Nonsensopedia:Redakcja

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Pomoc
Szukasz informacji o tym, jak formatować tekst w artykule? Zobacz w Pomocy:
Formatowanie

Podstawowe zalecenia dotyczące redakcji artykułów na Nonsie. Zapoznaj się z nimi – zwiększy to szanse na przyjęcie twojego artykułu, a nam oszczędzisz mnóstwa pracy w poprawianiu go.

Ogólne zalecenia

  • Pisz śmiało! Nie usuwamy wszystkiego z automatu – ba, nawet staramy się pomagać (szokujące, nieprawdaż?).
  • Nie stosuj emotikon w tekście (chyba że wymaga tego jego stylizacja) – jest to odbierane źle.
  • Nie pisz liczebników za pomocą cyfr, chyba że składają się z więcej niż z dwóch wyrazów (trzydziestu trzech emo szło przez las, ale już 124 pokemony spacerowały brzegiem morza).
  • Nie używaj bezpośrednich zwrotów do czytelnika w drugiej osobie (np. w tej grze Twoim zadaniem jest…). Nie dotyczy to oczywiście poradników – w ich przypadku jest to z kolei obowiązkowe – oraz naprawdę uzasadnionych przypadków. Nieco lepsze jest użycie pierwszej osoby liczby mnogiej (naszym zadaniem jest…), ale zdecydowanie najlepiej byłoby użyć osoby trzeciej: zadaniem gracza jest… lub gracze mają za zadanie…
  • Unikaj pisania skrótami (tj., jw. tzn., np., itd., itp.; dwa ostatnie z wymienionych są szczególnie źle odbierane) – pisz pełne sformułowania.
  • Jeżeli chcesz wyróżnić fragment tekstu, nie rób tego przy pomocy WIELKICH LITER – rób to przy pomocy pogrubienia (zalecane), kursywy (mało zalecane, gdyż jest używane głównie do nazw i cytatów) lub pogrubionej kursywy (zalecane, gdy potrzeba mocniejszego wyróżnienia).
    • Istnieją jednak wyjątki – na przykład ZUO z reguły piszemy dużymi literami.
  • Jeśli piszesz artykuł, to napisz trochę więcej niż tylko dwa zdania – artykuły pisane telegraficznym skrótem są usuwane.
    • Ale z drugiej strony nie owijaj w bawełnę – „nabijanie” słów i zdań nie jest u nas mile widziane.
  • „Końcowe” sekcje, szablony i linki uporządkowujemy według schematu: zobacz też → linki zewnętrzne → {{przypisy}}{{DEFAULTSORT}}{{stub}} → szablon nawigacyjny → kategorie → linki do artykułu w innych wersjach językowych (interwiki).

Znaki typograficzne

Ważne zalecenia dotyczą również typografii – czyli użycia znaków w tekście.

Cudzysłowy europejskie

Na Nonsensopedii używamy jedynie cudzysłowów europejskich, które niestety trudno wpisać na klawiaturze.

  • „ do otwierania.
  • ” do zamykania.
  • Nie wolno używać " (nie myl z ”, różnica jest kolosalna). Są to cudzysłowy amerykańskie, tak, właśnie one znajdują się na twojej klawiaturze.
  • Stosowanie podwójnych przecinków: ,, jako cudzysłowu otwierającego („) jest uznawane za najgorszą zbrodnię – każdy dokonujący tego amoralnego czynu zostanie rozstrzelany.
  • Oba cudzysłowy europejskie („ i ”) znajdziesz w ramce ze znakami specjalnymi, znajdującej się na dole strony gdy edytujesz.
    • Dodatkowo, w systemie Windows można uzyskać je korzystając ze skrótów klawiaturowych (przytrzymując lewy klawisz Alt): Alt+0132 da cudzysłów otwierający („), zaś Alt+0148 zamykający (”). W systemach linuksowych o polskim układzie klawiatury są to odpowiednio Alt+B i Alt+V.
  • Przykład poprawnego zastosowania: „tekst”.
  • Uwaga! Cudzysłowów używamy jedynie do cytowania pojedynczych słów i równoważników zdań! Do cytowania fragmentów składających się z co najmniej jednego zdania używamy tekstu pisanego kursywą.
    • Istnieje jednak wyjątek – gdy cytowany tekst sam w sobie cytuje inny tekst, ten podwójnie cytowany fragment zawsze wkładamy w cudzysłowy.

Półpauza

W wielu sytuacjach na Nonsensopedii należy użyć znaku półpauzy, który jest często mylony z dywizem – ten drugi bowiem standardowo znajdziemy na klawiaturze.

  • Półpauza wygląda tak: –.
  • Uwaga! Półpauza to nie to samo co dywiz! Dywiz wygląda tak: -. Porównaj to do znaku półpauzy: –. Widzisz różnicę?
  • Również bardzo podobna do myślnika (zwanego także pauzą): —. Na Nonsensopedii myślnik nie jest jednak używany – zawsze zastępujemy go półpauzą.
  • Używana zamiennie z dwukropkiem (:) – do rozwinięcia treści, wprowadzenia kontrapunktu, jako elipsa; tak jak właśnie została użyta w tym zdaniu.
  • Używana również do zapisywania przedziałów liczbowych, wiekowych i roczników – wtedy nie używamy spacji wokół niej; na przykład: 20–39; a także do zapisu tras między miejscowościami; na przykład: Warszawa–Kraków.
    • Wyjątek – w zapisie przedziału dwóch roczników następujących jeden po drugim, zamiast półpauzy używamy ukośnika (/), w ten sposób: 1992/1993, 2012/2013.
  • Nie rozpoczyna nowego zdania – dlatego pierwszy wyraz po półpauzie piszemy od małej litery (oczywiście tylko jeżeli żadna inna zasada nie wymaga od nas pisania go od litery wielkiej – wtedy pierwszeństwo ma litera wielka).

Dywiz

Dywiz jest często mylony z półpauzą, chociaż ma całkowicie inne zastosowanie.

  • Stosowany jest do połączeń wyrazów. Oto przykłady: polsko-angielski, biało-czerwony, Bielsko-Biała.
  • Do połączeń wyrazów i liczb – na przykład: „746-wątkowy”.

Wielokropek

Zamiast trzech kropek: ..., na Nonsensopedii stosujemy pojedynczy znak wielokropka: …

Można go znaleźć w Edittools, dostępnym w edytorze źródłowym po kliknięciu więcej obok pola opis zmian. Da się go też wpisać na Windowsie przy pomocy kombinacji Alt+0133 (przytrzymując Alt i wpisując kolejne cyfry), a na Linuksie Alt+K.

Uwaga, wielokropka nie stosujemy w cytatach ze względu na czcionkę o stałej szerokości (monospace).

Odmiany pisma

Fragmenty tekstu znajdujące się w artykule mogą być wyróżniane na wiele sposobów – poprzez zmianę wyglądu liter go tworzących.

Kursywa

Przykłady kursywy
Wpisujesz Otrzymujesz
''Ten tekst jest kursywą'' Ten tekst jest kursywą

''<poem>
Ten tekst także jest kursywą
A nawet ma kilka linii!
O, tutaj kolejna
Jeszcze jedną, jeszcze musisz!
</poem>''

Ten tekst także jest kursywą
A nawet ma kilka linii!
O, tutaj kolejna
Jeszcze jedną, jeszcze musisz!

Kursywa jest często błędnie zastępowana cudzysłowami, z powodu podobnego zastosowania.

  • Tworzona jest poprzez wkładanie tekstu pomiędzy dwie pary apostrof: ''.
    • Jeżeli chcemy by tekst pisany kursywą miał długość kilku linii, to wewnątrz apostrof tekst dodatkowo otaczamy parą znaczników HTML-owych: <poem> oraz </poem>.
  • Stosowana jest w wielu sytuacjach:
    • Do cytowania fragmentów zawierających co najmniej jedno zdanie (równoważniki zdań się jako zdania nie liczą). W przypadku gdy cytowany fragment sam cytuje inny fragment, ten drugi wkładamy w cudzysłowy.
      • Jeżeli cytowany fragment kończy się znakiem interpunkcyjnym innym niż pytajnik lub wykrzyknik, to należy go pominąć.
    • Do zapisywania tytułów utworów i albumów muzycznych, wierszy, powieści, filmów, seriali, memów i innych (u)tworów; przetłumaczonych lub nie. Nazw zespołów, wykonawców oraz poetów jednak to nie dotyczy, ogólnie żadnych autorów kursywą nie piszemy.
    • Jeżeli fragment został z jakiegoś powodu pogrubiony (patrz niżej), to kursywę na nim pomijamy – chyba że potrzebujemy dodatkowego wyróżnienia.

Pogrubienie

Przykłady pogrubienia
Wpisujesz Otrzymujesz
'''Ten tekst jest pogrubiony''' Ten tekst jest pogrubiony

'''<poem>
Życie nie trwa wiecznie
Ale miłość tak
Nie zostawaj w tyle
Czytaj Fakt!
</poem>'''

Życie nie trwa wiecznie
Ale miłość tak
Nie zostawaj w tyle
Czytaj Fakt!

Podstawowym sposobem wyróżniania tekstu jest jego pogrubienie.

  • Tworzone poprzez wkładanie tekstu pomiędzy parę potrójnych apostrof: '''.
    • Tak jak w przypadku kursywy, jeśli chcemy by nasz pogrubiony tekst rozciągał się na kilka wierszy, to wewnątrz apostrof otaczamy tekst parą znaczników <poem> oraz </poem>.
  • Stosowane jest dość powszechnie:
    • Jako wyróżnienie tekstu.
    • Do oznaczania pojęć definiowanych w danym artykule, sekcji lub punkcie.
    • Ma pierwszeństwo nad kursywą – jeżeli tekst został pogrubiony, to nie piszemy go kursywą – chyba że potrzebujemy dodatkowego wyróżnienia.

Podkreślenie

Przykład podkreślenia
Wpisujesz Otrzymujesz
<u>Ten tekst jest podkreślony</u> Ten tekst jest podkreślony

Kolejnym sposobem wyróżniania tekstu jest jego podkreślenie.

  • Tworzymy je poprzez włożenie tekstu pomiędzy <u> oraz </u>.
  • Podkreślenia nigdy nie rozciągamy na kilka linii.
  • Jest rzadko stosowane i niezalecane.

Kod

Przykłady kodu
Wpisujesz Otrzymujesz
<code>Ten tekst jest kodem</code> Ten tekst jest kodem

<poem><code>
user@host$ cd katalog
user@host$ ls
plik
user@host$ rm plik
</code></poem>

user@host$ cd katalog
user@host$ ls
plik
user@host$ rm plik

Cytowanie kodu.

  • Jest tworzone poprzez włożenie tekstu pomiędzy <code> oraz </code>.
    • Jeżeli chcemy rozciągnąć to na kilka wierszy, to tak jak w poprzednich przypadkach – opatrzamy wewnątrz (po <code>) tekst znacznikami <poem>.
      • Jednakże zamiast tego warto również rozważyć użycie <source> lub <pre>, opisanych niżej.
  • Służy do ogólnego cytowania kodu źródłowego, czasami jest stosowane jako zwykłe wyróżnienie tekstu.
  • Jest pisane czcionką o stałej szerokości – przez co niektóre znaki mogą w nim wyglądać tak samo (z reguły dywizy i półpauzy).

Kod podświetlany

Przykład kodu podświetlanego
Wpisujesz Otrzymujesz

<source lang="lua">
local sum = 0
for i = 1, #arg do
  if tonumber(i) then
    sum = sum + i
  end
end
print(sum)
</source>

local sum = 0
for i = 1, #arg do
  if tonumber(i) then
    sum = sum + i
  end
end
print(sum)

Cytowanie kodu z podświetlaniem składni.

  • Aby utworzyć, należy włożyć tekst pomiędzy <source lang="nazwa"> oraz </source>, gdzie w miejscu nazwa należy wpisać odpowiednią nazwę języka, którego składnia ma być podświetlana w tekście.
  • Jest podobne do <code>, ale pozwala podświetlać składnię języka, w jakim jest kod pisany – jednakże uniemożliwia inną stylizację.
    • Tak jak <code> może zawierać wiele linii.
  • Lista języków i ich nazw znajduje się tutaj.

Preformatowanie

Przykłady preformatowania
Wpisujesz Otrzymujesz
 Ta linia zaczyna się od spacji
Ta linia zaczyna się od spacji

<pre>
Róże są czerwone
Fiołki są niebieskie
Cukier jest słodki
A alkohol niezdrowy
</pre>

Róże są czerwone
Fiołki są niebieskie
Cukier jest słodki
A alkohol niezdrowy

Cytowanie kodu „na twardo”.

  • Aby uzyskać, należy rozpocząć linię od spacji, lub wsadzić tekst w parę znaczników <pre> oraz </pre>, jeżeli tekst rozciąga się na kilka wierszy.
  • Służy do cytowania dłuższych fragmentów kodu, bez podświetlania składni lub jakiejkolwiek stylizacji.


Sekcje

Przykłady sekcji
Wpisujesz Otrzymujesz
== Tytuł sekcji ==

Tytuł sekcji

=== Tytuł podsekcji ===

Tytuł podsekcji

==== Tytuł podsekcji drugiego stopnia ====

Tytuł podsekcji drugiego stopnia

===== Tytuł podsekcji trzeciego stopnia =====
Tytuł podsekcji trzeciego stopnia
<h2>Tytuł sekcji nieedytowalnej</h2>

Tytuł sekcji nieedytowalnej

<h3>Tytuł podsekcji nieedytowalnej</h3>

Tytuł podsekcji nieedytowalnej

<h4>Tytuł podsekcji nieedytowalnej drugiego stopnia</h4>

Tytuł podsekcji nieedytowalnej drugiego stopnia

<h5>Tytuł podsekcji nieedytowalnej trzeciego stopnia</h5>
Tytuł podsekcji nieedytowalnej trzeciego stopnia

Sekcja to fragment artykułu opisujący konkretną część poruszanego tematu. Naturalną koleją rzeczy jest, że im dłuższy i bardziej wyczerpujący artykuł, tym więcej posiada sekcji. Każda sekcja może się dzielić na podsekcje, te zaś mogą mieć własne podsekcje i tak dalej.

Sekcje i podsekcje służą do uporządkowania treści artykułu i ułatwienia nawigacji po nim wraz ze spisem treści. Przyciski „edytuj” przy nagłówkach pozwalają na edycję jedynie konkretnej sekcji, co przydaje się przy długich artykułach.

  • Aby utworzyć sekcję, należy umieścić na jej początku jej nagłówek. Robimy to, umieszczając tytuł sekcji pomiędzy dwiema parami znaków równości: == Tytuł sekcji ==. Należy pamiętać, że w tej samej linii nie może się znajdować nic innego.
  • W podobny sposób wstawiamy nagłówki podsekcji, jednak dla każdego kolejnego stopnia zagnieżdżenia dokładamy po jednym znaku równości w obu parach: === Tytuł podsekcji ===. Podsekcja musi znajdować się wewnątrz sekcji, więc nagłówka podsekcji nie można umiejscowić przed pierwszym nagłówkiem sekcji.
  • Spis treści (Table of Contents) domyślnie pojawia się pod pierwszym nagłówkiem sekcji w artykule, o ile ów się pojawia, spisy treści nie są wyłączone w preferencjach użytkownika, nie został wyłączony w artykule przez użycie przełącznika __NOTOC__ lub przemieszczony przy użyciu __TOC__.
  • Nie umieszczamy nagłówka sekcji na samym początku artykułu, zostawiamy miejsce na wstęp do artykułu.
  • Jeżeli nagłówek sekcji ma być elementem szablonu, na przykład dyskusji użytkownika, wtedy zamiast znaków równości używamy znaczników HTML: <h2>Tytuł sekcji</h2>, <h3>Tytuł podsekcji</h3> i tak dalej, za każdym razem zwiększając cyfrę w znaczniku o jeden. Usunie to przycisk „edytuj” z nagłówka sekcji, którego kliknięcie otworzyłoby okno edycji nie sekcji dyskusji, lecz samego szablonu. Te znaczniki nie muszą mieć osobnej linii.


Przypisy

Przykłady przypisów
Wpisujesz Otrzymujesz
Zdanie<ref>Przypis</ref> Zdanie[1]

Zdanie<ref name="p1">Powtarzający się przypis</ref>
Inne zdanie<ref name="p1" />

Zdanie[2]
Inne zdanie[2]

{{Przypisy}}

Przypisy

  1. Przypis
  2. 2,0 2,1 Powtarzający się przypis

Przypisy są na Nonsensopedii używane w innym celu, niż na Wikipedii – nie zawierają odnośników do źródeł popierających stwierdzenia przed nimi umiejscowione (choć mogą), zamiast tego są stosowane jako element żartu, dosłownie wtrącając zdania między wierszami.

  • Aby wstawić przypis używamy znaczników <ref>Treść przypisu</ref>.
  • Aby przypisy działały, musimy wstawić w artykule szablon {{Przypisy}}. Umiejscawiamy go zawsze na dole artykułu, nad szablonami nawigacyjnymi i kategoriami, gdyż znajdujący się w szablonie znacznik <references /> ignoruje wszystkie przypisy poniżej niego oraz powyżej poprzedniego znacznika <references />, co pozwala utworzyć kilka sekcji przypisów w jednym artykule.
  • Można umieścić odnośniki do tego samego przypisu w wielu miejscach w artykule.
    • Aby to zrobić musimy w miejscu, w którym pojawia się po raz pierwszy wpisać <ref name="nazwa">Przypis</ref>, gdzie nazwa to krótka nazwa przypisu, która musi składać się z liter i może zawierać cyfry.
    • Przy każdym kolejnym odwołaniu wpisujemy tylko <ref name="nazwa" />, co utworzy odnośnik do tego samego przypisu.
  • Nie stawiamy kropki na końcu przypisu. To ograniczenie nie dotyczy jednak wykrzyknika, pytajnika, czy wielokropka.

Cytaty

  • Cytaty wprowadzamy z pomocą szablonu {{cytat}}, wpisując {{cytat|cytowany fragment|krótki opis}}. Należy również pamiętać o postawieniu kropki na końcu cytatu, nigdy zaś w opisie. Wszystkie zalecenia odnośnie wprowadzania cytatów znajdują się tutaj.
  • Możesz też wprowadzić bardziej dekoracyjną wersję szablonu – {{cytat2}} lub {{cquote}}. Nie powinna jednak zaburzać układu graficznego strony.

Listy

Przykłady list
Wpisujesz Otrzymujesz

* Punkt
** Podpunkt
*** Podpodpunkt

  • Punkt
    • Podpunkt
      • Podpodpunkt

# Jeden
## Jeden kropka jeden
# Dwa
Bum
# Ojej

  1. Jeden
    1. Jeden kropka jeden
  2. Dwa

Bum

  1. Ojej

* Normalny punkt
*# Numerowany podpunkt
*#* Normalny podpodpunkt
*# Kolejny numerowany podpunkt

  • Normalny punkt
    1. Numerowany podpunkt
      • Normalny podpodpunkt
    2. Kolejny numerowany podpunkt

# Numerowany punkt
#* Normalny podpunkt
#*# Numerowany podpodpunkt
# Kolejny numerowany punkt

  1. Numerowany punkt
    • Normalny podpunkt
      1. Numerowany podpodpunkt
  2. Kolejny numerowany punkt

Listy służą do wymienienia i ewentualnego krótkiego opisania pokrewnych elementów danego zagadnienia, np. członków zespołu, listy utworów, szeregu dat, czy kolejnych kroków jakiegoś działania. Są dwa rodzaje list – wypunktowana i numerowana.

  • Lista wypunktowana charakteryzuje się punktem przed elementem listy (również zwanym punktem). Używamy go, gdy elementy są sobie równorzędne i mogą mieć dowolną kolejność, np. podgatunki zwierzęcia. Aby wstawić taki punkt, stawiamy asterysk (gwiazdkę, *) na początku nowej linii. Ta strona składa się z list wypunktowanych.
    • Lista taka może mieć podpunkty, które mogą dalej rozwijać dany element lub stanowić uwagi go dotyczące. Podpunkty uzyskujemy stawiając na początku nowej linii dwa asteryski (**). Rzecz jasna, unikamy podpunktów bez punktów.
      • Podpunkty również mogą mieć swoje podpunkty, które tworzymy znów dostawiając kolejny asterysk. Można tak w nieskończoność, choć staramy się tego unikać.
    • Kolejne punkty oddzielamy nie jak akapity podwójnymi enterami, lecz tak, jak wewnątrz <poem> pojedynczymi.
  • Lista numerowana służy wymienieniu elementów o konkretnej kolejności, np. ciąg przyczynowo-skutkowy, lista utworów lub klasyfikacja w zawodach sportowych. Aby dodać punkt listy numerowanej stawiamy kratkę zwaną także hashem (#) na początku linii.
    • Tak samo, jak w przypadku listy wypunktowanej, tak i lista numerowana może mieć podpunkty. Tworzymy je stawiając w nowej linii dwie kratki (##). Tak samo działają i kolejne rzędy podpunktów.
    • Lista numerowana jest dość wrażliwa i musi zostać zachowana sekwencja kratek w każdej kolejnej linii, by lista nie została nagle przerwana, tzn. tylko jeden enter przed kolejnym punktem.
  • Listy mogą być mieszane, tj. lista wypunktowana ma numerowane podpunkty, lub lista numerowana ma wypunktowane podpunkty.
    • Aby lista wypunktowana mogła mieć numerowane podpunkty, w podpunkcie zamiast dwóch asterysków (**) stawiamy asterysk i kratkę (*#).
    • Aby lista numerowana mogła mieć podpunkty robimy na odwrót – kratka przed asteryskiem (#*).
    • Takie listy mogą mieć i dalsze podpunkty kolejnych rodzajów.