Roger Waters: Różnice pomiędzy wersjami
(zadowoleni?) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{sdu}} |
{{sdu}} |
||
{{popr}} |
{{popr}} |
||
{{cytat|Nigdy nie było pierdolonego Pink Floyd! To zawsze byłem tylko ja!|'''Waters''' po kilku głebszych}} |
{{cytat|Nigdy nie było pierdolonego Pink Floyd! To zawsze byłem tylko ja!|'''Roger Waters''' po kilku głebszych}} |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
'''Roger Waters''' (data produkcji 6 września 1943) - Brytol, muzyk, despota i człowiek o głębokich problemach psychicznych. Ludzie znają go z tego, że wył i grał na basie w [[Pink Floyd]]. |
'''Roger Waters''' (data produkcji 6 września 1943) - Brytol, muzyk, despota i człowiek o głębokich problemach psychicznych. Ludzie znają go z tego, że wył i grał na basie w [[Pink Floyd]]. |
||
==Biografia== |
|||
===Dzieciństwo=== |
===Dzieciństwo=== |
||
Urodził się |
Urodził się w Great Bookham, gdziekolwiek to jest, ale dorastał w Cambridge. Jego ojciec był komunistą, ale mimo poglądów poszedł na [[II Wojna Światowa|wojenkę]] i zginął pod Anzio. Mimo iż Rożerek miał wtedy 5 miesięcy, zapamiętał to sobie i rozpaczał nad tym przez 40 albo i więcej lat swego życia. W szkole poznał [[Syd Barrett|Syda Barreta]], [[Nick Mason|Nicka Masona]] i [[Rick Wright|Ricka Wrighta]] i założył z nimi Pink Floyd. Poznał też [[David Gilmour|Davida Gilmoura]], ale olał go i nie zaprosił do zespołu. No i dorósł. |
||
===Pink Floyd=== |
===Z Pink Floyd=== |
||
Gdy Floydzi wydali pierwszą płytę zarobił sporo siana. Potem Barrett postradał zmysły i Waters zdecydował się jednak |
Gdy Floydzi wydali pierwszą płytę zarobił sporo siana. Potem Barrett postradał zmysły i Waters z kumplami zdecydował się jednak dołączyć Gilmoura. Gdy już nie było Syda, który się rządził, Waters mógł rozwinąć skrzydła i wziął za mordę członków zespołu. Jego kompozycje były świetne, więc mieli jeszcze więcej forsy. Potem komponował już zupełnie wszystko, a reszta tylko to wykonywała. Mimo tego wszyscy go kochali. Potem jednak na koncercie z trasą do płyty ''[[Animals]]'' dostał pierdolca i postanowił nagrać ''[[The Wall]]'', w którym przelał wszystkie swoje myśli na muzykę; ból po stracie ojca (mimo iż od tamtego czasu minęło już z 30 lat) czy nienawiść do zespołów stadionowych. W 1979 wyrzucił Wrighta, jak sam mówi „niechcący”. Jego apodyktyczność wkurzała pozostałych członków zespołu, i wywalił ich z Pink Floyd po nagraniu ''[[The Final Cut]]''. A potem wyrzucił samego siebie. |
||
===Po Pink Floyd=== |
===Po Pink Floyd=== |
||
Gdy |
Gdy Pink Floyd skończyło działalność, Waters nagrał solową płytę<ref>A potem kilka kolejnych...</ref>, która była całkiem niezła, ale wiadomo, to nie to samo... Doznał ostrego wkurzenia gdy dowiedział się że Gilmour, Wright i Mason zreaktywowali zespół, którego nazwę powtarzam tu jak pojebany. Znaczy się, głupi. W 1989 zagrał koncert w Berlinie, dzięki któremu wszyscy myślą, że ''The Wall'' to mur berliński. Pogrywał tak, i pogrywa sobie do dziś. I chyba jeszcze trochę pogra. Czy wspominałem, że gra na basie? |
||
{{przypisy}} |
|||
{{Pink Floyd}} |
{{Pink Floyd}} |
||
Wersja z 17:47, 2 lut 2009
 |
Ten artykuł został umieszczony na liście stron do usunięcia. Strona głosowania nie została jeszcze utworzona. Ten, który wstawił ten szablon, musi kliknąć w [{{fullurl:Nonsensopedia:SDU/Błąd – niepoprawny czas/Roger Waters|action=edit&preload=Szablon:SDUdodaj&editintro=Szablon:SDU_dodaj_wstęp}} ten link]. |
 |
W tym artykule konieczne są drobne poprawki. Zajmij się tym, to nie boli. |
Nigdy nie było pierdolonego Pink Floyd! To zawsze byłem tylko ja!
- Roger Waters po kilku głebszych
Roger Waters (data produkcji 6 września 1943) - Brytol, muzyk, despota i człowiek o głębokich problemach psychicznych. Ludzie znają go z tego, że wył i grał na basie w Pink Floyd.
Dzieciństwo
Urodził się w Great Bookham, gdziekolwiek to jest, ale dorastał w Cambridge. Jego ojciec był komunistą, ale mimo poglądów poszedł na wojenkę i zginął pod Anzio. Mimo iż Rożerek miał wtedy 5 miesięcy, zapamiętał to sobie i rozpaczał nad tym przez 40 albo i więcej lat swego życia. W szkole poznał Syda Barreta, Nicka Masona i Ricka Wrighta i założył z nimi Pink Floyd. Poznał też Davida Gilmoura, ale olał go i nie zaprosił do zespołu. No i dorósł.
Z Pink Floyd
Gdy Floydzi wydali pierwszą płytę zarobił sporo siana. Potem Barrett postradał zmysły i Waters z kumplami zdecydował się jednak dołączyć Gilmoura. Gdy już nie było Syda, który się rządził, Waters mógł rozwinąć skrzydła i wziął za mordę członków zespołu. Jego kompozycje były świetne, więc mieli jeszcze więcej forsy. Potem komponował już zupełnie wszystko, a reszta tylko to wykonywała. Mimo tego wszyscy go kochali. Potem jednak na koncercie z trasą do płyty Animals dostał pierdolca i postanowił nagrać The Wall, w którym przelał wszystkie swoje myśli na muzykę; ból po stracie ojca (mimo iż od tamtego czasu minęło już z 30 lat) czy nienawiść do zespołów stadionowych. W 1979 wyrzucił Wrighta, jak sam mówi „niechcący”. Jego apodyktyczność wkurzała pozostałych członków zespołu, i wywalił ich z Pink Floyd po nagraniu The Final Cut. A potem wyrzucił samego siebie.
Po Pink Floyd
Gdy Pink Floyd skończyło działalność, Waters nagrał solową płytę[1], która była całkiem niezła, ale wiadomo, to nie to samo... Doznał ostrego wkurzenia gdy dowiedział się że Gilmour, Wright i Mason zreaktywowali zespół, którego nazwę powtarzam tu jak pojebany. Znaczy się, głupi. W 1989 zagrał koncert w Berlinie, dzięki któremu wszyscy myślą, że The Wall to mur berliński. Pogrywał tak, i pogrywa sobie do dziś. I chyba jeszcze trochę pogra. Czy wspominałem, że gra na basie?
Przypisy
- ↑ A potem kilka kolejnych...
