Jimi Hendrix: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Wycofano ostatnie edycje autorstwa Kapitan Apokalipsa; przywrócono ostatnią wersję autorstwa Lwbip.)
Znacznik: rewert
 
(Nie pokazano 53 wersji utworzonych przez 42 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:JimiHendrix.jpg|240px|thumb|Słonie, też je widzisz?]]
{{cytat|On chyba jest naćpany...|Standardowy komentarz kogokolwiek podczas oglądania '''Hendriksa''' na YouTubie}}
{{cytat|On chyba jest naćpany…|Standardowy komentarz kogokolwiek podczas oglądania '''Hendriksa''' na YouTubie}}


'''Jimi Hendrix''' (ur. [[27 listopada]] [[1942]], zm. [[18 września]] [[1970]]) – amerykański [[solowy wymiatacz]]. Grał tak dobrze, że tysiące hipisów uważało go za Boga. Jimi nie zgadzał się z tym, gdyż sądził, że bądź co bądź jest większy niż [[The Beatles|Bitelsi]]<ref>O co krytycy kłócą się z resztą do dziś</ref>. Znany był także z tego, że wychodził grać nie będąc do końca trzeźwym, w konsekwencji czego duża część ludzi chodziła na jego koncerty dla samego widowiska. A było na co popatrzeć…
[[Grafika:JimiHendrix.jpg|thumb|right|200px|Słonie, też je widzisz?]]


== Życie i śmierć Boga gitary ==
'''Jimi Hendrix''' (ur. [[27 listopada]] [[1942]], zm. [[18 września]] [[1970]]) – amerykański [[solowy wymiatacz]]. Bóg gitarry, jednak sam Bóg ma dość surową opinię o Jimim. Miał styl, szybkie palce i kieszeń pełną heroiny. Lubił taniec w błocie, o czym zapominał już drugiego dnia. Słynął z [[koncert]]ów na świeżym powietrzu, bo w żadnym zamkniętym miejscu nie pomieszczonoby jego fikuśnego afro. Przedstawiciel hipisowskiej kultury, walczył z systemem przyswajając coraz dziwniejsze substancje.

== Życie i śmierć Boga gitarry ==
=== Dzieciństwo i młodość ===
=== Dzieciństwo i młodość ===
Jako dziecko nie miał łatwo - rozwody, patologie, przeprowadzki, <s>sprzedanie do niewoli przez ojca</s>... Mimo przeciwności zawsze miał jedną pasję - granie na instrumentach. Na początku musiała mu starczać miotła, ale wkrótce uskrobał parę dolców na klasyka. Pojawił się następny problem<ref>No jak nie urok to przemarsz wojsk...</ref> - Jimi był lewusem. Jednak (wbrew powszechnej opinii) wpadł na genialny pomysł - przełożył struny swojej gitary, przez co mógł wymiatać trzy razy bardziej.
Jako dziecko nie miał łatwo rozwody, patologie, przeprowadzki, <del>sprzedanie do niewoli przez ojca</del> i bycie czarnym przeszkadzały mu w byciu tym, kim chciał być – czadowym rockendrolowcem, tak jak [[Chuck Berry]]. Rodzice widzieli go raczej w chórze kościelnym, a jego [[czarni bracia]] słuchali Jamesa Browna, jednak Jimi był outsiderem. Był zdeterminowany. Na początku musiała mu starczać miotła, ale wkrótce uskrobał parę dolców na klasyka. Pojawił się następny problem<ref>No jak nie urok to przemarsz wojsk…</ref> Jimi był lewusem. Jako, że nie grzeszył również inteligencją, to nie wpadł na to, by kupić gitarę dla leworęcznych. Biedaczysko musiał odwrócić gitarę, ale strun nie przełożył.


=== Kariera ===
=== Kariera ===
Gdy już ukradł<ref>To w końcu <s>czarnuch</s> afroamerykanin, co nie?</ref> swoją pierwszą gitarrę, zaczął szlajać się po jakichś scenach. W czasach gdy w [[USA]] grało się grzecznego rock and rolla, Murzyn tarzający się po scenie i grający ''szokującą i barbarzyńską'' muzykę nie był mile widziany, więc Jimi pojechał ze swoim zespołem The Jimi Hendrix Experience<ref>No to naprawdę wcale nie jest egoizm!</ref> do Anglii. Tam wydał płytę i zdobył oszałamiającą popularność, a także ostro dawał sobie w czuba, ale to swoją drogą.
Gdy już ukradł<ref>To w końcu <del>czarnuch</del> afroamerykanin, co nie?</ref> swoją pierwszą gitarę, zaczął szlajać się po jakichś scenach. W czasach gdy w [[Stany Zjednoczone Ameryki|USA]] grało się grzecznego rock and rolla, murzyn tarzający się po scenie i grający ''szokującą i barbarzyńską'' muzykę nie był mile widziany, więc Jimi pojechał ze swoim zespołem The Jimi Hendrix Experience<ref>No to naprawdę wcale nie jest egoizm!</ref> do Anglii. Tam wydał płytę i zdobył oszałamiającą popularność, a także ostro dawał sobie w czuba, ale to swoją drogą. Zwiedzał Anglię i Angielki, jako egzotyczny cudzoziemiec, i to podobno legendarnie obdarzony.


Mimo że nie lubili go zbytnio w USA, to przez dwa lata sporo się tam zmieniło, i amerykanie z grzecznych i ulizanych stali się naćpani i rozczochrani, więc Hendriks mógł wrócić i wprowadzać publiczność w ekstazę także u siebie. Nagrał drugą płytę i wystąpił na [[Festiwal w Woodstock|Festiwalu w Woodstock]], gdzie propagował półtoragodzinne solówki, seks bez zobowiązań i [[narkotyki|czerwone słonie na dziewięciu nogach]]. [[Hippisi]] z całego świata przyjeżdżali, by oglądać jego odloty. Po tym nagrał jeszcze jedną płytę, ćpał, grał i był jeszcze sławniejszy i jeszcze bardziej hippisowski, aż w końcu pokłócił się ze swoją grupą, założył nową, zreaktywował starą i pojechał na tournee do Europy, w 1970. Jego autorstwa jest wiele szlagierów rocka, takie jak... Hey Joe...? Cholera, to nie jego... W każdym razie jego styl inspirował wszystkich i był zajebisty, więc nie kontestuj tego, okej?<ref>Właśnie przejechaliśmy dwa lata z jego życia, nieźle, co nie?</ref>
Mimo że nie lubili go zbytnio w USA, to przez dwa lata sporo się tam zmieniło, i amerykanie z grzecznych i ulizanych stali się naćpani i rozczochrani, więc Hendrix mógł wrócić i wprowadzać publiczność w ekstazę także u siebie. Nagrał drugą płytę i wystąpił na [[Festiwal w Woodstock|Festiwalu w Woodstock]], gdzie propagował półtoragodzinne solówki, seks bez zobowiązań i [[narkotyki|czerwone słonie na dziewięciu nogach]]. [[Hippisi]] z całego świata przyjeżdżali, by oglądać jego odloty. Podczas gry gwałcił gitarę na scenie i podpalał resztki. Po tym nagrał jeszcze jedną płytę, ćpał, grał i był jeszcze sławniejszy i jeszcze bardziej hippisowski, aż w końcu pokłócił się ze swoją grupą, założył nową, zreaktywował starą i pojechał na tournée do Europy w 1970. Jego autorstwa jest wiele szlagierów rocka, takie jak… „[[Hey Joe]]”…? Cholera, to nie jego… „All Along the Watchtower”…? To też [[Bob Dylan|Dylana]]. W każdym razie jego styl inspirował wszystkich i był zajebisty, więc nie kontestuj tego, okej?<ref>Właśnie przejechaliśmy dwa lata z jego życia, nieźle, co nie?</ref>


=== Zgon ===
=== Zgon ===
W Anglii Jimi zatrzymał się w Londynie, a jako że był wykończony trasą koncertową i chciał poprostu odpocząć, połknął dziewięć tabletek nasennych i popił je [[jabol|komandosem]]. Zasnął i nie obudził się przez 39 lat. Czekamy dalej...
W Anglii Jimi zatrzymał się w Londynie, a jako, że był wykończony trasą koncertową i chciał po prostu odpocząć, połknął dziewięć tabletek nasennych i popił je [[tanie wino|komandosem]]. Ponoć zrobili później odlew jego [[penis]]a do muzeum.


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==
Linia 22: Linia 21:
{{przypisy}}
{{przypisy}}


{{DEFAULTSORT:Hendrix, Jimi}}
{{stubmuz}}
{{stubbiog}}

[[Kategoria:Gitarzyści|Hendrix, Jimi]]
[[Kategoria:Amerykańscy muzycy|Hendrix, Jimi]]
[[Kategoria:Wokaliści|Hendrix, Jimi]]


[[en:Jimi Hendrix]]
[[en:Jimi Hendrix]]
[[Kategoria:Amerykańscy gitarzyści]]
[[Kategoria:Amerykańscy wokaliści]]
[[Kategoria:Wokaliści rockowi]]

Aktualna wersja na dzień 09:27, 18 maj 2021

Słonie, też je widzisz?

On chyba jest naćpany…

Standardowy komentarz kogokolwiek podczas oglądania Hendriksa na YouTubie

Jimi Hendrix (ur. 27 listopada 1942, zm. 18 września 1970) – amerykański solowy wymiatacz. Grał tak dobrze, że tysiące hipisów uważało go za Boga. Jimi nie zgadzał się z tym, gdyż sądził, że bądź co bądź jest większy niż Bitelsi[1]. Znany był także z tego, że wychodził grać nie będąc do końca trzeźwym, w konsekwencji czego duża część ludzi chodziła na jego koncerty dla samego widowiska. A było na co popatrzeć…

Życie i śmierć Boga gitary[edytuj • edytuj kod]

Dzieciństwo i młodość[edytuj • edytuj kod]

Jako dziecko nie miał łatwo – rozwody, patologie, przeprowadzki, sprzedanie do niewoli przez ojca i bycie czarnym przeszkadzały mu w byciu tym, kim chciał być – czadowym rockendrolowcem, tak jak Chuck Berry. Rodzice widzieli go raczej w chórze kościelnym, a jego czarni bracia słuchali Jamesa Browna, jednak Jimi był outsiderem. Był zdeterminowany. Na początku musiała mu starczać miotła, ale wkrótce uskrobał parę dolców na klasyka. Pojawił się następny problem[2] – Jimi był lewusem. Jako, że nie grzeszył również inteligencją, to nie wpadł na to, by kupić gitarę dla leworęcznych. Biedaczysko musiał odwrócić gitarę, ale strun nie przełożył.

Kariera[edytuj • edytuj kod]

Gdy już ukradł[3] swoją pierwszą gitarę, zaczął szlajać się po jakichś scenach. W czasach gdy w USA grało się grzecznego rock and rolla, murzyn tarzający się po scenie i grający szokującą i barbarzyńską muzykę nie był mile widziany, więc Jimi pojechał ze swoim zespołem The Jimi Hendrix Experience[4] do Anglii. Tam wydał płytę i zdobył oszałamiającą popularność, a także ostro dawał sobie w czuba, ale to swoją drogą. Zwiedzał Anglię i Angielki, jako egzotyczny cudzoziemiec, i to podobno legendarnie obdarzony.

Mimo że nie lubili go zbytnio w USA, to przez dwa lata sporo się tam zmieniło, i amerykanie z grzecznych i ulizanych stali się naćpani i rozczochrani, więc Hendrix mógł wrócić i wprowadzać publiczność w ekstazę także u siebie. Nagrał drugą płytę i wystąpił na Festiwalu w Woodstock, gdzie propagował półtoragodzinne solówki, seks bez zobowiązań i czerwone słonie na dziewięciu nogach. Hippisi z całego świata przyjeżdżali, by oglądać jego odloty. Podczas gry gwałcił gitarę na scenie i podpalał resztki. Po tym nagrał jeszcze jedną płytę, ćpał, grał i był jeszcze sławniejszy i jeszcze bardziej hippisowski, aż w końcu pokłócił się ze swoją grupą, założył nową, zreaktywował starą i pojechał na tournée do Europy w 1970. Jego autorstwa jest wiele szlagierów rocka, takie jak… „Hey Joe”…? Cholera, to nie jego… „All Along the Watchtower”…? To też Dylana. W każdym razie jego styl inspirował wszystkich i był zajebisty, więc nie kontestuj tego, okej?[5]

Zgon[edytuj • edytuj kod]

W Anglii Jimi zatrzymał się w Londynie, a jako, że był wykończony trasą koncertową i chciał po prostu odpocząć, połknął dziewięć tabletek nasennych i popił je komandosem. Ponoć zrobili później odlew jego penisa do muzeum.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]

Przypisy

  1. O co krytycy kłócą się z resztą do dziś
  2. No jak nie urok to przemarsz wojsk…
  3. To w końcu czarnuch afroamerykanin, co nie?
  4. No to naprawdę wcale nie jest egoizm!
  5. Właśnie przejechaliśmy dwa lata z jego życia, nieźle, co nie?