Lektura

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Lektura (łac. lecturusdo przeczytania) – książka, dłuższa wersja streszczenia, której przeczytanie warunkuje zdanie do następnej klasy, a w konsekwencji zdanie matury. O tym, co ma być lekturą, decyduje Ministerstwo Edukacji. W efekcie lista lektur zmienia się przy każdej zmianie rządu i zależy od tego, co czyta i co lubi konkretny minister. Wbrew swojej łacińskiej nazwie, są to najczęściej książki nie do czytania; jest to o tyle zrozumiałe, że gdyby były ciekawsze, nie byłyby obowiązkowe, bo i tak każdy by je przeczytał.

Lektura ma ukazać uczniowi nie tylko piękno języka polskiego – co w przypadku książek starych jest dość ryzykowne, ale również pokazać wartości, niezbędne młodemu człowiekowi w życiu. Polskie lektury lansują zatem następujące wartości:

  • niedbalstwo i bumelanctwoLatarnik Sienkiewicza
  • tendencje samobójcze i emoCierpienia młodego Wertera Goethego, Mały Książę Antoine'a de Saint-Exupéry'ego, Balladyna Juliusza Słowackiego
  • awanturnictwo, nieodpowiedzialność i brak kulturyPotop Henryka Sienkiewicza, Opium w rosole Małgorzaty Musierowicz
  • puszczalstwoChłopi W. S. Reymonta
  • niezrównoważenie psychiczneDziady A. Mickiewicza, Kordian J. Słowackiego
  • pogardę dla cudzych uczućLudzie bezdomni S. Żeromskiego
  • hochsztaplerkę i lawirowanieLalka B. Prusa
  • wygodne życie bez pracy – większość z powyższych

Szablon:Stublit