Droga krajowa

Droga Krajowa, DK – zbiorowisko asfaltu, betonu, resztek samochodów, które wpadły do rowu lub się zderzyły oraz kawałków przejechanych kiedyś zwierząt. Te oto cuda przecinały Polskę wzdłuż, wszerz a nawet w poprzek. Aż wstyd to mówić, ale kiedyś robiły za autostrady (w sumie teraz też).

Charakterystyka i atuty

Typowa droga krajowa

W większości są to zniszczone dwupasmówki, na których można poćwiczyć refleks przy wyprzedzaniu, popełnić samobójstwo wjeżdżając na czołówkę lub wpadając do rowu (to pierwsze bardziej pomocne), zobaczyć faunę (zwłaszcza przed samochodem), bo nie ma tuneli dla zwierząt oraz zstąpić Espumisan dziurami w drodze (niestety narzygasz na szybę, kierownicę lub swoje gacie). Cztero- i więcej pasmówki można spotkać prawie zawsze tylko przy dużych miastach (np. przy Uci lub przy GOPie).

Dlaczego tego nie zaorali?

Ponieważ o dziwo jeszcze jeżdżą po nich kierowcy. Zazwyczaj z tych powodów:

1. Przy wsi jegomościa nie wybudowali autostrady lub drogi ekspresowej, a najbliższa jest 100, jak nie 200 kilometrów od jego pastwiska;
2. Obywatel RP nie chce wydawać swoich ciężko zarobionej na zakładzie minimalnej krajowej na zwykłe, głupie drogi (nie dotyczy mieszkających przy eSkach lub przy A1 na południe od Torunia);
3. Chce uniknąć korków i tych jych ciężarówek (problem w tym, że kierowcy TIR-ów myślą tak samo);
4. I teraz ten prawie niemożliwy do spotkania powód: stary piernik z PZPR-u nie wychodził z piwnicy przez co najmniej trzydzieści lat, przez co nie wie o istnieniu dróg klasy A i S, a „gierkówkę“ uznaje za symbol nowoczesności.

Zobacz też

• Autostrada

• Droga

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny transportu. Rozbuduj go – nie przejedziesz się na tym.