The Elder Scrolls IV: Oblivion

Idę na polowanie.

The Elder Scrolls IV: Oblivion – gra autorstwa studia Bethesda Softworks znana z tego, że bug może Ciebie zaatakować w każdym momencie. Oczywiście tylko wtedy, gdy siedzisz przy komputerze. Jak idziesz sobie do kibla/lodówki gra działa zaskakująco dobrze i nawet się nie tnie.

Fabuła

Jak zwykle zaczyna się optymistycznie: jesteśmy w zasranym, brudnym, obleśnym lochu. Film nam się urwał, ponieważ nie wiemy za co siedzimy. Nagle, ni stąd ni zowąd, przyłazi jaśnie oświecony pan nad panami, król nad królami i uroczyście oznajmia, że widział nas w swoich snach oraz że jesteśmy wolni. Od tej pory możemy palić, gwałcić, rabować, zabijać i nawet obrażać jawnie prezydenta. Tak naprawdę czujemy nieprzymuszoną chęć dowiedzenia się, co dalej stanie się ze staruchem, idziemy więc za nim. Niespodzianka – zabijają go, a on powierza nam swój Amulet Królów (ciekawe skąd nazwa, skoro Tamriel zawsze miało tylko Cesarzy), i każe dostarczyć do jakiegoś francuzika o nazwisku Dżofri. Ma on niby wiedzieć, gdzie znajduje się ostatni synek Uriela. Kiedy Dżofri przyjmie łaskawie nasz amulet, oznajmi, że Martin jest w niebezpieczeństwie (ile tych niezwykłych zbiegów okoliczności!) i musimy go ratować. Dalej jest jak zawsze – przynieś to, wiem że będzie niebezpiecznie, ale musimy zaryzykować.Gdy ci się uda zostaniesz bohaterem (ale zaskoczenie…).

Niektóre rasy

• Dunmerowie – kandydatki na Miss Tamriel. Mimo szarawej cery i czerwonych oczu zdobywają czołowe miejsca w w/w konkursie, jednak niektóre odkryły swoją mroczną stronę i zaczęły hodować kartofle.

• Altmerowie – dwumetrowe kolosy (Boże! Jak oni się rodzą!). Członkowie tej rasy zwykle reprezentują Tamriel w Mistrzostwach Krain w Koszykówce, jednak są dyskwalifikowani (trudne słowo) już w rozgrywkach grupowych z powodu spalenia drużyny przeciwnej jakimś fireballem (i nic nie pomaga tłumaczenie, że „On jest liszem, więc odporny na magię”).

• Orkowie – elfy (surprise! Orsimer, czego to oni nie wymyślą…) z tym, że zielone. Słyną z bardzo dobrych metod dyplomatycznych, mianowicie: „Nie panian? To z topora” i słynnego baletu „Tańczący z Toporami” (gdzie na premierze przetrwało 3 z 1000 gości. Wzięto tych, którzy przeżyli na rosół i krupnik).

• Khajiici (czyt. Każżżżżiii[…]iiici) – koto-ludzie. Powstają z połączenia człowieka i puszki Whiskas.

• Argonianie – ludzie-jaszczurki. Ich zaletą jest posiadanie wyczepistego ogona, na który lecą wszystkie laski z Tamriel. Nie poleca się głaskać tych stworów, bo niejeden ciepłokrwisty człowiek się pokaleczył ich twardymi, ostrymi łuskami.

• Bosmerowie – zagorzali członkowie Green Peace. Gdy zjesz choć jedną jagódkę z ich lasu o wielkości 10 tys hektarów i będąc pewnym, że ich tu nie ma, niepodziewanie przeszyje cię strzała wylatująca z jakiegoś drzewa.

Ciekawostki

• Każdy kupiec w grze z łatwością rozpoznaje skradzione przedmioty (nawet jeśli ukradłeś dany przedmiot na drugim końcu Cyrodiil).
• Wszyscy strażnicy w całym Cyrodiil wiedzą o twojej grzywnie. Nawet jeżeli pierwszy raz odwiedzasz dane miasto a twoja grzywna wynosi 1gp. Przestępstwo nie popłaca, przestępcza szumowino drogi graczu.
• Każdy cios możesz zablokować gołymi rękami. Nawet cios zadany młotem bojowym/toporem.
• Możesz strzelać z łuku niczym Legolas nawet gdy twoja umiejętność „celność” wynosi 5 w skali od 0 do 100.
• Nekromancja w Cyrodiil jest zakazana, ale możesz śmiało chodzić po mieście w szatach nekromanty i przyzywać nieumarłe istoty.
• Nie możesz po prostu komuś pochlebić, musisz najpierw zażartować, chełpić się i grozić swojemu rozmówcy.
• Nie musisz martwić się o to, że zabijesz ważną postać. Gra jest retard friendly bardzo przemyślana i ważne osoby są nieśmiertelne.
• Nie możesz wyrzucić przedmiotów niezbędnych do ukończenia jakiegoś zadania. „Nieograniczona swoboda”.
• Możesz z łatwością przejść całą grę bez czytania dialogów. Zielona strzałka wskaże ci miejsce do którego masz się udać, by naciskać LPM dopóki wszystko przed tobą nie zostanie unicestwione.
• Grę możesz przejść postacią na drugim poziomie.
• Jeżeli strzelisz komuś w plecy z ukrycia, ten zignoruje to uznając strzałę w plecach za wiatr lub przedawkowanie alkoholu.
• Wątek główny daje ci ogromny wybór – możesz wykonać zadanie teraz lub odłożyć je na później.
• W każdej chwili możesz zmienić poziom trudności, zamieniając nierówną walkę w beztroską sieczkę z którą poradzi sobie nawet przedszkolak.
• Żeby usunąć większość błędów i niedociągnięć, musisz pobrać tyle modów że ich łączny rozmiar kilkukrotnie przekroczy rozmiar folderu z grą.
• Możesz zamienić swoją postać w galaretę, jeśli wpiszesz „kill” po kliknięciu na nią (wcześniej musisz włączyć konsolę).
• Jeśli masz akrobatykę na poziomie 100, możesz odbijać się od wody.
• Możesz sprawić, że twoje kradzione przedmioty nie będą kradzione. Wystarczy sprzedać je karczmarzowi w gospodzie „Pod złym omenem” i odkupić je.
• Nie możesz upić się na śmierć – można wypić najwyżej 4 butelki naraz (a trucizn w ogóle nie można pić).
• Istnieje możliwość, że mikstura stworzona ze składnika o masie 0.1 będzie ważyć 2 jednostki.
• Nawet jak zaatakujesz kogoś na ostatnim zadupiu, zacznie wołać straż.
• Gdy zabijesz konia przy świadkach, zaczną wołać, że jesteś złodziejem i dostaniesz 1sz. złota grzywny.
• W Cyrodiil, za kradzież zgniecionej kartki papieru możesz pójść do więzienia.