Albus Dumbledore

Sam wielki Dumbledore. We własnej osobie i brodzie

- Dlaczego Dumbledore nie lata na miotle?
- Bo nie żyje!

Górnolotny dowcip o czarodzieju

- Jak uciekniesz z Azkabanu, to jesteś przech*j.

Dumbledore do Syriusza Blacka

Albus Percival Wulfryk Brian Dumbledore znany także pod pseudonimami Dumbli-Dorr i Dumbus – postać z książek o Chorym Portierze, dyrektor Hogwartu posiadający szczególne upodobanie do nastoletnich chłopców.

Dzieciństwo i młodość

Dumbledore i koledzy w okresie buntu młodzieńczego.

Mały, niewinny i nieuświadomiony Albus Alfons Jugosławian Piit tylko z pozoru pasował do tych przymiotników. Kiedy jego tata Percival trafił do więzienia za zabawy z mugolami, mały wiedział, że to nie były zwykłe zabawy, że mugole zostali słusznie ukarani za doprowadzenie do szaleństwa jego siostry Ariany. Los dzieciaka obchodził go jednak tyle co uprawy zboża w północno-wschodniej Albanii. Sto razy bardziej wolał udawać wybitnie uzdolnionego czarodzieja. Udawał tak doskonale, że weszło mu to w krew i rzeczywiście się nim stał.

Tuż po ukończeniu szkoły Dumbledore spotkał blondwłosego młodego boga, Thora Gellerta Grindelwalda. Razem poszukiwali Insygniów Śmierci, pracowali nad zdobyciem świata i ten tego... no wiecie... W każdym razie pokłócili się i razem walczyli na zaklęcia. Straszna to była bitwa, szalona Ariana umarła, Grindelwald zwiał, a Albus z rozpaczy po stracie ukochanego mało nie rzucił się do studni. By ukoić żal, zatrudnił się w Hogwarcie jako skrzat domowy nauczyciel transmutacji. Parę lat później pokonał Grindelwalda w pojedynku na śmierć i życie. Wygrał. A Grindewald wylądował w swoim więzieniu (a to nie był pojedynek na śmierć?). Świat się radował, Albus się radował, nawet mugole się cieszyli bo pojedynek wypadł w 1945 roku czyli pod koniec drugiej wojny światowej.

Pracując dla Hogwartu, spotkał wiele ciekawych osobistości, w tym małego Toma Riddle`a. Biedulek zapewne stąd wziął niechęć do Dumbledore`a – profesor mało nie spalił mu szafy w sierocińcu.

Dyrektor Hogwartu

Wyznania Albusa Dumbledore`a.

Po jakże tajemniczej zaplanowanej przez Dumbiego śmierci Armanda Dippeta, Albus przejął szkolne stery. Oficjalnie był najlepszym dyrektorem, najlepszym nauczycielem i najwspanialszym czarodziejem . Nieoficjalnie zapraszał młodych uczniów (nie uczennice) na sesje, podczas których rzekomo mieli szukać zaginionych haluksów (ta sama historyjka zawsze okazywała się równie skuteczna). Co tam robili – lepiej niech pozostanie tajemnicą. Do ulubionych gości należał oczywiście Harry „Blizna” Potter.

Przebywając sam na sam ze swoimi myślami Albus nurzał się w lubieżnych wspomnieniach swojego życia. W święta Bożego Narodzenia hasał w uroczym kapelutku, który wyskoczył z cukierka. W piątej części uciekł przed mroczną Dolores Umbridge i jej Inkwizycją, ale pani Rowling uznała, że Dumb może jeszcze pobyć w książce. Podczas swoich przygód z Harrym stopniowo przechodzi mutację w Gandalfa.

Śmierć

Po wyjaśnieniu Harry`emu prawdy o horkruksach, wyruszył z nim na wielkie niszczenie tychże przedmiotów. W jaskini, gdzie ukryty był jeden z nich, wypił eliksir (skład prawdopodobnie 90% alkohol, 9% woda i 1% Domestos). Tak suszyło go po tym napitku, że Harry dał mu do wypicia wody z czarnego jeziora, a każdy mały czarodziej wie, że nie wolno dawać pijanym dorosłym wody z tajemniczego czarnego jeziora. Skutek był taki, że hordy zombie Inferiusów mało ich nie wciągnęły do wody, ale dzięki szybkości reakcji prawie nieżywego już Dumbka, który wyczarował wielkie kuku z ognia, Inferiusy wpadły w popłoch i mało się nie pozabijały (jeszcze raz) uciekając w mrożącą krew w żyłach otchłań wody wyjątkowo czarnej nawet jak na ścieki czarną wodę. Oni zaś jakoś zwiali i akcja przyspieszyła. Nie wiadomo kiedy Severus Snape strzelił w Dumbledore`a Avadą na Wieży Astronomicznej. Staruszka zdmuchnęło z niej i jebutnął w glebę. Nie muszę dodawać, że zginął.

Dumbledore`a spotykamy jeszcze w siódmej części, kiedy nieśmiertelny Harry Potter dostał avadą. Albus oświecił swojego ucznia, po czym rozpłynął się we mgle. Rita Skeeter wydała również książkę „Życie i kłamstwa Albusa Dumbledore`a”, w której to ujawniała parę interesujących faktów z młodości czarodzieja, a także wywiad z Bathildą Bagshot, której mózg przyrównywano do kupki słonia wiewiórki.

Osoby, w których mógł się kochać Dumbledore

• Grindelwald – tu nie ma żadnych wątpliwości;
• Harry Potter – można to wytłumaczyć tym, jak go traktował;
• Severus Snape – jemu to nawet pozwolił się zabić.