Curling

Emocje są niepowtarzalne…

Z zimowych sportów lubię każdy, z wyjątkiem tego durnego szczotkowania lodu. Mam prośbę do tych, co grają. Niech mi wyszczotkują plac przed domem, bo trochę śniegu leży.

Franciszek Smuda o curlingu

Curling – sport polegający na rzucaniu kolorowymi czajnikami zwanymi czasami, nie wiedzieć dlaczego, kamieniami po dywaniku lub tafli lodu, jednocześnie pośpiesznie zamiatając taflę mopem przed śmigającym po tafli czajnikiem. Podczas rzucania słychać krzyki i sapanie.

Jednym ze sławniejszych graczy był Zawisza Czarny.

Ojczyzną dyscypliny jest Śródziemie, gdzie w pałacowej kuchni Sarumana sześć kucharek niemających co jeść rozgrywało rozgrywki curlingowe. Infekcja ta rozprzestrzeniła się na całe Śródziemie i dotarła nawet do nas, więc nie ma się z czego cieszyć.

Curling to jedyny sport na świecie na tyle fantastyczny, że nie trzeba wyglądać jak wyciosany przez Michała Anioła atleta, by móc uczestniczyć w corocznej olimpiadzie.

Ukochany przez kobiety za to, że mogą rzucać przez całą salę czajnikami, i nikt im nie mówi „uspokój się kochanie”, oraz za to, że mężczyźni sami się dopingują w machaniu mopem.

Gra dzieli się na, nie widzieć czemu, „endy” (z pol. końce). Podczas jednego meczu jest 10 takich „końców”. Każdy gracz podczas jednego końca ma dwa czajniki do rzucenia (chociaż tak naprawdę pcha je w stronę domu, czyli narysowanej na tafli lodowej mapy do rzutek).

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny sportu. Jeśli dostałeś się do kadry olimpijskiej – rozbuduj go.