Kotlet mielony

Śmierdzi trupem!

Magdalena Gessler ze znawstwem o kotlecie mielonym

Oui oui! Na khrupiąco i z mini kostećką pśiphawową Knorhh.

Pascal Bhrodnicki z jw. o jw.

Mamusiu? Co robisz, żeby kotlet był baaardziej kotletowy?

Niewinna dziewczynka do mamusi, której właśnie maszynka do mielenia mięsa wkręciła palce.

Kotlet mielony vel karmidanel – rodzaj potrawy o nieustalonym do dnia dzisiejszego składzie chemicznym i surowcowym. Nieustający przedmiot badań amerykańskich naukowców oraz studentów, prowadzących do oszałamiających wniosków.

Budowa kotleta mielonego

Zasadniczo kotlet mielony sklada się z:

• panierki (zazwyczaj bułka tarta),
• Tego, Co Jest Wewnątrz (TCJW - zazwyczaj tajemnica).

Właściwości kotleta mielonego

Generalnie kotlet mielony przeznaczony jest do spożycia w następująych stadiach termalnych:

• na gorąco (0,1% występowania),
• na ciepło (68,9% występowania),
• na zimno (29% występowania),
• na nijako (od 1% do ∞ występowania).

To, Co Jest Wewnątrz może posiadać rozliczne stany skupienia. Oto niektóre:

• bardzo stały - kiedy w TCJW nie da się wbić widelca, noża ani młota pneumatycznego,
• stały - kiedy po rozkrojeniu kotlet nie zajmuje natychmiast całego talerza,
• półpłynny - kiedy nie sposób określić stopnia żywotności TCJW,
• płynny - kiedy nie wiadomo, czy przypadkiem nie mamy do czynienia z surowym jajkiem,
• zmienny - zależny od kąta patrzenia, stanu nachylenia stołu oraz faz księżyca.

Kotlet zasaniczo powinie posiadać kształt owalny lub okragły (względnie: owalny nadgryziony lub okrągły nadgryziony). Wysokość kotleta powinna przekraczać 1 cm - w przeciwnym wypadku mamy do czynienia z hamburgerem.
Kolor kotleta powinien oscylować w okolicy brązu (od beżu do głębokiej spalonej czerni). Kolor zielony jest barwą niepożądaną, choć wśród ekspertów trwają spory, czy taki kotlet jest pożywieniem niejadalnym.
Kotlety mielone są potrawami o przedłużonej przydatności do spożycia, gdyż nie sposób odczytać na nich datę produkcji.

Zagadka TCJW

Jak już wspomniano, kwestia rozszyfowania składu Tego, Co Jest Wewnątrz oczekuje jeszcze na wyjaśnienie. Istnieje w tej sprawie kilka odważnych, acz niesprawdzonych teorii:

• W utrwalonym w literaturze i doktrynie poglądzie dominuje przekonanie, iż w skład TCJW winno wchodzić mięso. Co do jego pochodzenia - znawcy tematu nie są zgodni. Może być wieprzowe, wołowe, kurzęco-kaczęco-gęsięco-indyczęce, końskie, salami, pieskie z delikatna nutą budy, wietnamskie, gryzoniowe, z Biedronki, słonina, wegetariańskie, wielbłądzie oraz z czeluści zamrażalnika Twojej Starej.
• Ciekawym rozwiązaniem jest włączenie w skład TCJW trocin lipowych, pyłu węglowego, gumy arabskiej, substancji ropopochodnych, kleju do tapet oraz pasty do butów.
• Kilku ortodoksów próbowało opatnetować kotlet mielony sporządzany z budyniu.
• W przypadkach ekstremalnych odnotowano przypadki zastosowania do sporządzania TCJW substancji nieistniejących. Istnieją wiarygodne przypadki przyrządzenia kotleta mielonego z Yetiego (po uprzednim zmieleniu) oraz z antymaterii.
• W przypadku samodzielnego przygotowywania kotleta mielonego, sporządzający automatycznie nabywa wiedzę o palcach poświęconych do sporządzenia TCJW.

Kotlet mielony a literatura

O kulturotwórczej roli koltleta mielonego niech świadczą poniższe, przykładowe dzieła:

• „De revolutionibus cotlettum mixae” Mikołaja K.,
• „Tako rzecze Wienerschnitzel” Frycka Niczego,
• „Cotlet. Prince of Denmark” Williama Szakersperae,
• „O kucharce Marysi i siedmiu mielonych kotletach” Marii Konopnickiej,
• „Sensacje XX wieków kotleta mielonego” Bogusława W.