Roger Waters: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(stub, jutro rozszerzę.)
Linia 1: Linia 1:
'''Roger Waters''' (data produkcji 6 września 1943) - Brytol, muzyk, despota i człowiek o głębokich problemach psychicznych. Ludzie znają go z tego, że wył i grał na basie w [[Pink Floyd]].
'''Roger Waters''' (data produkcji 6 września 1943) - Brytol, muzyk, despota i człowiek o głębokich problemach psychicznych. Ludzie znają go z tego, że wył i grał na basie w [[Pink Floyd]].

==Biografia==
==Biografia==
===Dzieciństwo===
===Dzieciństwo===
Urodził się gdzieśtam, ale dorastał w Cambridge. Jego ojciec był komunistą, ale poszedł na [[II Wojna Światowa|wojenkę]] i zginął pod Anzio. Mimo iż Rożerek miał wtedy 5 miesięcy, zapamiętał to sobie i rozpaczał nad tym przez 40 albo i więcej lat swego życia. W szkole poznał [[Syd Barrett|Syda Barreta]], [[Nick Mason|Nicka Masona]] i [[Rick Wright|Ricka Wrighta]] i założył z nimi Pink Floyd. Poznał też [[David Gilmour|Davida Gilmoura]], ale olał go. No i dorósł.
Urodził się gdzieśtam, ale dorastał w Cambridge. Jego ojciec był komunistą, ale poszedł na [[II Wojna Światowa|wojenkę]] i zginął pod Anzio. Mimo iż Rożerek miał wtedy 5 miesięcy, zapamiętał to sobie i rozpaczał nad tym przez 40 albo i więcej lat swego życia. W szkole poznał [[Syd Barrett|Syda Barreta]], [[Nick Mason|Nicka Masona]] i [[Rick Wright|Ricka Wrighta]] i założył z nimi Pink Floyd. Poznał też [[David Gilmour|Davida Gilmoura]], ale olał go. No i dorósł.

===Pink Floyd===
===Pink Floyd===
Gdy Floydzi wydali pierwszą płytę zarobił sporo siana. Potem Barrett postradał zmysły i Waters zdecydował się jednak zaprosić Gilmoura. Gdy już nie było Syda, który się rządził, Waters mógł rozwinąć skrzydła i wziął za mordę członków zespołu. Jego kompozycje były zajebiste, więc mieli jeszcze więcej forsy. Potem komponował już zupełnie wszystko, a reszta tylko to wykonywała. Mimo tego wszyscy go kochali. Potem jednak na koncercie z trasą do płyty ''[[Animals]]'' dostał pierdolca i postanowił nagrać ''[[The Wall]]'', w którym przelał wszystkie swoje myśli na muzykę; ból po stracie ojca, mimo iż od tamtego czasu minęło już z 30 lat, czy nienawiść do zespołów stadionowych. Jednak jego apodyktyczność wkurzała resztę, i po wyrzuceniu Wrighta resztę wywalił po nagraniu ''[[The Final Cut]]''. A potem wyrzucił samego siebie.
Gdy Floydzi wydali pierwszą płytę zarobił sporo siana. Potem Barrett postradał zmysły i Waters zdecydował się jednak zaprosić Gilmoura.

===Po Pink Floyd===
Gdy Waters wyrzucił wszystkich z Pink Floyd, nagrał solową płytę, która była całkiem niezła, ale wiadomo, to nie to samo... No i doznał ostrego wkurzenia gdy dowiedział się że Gilmour, Wright i Mason zreaktywowali zespół, którego nazwe powtarzam tu jak pojebany. Znaczy się, głupi. Pogrywał tak, i pogrywa sobie do dziś. I chyba jeszcze trochę pogra. Czy wspominałem, że gra na basie?


[[Kategoria:Angielscy muzycy|Waters, Roger]]
{{stubmuz}}
[[Kategoria:Basiści|Waters, Roger]]

Wersja z 12:03, 15 lip 2008

Roger Waters (data produkcji 6 września 1943) - Brytol, muzyk, despota i człowiek o głębokich problemach psychicznych. Ludzie znają go z tego, że wył i grał na basie w Pink Floyd.

Biografia

Dzieciństwo

Urodził się gdzieśtam, ale dorastał w Cambridge. Jego ojciec był komunistą, ale poszedł na wojenkę i zginął pod Anzio. Mimo iż Rożerek miał wtedy 5 miesięcy, zapamiętał to sobie i rozpaczał nad tym przez 40 albo i więcej lat swego życia. W szkole poznał Syda Barreta, Nicka Masona i Ricka Wrighta i założył z nimi Pink Floyd. Poznał też Davida Gilmoura, ale olał go. No i dorósł.

Pink Floyd

Gdy Floydzi wydali pierwszą płytę zarobił sporo siana. Potem Barrett postradał zmysły i Waters zdecydował się jednak zaprosić Gilmoura. Gdy już nie było Syda, który się rządził, Waters mógł rozwinąć skrzydła i wziął za mordę członków zespołu. Jego kompozycje były zajebiste, więc mieli jeszcze więcej forsy. Potem komponował już zupełnie wszystko, a reszta tylko to wykonywała. Mimo tego wszyscy go kochali. Potem jednak na koncercie z trasą do płyty Animals dostał pierdolca i postanowił nagrać The Wall, w którym przelał wszystkie swoje myśli na muzykę; ból po stracie ojca, mimo iż od tamtego czasu minęło już z 30 lat, czy nienawiść do zespołów stadionowych. Jednak jego apodyktyczność wkurzała resztę, i po wyrzuceniu Wrighta resztę wywalił po nagraniu The Final Cut. A potem wyrzucił samego siebie.

Po Pink Floyd

Gdy Waters wyrzucił wszystkich z Pink Floyd, nagrał solową płytę, która była całkiem niezła, ale wiadomo, to nie to samo... No i doznał ostrego wkurzenia gdy dowiedział się że Gilmour, Wright i Mason zreaktywowali zespół, którego nazwe powtarzam tu jak pojebany. Znaczy się, głupi. Pogrywał tak, i pogrywa sobie do dziś. I chyba jeszcze trochę pogra. Czy wspominałem, że gra na basie?