Syd Barrett: Różnice pomiędzy wersjami
(nowa strona) |
M (→Zobacz też: -zobaczteż) Znacznik: edytor kodu 2017 |
||
| (Nie pokazano 25 wersji utworzonych przez 19 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{cytat|Bfrrlllgrpfrgrrrrrpffff…|'''Syd Barrett''' o [[Pink Floyd]].}} |
|||
'''Roger Keith Barrett''' (ur. [[6 stycznia]] [[1946]] w [[Anglia|Anglii]], zm. [[7 lipca]] [[2006]] tamże) – angielski gitarzysta, wokalista, członek zespołu [[Pink Floyd]]. Do dziś uważany za jednego z największych przedstawicieli [[rock psychodeliczny|rocka psychodelicznego]], czyli [[muzyka|muzyki]] niezrozumiałej dla nikogo, ewentualnie przez jej twórców. |
|||
== Syd Barret == |
|||
| ⚫ | Swego czasu wraz z zespołem upsychodeliczniał wszystko, a gdy zaczęło robić się to denerwujące – wyrzucono go z grupy, po czym próbowano na siłę kontynuować jego karierę, lecz bez większych, a nawet żadnych sukcesów. W końcu dano mu spokój, uciekł więc przed światem malować zajebiście psychodeliczne obrazy i plewić psychodeliczny ogródek. |
||
Syd Barret (1946 - 2006) - Brytyjski gitarzysta, wokalista, członek zespołu Pink Floyd. Do dziś uważany za jednego z największych przedstawicieli rocka psyc |
|||
hodelicznego (czyli muzyki nie zrozumiałej dla nikogo, ewentualnie przez ich twórców). |
|||
== |
== Historia i dyskografia == |
||
Dołączył do Pink Floyd'u w 1965, a że chciał być frontmanem to wywalił Boba Klose'a, zmienił nazwę zespołu na Pink Floyd (Syd lubił się zabawiać w gry słowne, więc żeby upokorzyć znany zespół nazwał go penis wieloryba, ale wszystkim wciskał, że to imiona dwóch muzyków), a zamiast bluesa grał jakiś dziwny, głośny hałas. Nie był w sumie tam za długo, bo był zbyt psychodeliczny. Potem prowadził krótką karierę solową, podczas której wydał trzy płyty, ale właściwie nikt się nią nie zainteresował. |
|||
=== The Madcap Laughs === |
|||
Swoją karierę zaczął grając na banjo, potem chwycił za gitarę. W wieku 18 lat przyłączył się do zespołu Rogera Watersa. Po jakimś czasie, grając dla fanów psychodelicznego rocka (bardzo psychodelicznych) Pink Floyd zostało uznane za najbardziej psychodeliczny zespół rockowy, czyli był bardzo niezrozumiały i doceniany. Po 2 singlach wydano w końcu pełny album o nazwie "The Piper at the Gates of Dawn". Płyta ta była tak psychodeliczna, że zastosowano zakaz puszczania go w wielu rozgłośniach. Mimo to płyta sprzedawała sie bardzo dobrze, ludzie w Anglii robili się coraz bardziej psychodeliczni. Niestety po pewnym czasie zaczęły się ujawniać problemy psychiczne Syda. Nie pojawiał się na koncertach, jeżeli się zjawił to nie grał, nie śpiewał tylko poddawał się swoim psychodelicznym przemyśleniom grając od czasu do czasu kilka dźwięków. Po zatrudnieniu nowego gitarzysty - Davida Gilmoura, i po dalszym pogarszaniu się zdrowia Syda reszta zespołu postanowiła go wyrzucić z Pink Floyd. |
|||
Po polsku: śmiechy ćpunów; chyba najlepszy album z i tak słabej kariery Syda, któremu Gilmour musiał nawet wymyślać tytuł. Właściwie to brzmi gorzej niż przeciętne demo, bo Barrett miał taki kaprys, że nie chciało mu się kilka raz nagrywać jakiejś piosenki, tylko wolał dać pierwszą wersję. |
|||
=== Barrett === |
|||
| ⚫ | |||
Tym razem David nie pomógł Sydowi w wymyśleniu nazwy, więc ten po prostu nazwał album tak, jak on się nazywa, bo nic lepszego nie wymyślił. Ten album też był raczej dosyć chaotyczny, bo Syd często przerywał nagrania. Na okładce są owady, bo Barrett lubił [[The Beatles|żuczki]] i chciał być tak sławni jak oni, ale właściwie to się tego wstydził, bo nie byli wystarczająco psychodeliczni, dlatego na okładce nie znajdziemy żuków. |
|||
=== Opel === |
|||
Album właściwie nie był jakiś szczególny i nie zawierał zbytnio ciekawych utworów, a Syd ponieważ znowu miał problem z nazwą płyty, zainspirował się zwrotem ''sprzedam Opla'', bo myślał, że wtedy ten album będzie się lepiej sprzedawał. |
|||
== Zobacz też == |
|||
* [[Pink Floyd]] |
|||
* [[Another Brick in the Wall]] |
|||
* [[David Gilmour]] |
|||
* [[Richard Wright]] |
|||
* [[Roger Waters]] |
|||
{{stub|muz}} |
|||
{{Pink Floyd}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Barrett, Syd}} |
|||
[[Kategoria:Angielscy wokaliści]] |
|||
[[Kategoria:Angielscy gitarzyści]] |
|||
[[Kategoria:Wokaliści rockowi]] |
|||
[[Kategoria:Pink Floyd]] |
|||
[[en:Syd Barrett]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 10:20, 14 paź 2021
Bfrrlllgrpfrgrrrrrpffff…
- Syd Barrett o Pink Floyd.
Roger Keith Barrett (ur. 6 stycznia 1946 w Anglii, zm. 7 lipca 2006 tamże) – angielski gitarzysta, wokalista, członek zespołu Pink Floyd. Do dziś uważany za jednego z największych przedstawicieli rocka psychodelicznego, czyli muzyki niezrozumiałej dla nikogo, ewentualnie przez jej twórców.
Swego czasu wraz z zespołem upsychodeliczniał wszystko, a gdy zaczęło robić się to denerwujące – wyrzucono go z grupy, po czym próbowano na siłę kontynuować jego karierę, lecz bez większych, a nawet żadnych sukcesów. W końcu dano mu spokój, uciekł więc przed światem malować zajebiście psychodeliczne obrazy i plewić psychodeliczny ogródek.
Historia i dyskografia[edytuj • edytuj kod]
Dołączył do Pink Floyd'u w 1965, a że chciał być frontmanem to wywalił Boba Klose'a, zmienił nazwę zespołu na Pink Floyd (Syd lubił się zabawiać w gry słowne, więc żeby upokorzyć znany zespół nazwał go penis wieloryba, ale wszystkim wciskał, że to imiona dwóch muzyków), a zamiast bluesa grał jakiś dziwny, głośny hałas. Nie był w sumie tam za długo, bo był zbyt psychodeliczny. Potem prowadził krótką karierę solową, podczas której wydał trzy płyty, ale właściwie nikt się nią nie zainteresował.
The Madcap Laughs[edytuj • edytuj kod]
Po polsku: śmiechy ćpunów; chyba najlepszy album z i tak słabej kariery Syda, któremu Gilmour musiał nawet wymyślać tytuł. Właściwie to brzmi gorzej niż przeciętne demo, bo Barrett miał taki kaprys, że nie chciało mu się kilka raz nagrywać jakiejś piosenki, tylko wolał dać pierwszą wersję.
Barrett[edytuj • edytuj kod]
Tym razem David nie pomógł Sydowi w wymyśleniu nazwy, więc ten po prostu nazwał album tak, jak on się nazywa, bo nic lepszego nie wymyślił. Ten album też był raczej dosyć chaotyczny, bo Syd często przerywał nagrania. Na okładce są owady, bo Barrett lubił żuczki i chciał być tak sławni jak oni, ale właściwie to się tego wstydził, bo nie byli wystarczająco psychodeliczni, dlatego na okładce nie znajdziemy żuków.
Opel[edytuj • edytuj kod]
Album właściwie nie był jakiś szczególny i nie zawierał zbytnio ciekawych utworów, a Syd ponieważ znowu miał problem z nazwą płyty, zainspirował się zwrotem sprzedam Opla, bo myślał, że wtedy ten album będzie się lepiej sprzedawał.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny muzyki. Jeśli wytrzymasz 10 minut w słuchawkach – rozbuduj go.
