Hej!

Hej!: wykrzyknik rozkaźnikowy – wymuszający na człowieku do którego jest skierowany powitanie. Używany obecnie przez wiele osób na całym świecie. Wiele osób myli go ze standardowym powitaniem Hej.

W tym znaczeniu Hej ma wiele synonimów, m.in.: cześć, witam, juhu, siema itd. Niektórzy mnożą twory językowe oparte na temacie „Hej”, dodając rozmaite końcówki fleksyjne, powstałe w ten sposób wyrażenia nie tracą swojego sensu, stają się jednak cechą wyróżniającą spośród innych ludzi. Zróżnicowanie w formie przywitania zależy często od wykształcenia, przynależności do subkultury oraz cech charakteru. Dla przykładu: żaden szanujący się metalowiec nie powie do kolegi siemaneczko.

Twory powstałe w ten sposób to m.in.: Hejka, Heja, Hejże (znane jako wykrzyknienie już wcześniej).

Hej możemy potraktować również jako wykrzyknik, który stosujemy, gdy nie znamy imienia, płci, stanu cywilnego osoby, do której chcemy się zwrócić. Np.

• „Hej ty! To moja stówa” – zastosowanie, gdy jakiś szczęściarz idący przed nami znalazł banknot na ulicy.
• „Hej laska!” – niezbyt taktowne zawołanie stosowane często do nieznajomych atrakcyjnych kobiet, nie przynoszące pożądanego efektu, jaką jest chęć bliższego poznania.
• „Hej, możesz mi skasować?” – kierowane do osobnika stojącego obok w autobusie, bliżej kasownika, gdy nie możemy się zorientować, czy powiedzieć w formie żeńskiej czy męskiej.

Zobacz też:

• Slang młodzieżowy
• Neologizmy