Lampka nocna

Lampka nocna dla samotnych

Lampka nocna – przedmiot codziennego użytku emitujący energię świetlną, często okryty ażurem lub abażurem, w szczególności lazurem bądź pazurem. Doczekał się wielu wariacji na ten temat, czyli m. in. wielu wersji funkcjonalnych i tematycznych. To właśnie lampka nocna pomogła Albertowi Einsteinowi zaprezentować nowe spojrzenie na wszechświat.

Funkcje użytkowe

Według niektórych jest to mityczne urządzenie mające (podobno) umożliwić poruszanie się w godzinach nocnych po domu. Cechą charakterystyczną lampki nocnej jest, że jej nie ma a jeśli już jest (co się rzadko zdarza) to nie działa ze względu na poważne uszkodzenie zwane "przerwaniem włóknina w elemencie świecącym". Takie coś jest w stanie naprawić tylko najsilniejszy, najmądrzejszy, najzwinniejszy i najodważniejszy na świecie mężczyzna – drugi po polskim hydrauliku – polski elektryk.

Wersje urządzenia

• Dla niewidomych – reaguje na komendy głosowe i co 5 minut przypomina o tym, że jest włączona;
• Dla Chucka Norrisa – reaguje na kopy z półobrotu;
• Dla fizyków jądrowych – zamiast świecić emituje promieniowanie nuklearne;
• Dla fanów science-fiction – zapala się przed włączeniem;
• Dla komunistów/socjalistów – świeci naczerwono i wyświetla na suficie żółty sierp z młotem;
• Dla bywalców dyskotek – miga różnymi kolorami w tempie 150 razy/s;
• Dla fanów metalu – metalowa lampka nocna;
• Dla daltonistów – świeci na czarno-biało;
• Dla emo – żyletka zamiast w(y)łącznika;
• Dla pesymistów – świeci na czarno;
• Dla baseballistów – wali po oczach;
• Dla posiadaczy kont fikcyjnych na N-K – niby świeci;
• Dla akwizytorów – sprzedaje się sama;
• Dla chorych na Alzheimera – co 5 minut przypomina imię i nazwisko posiadacza;
• Dla leniwych – zapala się, gdy posiadaczowi nie chce się jej zapalić;
• Dla ciężarnych – co 9 miesięcy o jedną lampkę więcej;
• Dla informatyków – lampka nocna, która daje się programować;
• Dla Tinky Winky – lampka nocna w kształcie czerwonej torebki; świeci na fioletowo;
• Dla emerytów – abażur z moheru lub ze starych numerów Naszego Dziennika;
• Dla członków Greenpeace'u oraz przemysłu przędzalniczego – zero baterii, zero akumulatorów, lampka zasilana z baterii słonecznej w czasie rzeczywistym;

Podział ze względu na porę użycia

• Lampka ranna – wykrwawi się na śmierć;
• Lampka dzienna – przydaje się w razie zaćmienia Słońca;
• Lampka południowa – Made in South Africa;
• Lampka obiadowa – wykorzystuje energię chemiczną z obiadu ;
• Lampka wieczorowa – na baterię księżycową;
• Lampka nocna – patrz wyżej niżej naokoło;
• Lampka północna – prosto od Świętego Mikołaja z bieguna północnego.

Wzory służące do obliczania energii emitowanej

$2*((E*c^{2})/mgh^{3})^{0.4*((1/2)*(E^{-3.141592}))}$

Oraz

$1/2*(E*\pi ^{\pi -E})^{(-\pi ^{E+(\pi /2)})}$

Według legendy te wzory znał już Izajasz Newton, ale wtedy nie znano jeszcze lampek nocnych, więc Newton przekształcał wzory, chcąc się dowiedzieć, czemu służą. Otrzymał $E=m*c^{2}$, po czym zaniechał dalszych przekształceń.

Dwa pierwsze wzory odnalazł po latach Tomasz "Eddy" Edison. Dzięki tym wzorom opatentował żarówkę. Mimo tego, że wzory należały do Newtona, wynalazek żarówki przypisano Edisonowi.

Według niektórych, ostatni wzór został znaleziony przez Alberta Einsteina, który uprościł wzór, usuwając gwiazdkę: $E=mc^{2}$. Został on ogłoszony w Teorii Ogólnie Szczególnie Względnej przez samego Einsteina, który zebrał wszystkie laury za powiązanie energii z materią, co powinno należeć się Newtonowi.

Według innych, a jest ich większość, to właśnie Einstein przekształcił dwa pierwsze wzory, ale otrzymał wzór na pole koła: $\pi r^{2}$, który już znał i zajął się czymś o wiele pożyteczniejszym. Wtedy to wyprowadził wzór: $E=mc^{2}$. A gdzie tu lampka nocna? Nasz świetny geniusz powiązał energię z materią właśnie przy słabym świetle nocnej lampki.

Zobacz też

• Noc
• Lampa
• Ciemność