Gilderoy Lockhart: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(nowa strona)
 
M (Wycofano ostatnie edycje autorstwa 83.4.82.193; przywrócono ostatnią wersję autorstwa Runab Berkenetz.)
Znacznik: rewert
 
(Nie pokazano 37 wersji utworzonych przez 25 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
'''Gilderoy Lockhart''' – fikcyjny nauczyciel [[Harry Potter|Henriego Portiera]]. Był wspaniałym profesorem, niezwykle błyskotliwym, mądrym, inteligentnym, spostrzegawczym i zdolnym – na tyle zdolnym, żeby własnoręcznie pozbawić się zawartości swojego mózgu pożyczoną od [[Ron Weasley|Ronalda Weasleya]] różdżką. O swoim geniuszu, zaradności, błyskotliwości, talencie rozpisywał się szeroko w swoich <del>kretyńskich</del> niezwykle pouczających książkach, którymi <del>torturował biednych</del> zachwycał wniebowziętych uczniów [[Hogwart]]u. Jedyną znaną osobą, która przeczytała ze zrozumieniem i zaabsorbowaniem ten chłam, jest [[Hermiona Granger]], która to była również jego zagorzałą fanką<ref>Niestety miała wówczas trzynaście lat, więc ograniczała się do westchnień i sapań na jego widok oraz bazgrania serduszek przy jego nazwisku</ref>.
[[Grafika:gilderoy.gif|200px|right|thumb|Ależ jestem przystojny, czyż nie?]]

Najprzystojniejszy czarodziej na świecie.Posiada piękny, biały uśmiech i złote, falujące włosy.Dostał pracę nauczyciela obrony przed czarną magią w [[Hogwart|Hogwarcie]], lecz niestety z jakiegoś powodu był nielubiany przez innych nauczycieli i uczniów.Później dostał trwałego uszkodzenia mózgu, dzięki różczce [[Ron Weasley|Rona]]i wylądował w szpitalu Św.Munga.
== Kariera nauczycielska ==
Gilderoy był głupi. Na tyle głupi, że przyjął propozycję, którą mu złożył [[Albus Dumbledore]] i został nauczycielem obrony przed czarną magią. Niestety był również na tyle głupi, że nie zauważył, że jest najbardziej nieodpowiednim kandydatem na to stanowisko<ref>Do tej pory nie ustalono kryteriów, według których Dumbus wyłaniał zwycięzców castingu na psora od obrony…</ref>. Jedyne, co potrafił zrobić poprawnie, to, jak sam zresztą przyznał, porządne ''Obliviate'' Niestety i to niekoniecznie mu wyszło – zamiast pozbawić pamięci Harrusia i Ronusia, pozbawił się <del>męskości</del> rozumu, pamięci i czegoś jeszcze na pewno. Jedyne, czym się de facto zajmował podczas pełnienia funkcji edukatora młodych hogwarckich głów, to opowiadanie uczniom o swoich<ref>Jakich tam swoich, on kłamał!!!</ref> wielkich czynach oraz szerokie uśmiechanie się i ukazywanie w pełnej krasie swoich megazębów, ku uciesze krejzi nastek, w tym Hermiony. Niestety, wesołe wyczyny w Komnacie Tajemnic, skończyły się dla Lockharta i różdżki Rona tragicznie – Lockhart zupełnie stracił pamięć i trafił do Szpitala Świętego Munga, do jednej sali z rodzicami [[Neville Longbottom|Neville'a]]. Tam, pod ścisłą opieką i nadzorem pielęgniarek nauczył się pisać oraz pokochał siebie i swoje zdjęcia na nowo.

== Inteligencja ==
Na temat inteligencji Lockharta powstaje wiele spekulacji i plotek. Jedni, jak Ron, twierdzą, że jest zupełnie odmóżdżony. Inni, jak Hermiona, że jest wspaniały i śliczny. Nikt jednak nie wie, jak jest naprawdę. W czasie swojej uczniowskiej kariery, Lockhart był przydzielony do Ravenclawu, domu, w którym liczyła się bystrość umysłu i inteligencja. Można zatem uznać, że Lockhart posiadał jakieś szczątki mózgu wraz z zawartością<ref>Serio?</ref> lub też, że dokonał zamachu terrorystycznego na Tiarę Przydziału. Badania mózgolockhartologiczne w toku.

== Zobacz też ==
* [[Albus Dumbledore]]
* [[Dolores Umbridge]]
* [[Minerwa McGonagall]]
* [[Remus Lupin]]
* [[Severus Snape]]

{{Przypisy}}
{{Harry Potter}}
[[Kategoria:Harry Potter|Lockhart, Gilderoy]]

Aktualna wersja na dzień 19:50, 16 paź 2021

Gilderoy Lockhart – fikcyjny nauczyciel Henriego Portiera. Był wspaniałym profesorem, niezwykle błyskotliwym, mądrym, inteligentnym, spostrzegawczym i zdolnym – na tyle zdolnym, żeby własnoręcznie pozbawić się zawartości swojego mózgu pożyczoną od Ronalda Weasleya różdżką. O swoim geniuszu, zaradności, błyskotliwości, talencie rozpisywał się szeroko w swoich kretyńskich niezwykle pouczających książkach, którymi torturował biednych zachwycał wniebowziętych uczniów Hogwartu. Jedyną znaną osobą, która przeczytała ze zrozumieniem i zaabsorbowaniem ten chłam, jest Hermiona Granger, która to była również jego zagorzałą fanką[1].

Kariera nauczycielska[edytuj • edytuj kod]

Gilderoy był głupi. Na tyle głupi, że przyjął propozycję, którą mu złożył Albus Dumbledore i został nauczycielem obrony przed czarną magią. Niestety był również na tyle głupi, że nie zauważył, że jest najbardziej nieodpowiednim kandydatem na to stanowisko[2]. Jedyne, co potrafił zrobić poprawnie, to, jak sam zresztą przyznał, porządne Obliviate Niestety i to niekoniecznie mu wyszło – zamiast pozbawić pamięci Harrusia i Ronusia, pozbawił się męskości rozumu, pamięci i czegoś jeszcze na pewno. Jedyne, czym się de facto zajmował podczas pełnienia funkcji edukatora młodych hogwarckich głów, to opowiadanie uczniom o swoich[3] wielkich czynach oraz szerokie uśmiechanie się i ukazywanie w pełnej krasie swoich megazębów, ku uciesze krejzi nastek, w tym Hermiony. Niestety, wesołe wyczyny w Komnacie Tajemnic, skończyły się dla Lockharta i różdżki Rona tragicznie – Lockhart zupełnie stracił pamięć i trafił do Szpitala Świętego Munga, do jednej sali z rodzicami Neville'a. Tam, pod ścisłą opieką i nadzorem pielęgniarek nauczył się pisać oraz pokochał siebie i swoje zdjęcia na nowo.

Inteligencja[edytuj • edytuj kod]

Na temat inteligencji Lockharta powstaje wiele spekulacji i plotek. Jedni, jak Ron, twierdzą, że jest zupełnie odmóżdżony. Inni, jak Hermiona, że jest wspaniały i śliczny. Nikt jednak nie wie, jak jest naprawdę. W czasie swojej uczniowskiej kariery, Lockhart był przydzielony do Ravenclawu, domu, w którym liczyła się bystrość umysłu i inteligencja. Można zatem uznać, że Lockhart posiadał jakieś szczątki mózgu wraz z zawartością[4] lub też, że dokonał zamachu terrorystycznego na Tiarę Przydziału. Badania mózgolockhartologiczne w toku.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]

Przypisy

  1. Niestety miała wówczas trzynaście lat, więc ograniczała się do westchnień i sapań na jego widok oraz bazgrania serduszek przy jego nazwisku
  2. Do tej pory nie ustalono kryteriów, według których Dumbus wyłaniał zwycięzców castingu na psora od obrony…
  3. Jakich tam swoich, on kłamał!!!
  4. Serio?