Lektura: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M
M
Linia 1: Linia 1:
{{Poradnik|[[Poradnik:Do czego służy lektura szkolna|Do czego służy lektura szkolna]]}}
'''Lektura''' ([[łacina|łac]]. ''lecturus'' – ''do przeczytania'') – [[książka]], dłuższa wersja streszczenia, której przeczytanie warunkuje zdanie do następnej klasy, a w konsekwencji zdanie [[matura|matury]]. O tym, co ma być lekturą, decyduje [[Ministerstwo Edukacji Narodowej|Ministerstwo Edukacji]]. W efekcie lista lektur zmienia się przy każdej zmianie [[Rada Ministrów|rządu]] i zależy od tego, co czyta i co lubi konkretny [[minister]]. Wbrew swojej łacińskiej nazwie, są to najczęściej książki nie do czytania; jest to o tyle zrozumiałe, że gdyby były ciekawsze, nie byłyby obowiązkowe, bo i tak każdy by je przeczytał.
{{T|Lektura|[[łacina|łac]]. ''lecturus'' – ''do przeczytania''}}[[książka]], dłuższa wersja streszczenia, której przeczytanie warunkuje zdanie do następnej klasy, a w konsekwencji zdanie [[matura|matury]]. O tym, co ma być lekturą, decyduje [[Ministerstwo Edukacji Narodowej|Ministerstwo Edukacji]]. W efekcie lista lektur zmienia się przy każdej zmianie [[Rada Ministrów|rządu]] i zależy od tego, co czyta i co lubi konkretny [[minister]]. Wbrew swojej łacińskiej nazwie, są to najczęściej książki nie do czytania; jest to o tyle zrozumiałe, że gdyby były ciekawsze, nie byłyby obowiązkowe, bo i tak każdy by je przeczytał.


Lektura ma ukazać uczniowi nie tylko piękno języka polskiego – co w przypadku książek starych jest dość ryzykowne, ale również pokazać wartości, niezbędne młodemu człowiekowi w życiu. Polskie lektury [[lans]]ują zatem następujące wartości:
Lektura ma ukazać uczniowi nie tylko piękno języka polskiego – co w przypadku książek starych jest dość ryzykowne, ale również pokazać wartości, niezbędne młodemu człowiekowi w życiu. Polskie lektury [[lans]]ują zatem następujące wartości:

Wersja z 18:50, 20 sie 2013

Poradniki
Zobacz poradnik:

Szablon:Tksiążka, dłuższa wersja streszczenia, której przeczytanie warunkuje zdanie do następnej klasy, a w konsekwencji zdanie matury. O tym, co ma być lekturą, decyduje Ministerstwo Edukacji. W efekcie lista lektur zmienia się przy każdej zmianie rządu i zależy od tego, co czyta i co lubi konkretny minister. Wbrew swojej łacińskiej nazwie, są to najczęściej książki nie do czytania; jest to o tyle zrozumiałe, że gdyby były ciekawsze, nie byłyby obowiązkowe, bo i tak każdy by je przeczytał.

Lektura ma ukazać uczniowi nie tylko piękno języka polskiego – co w przypadku książek starych jest dość ryzykowne, ale również pokazać wartości, niezbędne młodemu człowiekowi w życiu. Polskie lektury lansują zatem następujące wartości:

  • niedbalstwo i bumelanctwoLatarnik Sienkiewicza
  • tendencje samobójcze i emoCierpienia młodego Wertera Goethego, Mały Książę Antoine'a de Saint-Exupéry'ego, Balladyna Juliusza Słowackiego
  • niedojrzałość psychiczną - Mały Książę Antoine'a de Saint-Exupéry'ego
  • awanturnictwo, nieodpowiedzialność i brak kulturyPotop Henryka Sienkiewicza, Opium w rosole Małgorzaty Musierowicz
  • puszczalstwoChłopi W. S. Reymonta
  • niezrównoważenie psychiczneDziady A. Mickiewicza, Kordian J. Słowackiego
  • pogardę dla cudzych uczućLudzie bezdomni S. Żeromskiego
  • hochsztaplerkę i lawirowanieLalka B. Prusa
  • wygodne życie bez pracy – większość z powyższych

Lista lektur

Niewiele osób wie, że lektury dobrane są po to, aby oddawały niedokładnie ukrytą prawdę o naszym kraju.