Strach na wróble

...zaraz, przecież mówiłeś, że nowe strachy biorą się ze szmat

Strach na wróble – dziwna kukła, której boją się dzieci. Także urządzenie rolnicze służące, o dziwo, do przeganiania wron i innych ptaków, a nie wróbli (jak wskazuje nazwa). W dzisiejszych czasach ptak musiałby być niezłym debilem, żeby przestraszyć się tego prymitywnego wynalazku socjalistycznego rolnictwa.

Budowa stracha na wróble

Strach składa się z trzech głównych części. Są to:

• Patyk – zazwyczaj drewniany; jeden koniec jest wbity w ziemię, a drugi w dupę stracha.
• Tułów – wypchany sianem i z kurtą na plecach, w której można znaleźć zegarki, biżuterię (nie wiadomo, po co strachowi biżuteria, lecz kujoni już nad tym pracują), kondomy – na wszelki wypadek i czasem 20 dolarów niemieckich.
• Głowa – część stracha także wypchana sianem, z debilnymi guzikami i marchewką na mordzie, które niby udają rolnika zapierdzielającego na polu, aby wyżywić całą polską wiochę. Ma to odstraszać ssaki (a także ptaki) przed zjadaniem plonów ciężko harującego rolnika.

Strach w kulturze

W bajkach strach nie tylko przestaje budzić przerażenie (gdzież tam mu do smoków czy choćby kotów…), ale i stara się być całkiem wyględny. Rozpada się na części, aby odnaleźć je w zupełnie innym miejscu. Wędruje bez mózgu i bez rozumu, będąc tarotowym Głupcem.

To jest tylko zalążek artykułu o jakimś przedmiocie. Jeśli nie boisz się tego dotknąć – rozbuduj go (artykuł, nie przedmiot).