit po bokach [[twarz]]y ma skomplikowaną budowę, gdyż w jego skład wchodzą: |
|||
* Przewód słuchowy, |
|||
* Błona bębenkowa, |
|||
* Trzy [[kość|kości]]: młoteczek, strzemiączko i kowadełko, |
|||
* [[Ślimak]], |
|||
* Nerwy słuchowe. |
|||
Przejdźmy zatem po kolei drogę, jaką musi przejść dźwięk przed porwaniem nas do tańca.<ref>Lub zmuszeniem do opuszczenia dyskoteki</ref> |
|||
# Fala dźwiękowa dociera do kanału usznego, który przekazuje go przewodem (czyli po kablu) do błony bębenkowej. |
|||
# Bębenek otrzymuje sygnał i zaczyna bębnić, wprawiając w ruch wszystkie trzy, połączone z nim kostki.<ref>Tak, twoje kości drgają z częstotliwością do nawet dwudziestu kiloherców</ref> Młoteczek naparza z całej pydy w kowadełko, a strzemiączko im kibicuje. |
|||
# Całe to nap{{cenzura3}}nie budzi wreszcie ślimaka, który wyłazi ze swojej muszli<ref>Bynajmniej nie klozetowej</ref>, żeby zobaczyć co się dzieje. |
|||
# Sytuacja w środku ucha staje się nie do wytrzymania, więc ślimak zaczyna grać na nerwach. |
|||
# Dalej sygnał w jakiejś tam postaci płynie nerwami aż do [[mózg]]u, który rozszyfrowuje go i identyfikuje dźwięk jako fajny albo niefajny. |
|||
== Rodzaje ucha == |
== Rodzaje ucha == |
||
| Linia 10: | Linia 25: | ||
* '''Ucho nieaktywne''' – zużyte przez skorka. |
* '''Ucho nieaktywne''' – zużyte przez skorka. |
||
* '''Ucho gumowe''' – właściciel takiego ucha lubi dzielić się informacjami dostarczonymi przez ślimaka. |
* '''Ucho gumowe''' – właściciel takiego ucha lubi dzielić się informacjami dostarczonymi przez ślimaka. |
||
* '''Ucho jakieś''' – ucho jakieścowe. |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
| Linia 16: | Linia 30: | ||
{{stub|bio}} |
{{stub|bio}} |
||
{{Przypisy}} |
|||
[[Kategoria:Anatomia]] |
[[Kategoria:Anatomia]] |
||
Wersja z 20:58, 23 lip 2020
Jeśli nie wygrasz tego programu, to ja zjem własne ucho. A dawno się nie myłem.
- Kuba Wojewódzki o tym artykule
Ucho – część ciała, gdzie mieszka ślimak i upchnięty jest bęben. Jak powietrze zaczyna drżeć, bęben bije w ślimaka, a on zaczyna się ruszać i powiadamiać o tym właściciela ucha. Czasami do ucha może wejść wyjątkowo chuda modelka albo skorek, który zabija ślimaka i człowiek głuchnie albo ślimak zaczyna zachowywać się jak na haju i nadawać propagandowe brzęczenie które specjaliści nazywają tinitus. Szczególnie daje to o sobie znać podczas zasypiania, przez co często się nie sypia w nocy.
Jak działa ucho?
Za pomocą ucha możemy słyszeć dźwięk. Ów wykwit po bokach twarzy ma skomplikowaną budowę, gdyż w jego skład wchodzą:
- Przewód słuchowy,
- Błona bębenkowa,
- Trzy kości: młoteczek, strzemiączko i kowadełko,
- Ślimak,
- Nerwy słuchowe.
Przejdźmy zatem po kolei drogę, jaką musi przejść dźwięk przed porwaniem nas do tańca.[1]
- Fala dźwiękowa dociera do kanału usznego, który przekazuje go przewodem (czyli po kablu) do błony bębenkowej.
- Bębenek otrzymuje sygnał i zaczyna bębnić, wprawiając w ruch wszystkie trzy, połączone z nim kostki.[2] Młoteczek naparza z całej pydy w kowadełko, a strzemiączko im kibicuje.
- Całe to nap
nie budzi wreszcie ślimaka, który wyłazi ze swojej muszli[3], żeby zobaczyć co się dzieje. - Sytuacja w środku ucha staje się nie do wytrzymania, więc ślimak zaczyna grać na nerwach.
- Dalej sygnał w jakiejś tam postaci płynie nerwami aż do mózgu, który rozszyfrowuje go i identyfikuje dźwięk jako fajny albo niefajny.
Rodzaje ucha
- Ucho odstające – symbol kar cielesnych lub trudnego dzieciństwa.
- Ucho elfickie – takie mają posiadacze ołowianych kolczyków.
- Ucho pszczelarskie – pełne miodu. Pszczoły produkują tam najlepsze rodzaje miodu.
- Ucho nieaktywne – zużyte przez skorka.
- Ucho gumowe – właściciel takiego ucha lubi dzielić się informacjami dostarczonymi przez ślimaka.
Zobacz też
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny biologii. Jeśli się nie brzydzisz – rozbuduj go.
