Parowóz

Kopciuch na stacji Parowóz – ruchomy czajnik. Podrasowana lokomotywa, napędzana parą, w lepszych przypadkach wzbogaconym uranem w warunkach domowych. Stworzony z myślą o niskim spalaniu paliwa, dużej prędkości oraz łatwości w uruchamianiu. Chciano zastosować poduszki powietrzne i pasy, lecz rząd produkujący te maszyny (Polska) nie zgodził się na to. Fabryki znajdowały się w Chrzanowie i Poznaniu i pracowały pełną parą od roku 1919.

Dane techniczne

• Liczba miejsc: Maszynista + mechanik = 2 miejsca
• Prędkość maksymalna: średnio 80 km/h;
• Przyśpieszenie: do 100 km/h w pół godziny;
• Pojemność silnika: 150 hektolitrów.

Wyposażenie

Standardowe

• Żelazna rura do asekuracji podczas zderzenia;
• Schowek na wodę/uran;
• Maszynista;
• 1,5l Nałęczowianki do wytworzenia pary/100 ton uranu;
• Koła (?).

Dodatkowe

• Reszta parowozu (1337 części);
• Wycieraczki;
• Pompę próżniową;
• 4x wagon;
• Zniżkę na stacji na wodę i uran;
• Wygodne fotele dla maszynisty obszyte skórą z morsa (po 2 dniach używania nie będzie się dało odróżnić od smaru);
• Łopatę;
• Komputer pokładowy;
• Zapałki;
• Darth Vadera – ochrona;
• Reaktor termojądrowy.

Ciekawostki

• Ogrzewanie nie było potrzebne, ponieważ 1/2 kabiny jest odsłonięta;
• Komin trzeba było przepychać ręcznie;
• Rzadko się psuł podczas karambolu, bardziej podczas spokojnej jazdy;
• Z powodu latających owadów maszynista żył średnio 4 lata .

Koniec produkcji

• Około roku 1960 zaprzestano produkcji, generalne to bez przyczyny.
• Brakowało wystarczająco odważnych maszynistów.
• Amerykanie ukradli Niemcom cały uran, a woda w Bałtyku jest za brudna nawet dla parowozów.