Arkadiusz Głowacki: Różnice pomiędzy wersjami
M (→Samobóje) |
M (artykuł poprawiony po KorwBocie) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{sur|polskiego piłkarza|imię|Arkadiusz}} |
{{sur|polskiego piłkarza|imię|Arkadiusz}} |
||
[[Plik:Koparka.png|thumb|right|200px|Prawidłowe traktowanie Głowackiego]] |
[[Plik:Koparka.png|thumb|right|200px|Prawidłowe traktowanie Głowackiego]] |
||
{{t|Arkadiusz Głowacki|ur. [[ |
{{t|Arkadiusz Głowacki|ur. [[13 marca]] [[1979]] roku w [[Poznań|Poznaniu]]}}prawie jak [[piłkarz]], ironicznie jak [[Obrońca (piłka nożna)|obrońca]], zawodnik [[Wisła Kraków|Wisły Kraków]]. W [[Wiśle]] mianowany ze strachu na kapitana. Jest rzadkim fenomenem, ponieważ na swoim koncie ma ujemny bilans bramkowy (zgodnie z zasadą, że samobój= -1), groźny bardziej dla swojego [[bramkarz]]a, niż dla golkipera przeciwników. |
||
== Kariera == |
== Kariera == |
Wersja z 21:32, 23 kwi 2014
Ten artykuł dotyczy polskiego piłkarza. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
Szablon:Tprawie jak piłkarz, ironicznie jak obrońca, zawodnik Wisły Kraków. W Wiśle mianowany ze strachu na kapitana. Jest rzadkim fenomenem, ponieważ na swoim koncie ma ujemny bilans bramkowy (zgodnie z zasadą, że samobój= -1), groźny bardziej dla swojego bramkarza, niż dla golkipera przeciwników.
Kariera
Wyhodowany w Poznaniu, grał u Lecha, ale za kontrakt opiewający w wysokości tira z wacikami zapałał miłością do Białej Gwiazdy. Od tamtej pory Arek opracował słynny Cykl Głowackiego, doprowadzając do czarnej rozpaczy nawet najspokojniejszych kibiców z Krakowa, w tym Smoka Wawelskiego.
Cykl Głowackiego
- Czerwona kartka;
- Kontuzja;
- Samobój;
- Sprokurowanie rzutu karnego
Z rzadka bramka dla własnego zespołu (obowiązkowo głową, od pseudonimu), częściej kombosy, jak np. w meczu z Finlandią, gdzie czerwona kartka zbiegła się z kontuzją i rzutem karnym. Samobój może zostać z kolei zastąpiony wyjątkowo efektownym rykoszetem (patrz mecz rewanż z Panathinaikhosem Ateny).
W 2011 w meczu przeciwko Niemcom Arek tak się spiął, że postanowił odbyć swój cykl w 90 minut. Niestety, mimo usilnych starań ta sztuka mu się nie udała, głównie za sprawą złośliwego w tym dniu Wojtka Szczęściarza, który nie dał się namówić na puszczenie samobója, za to pozostałe fazy cyklu – rzut karny oraz trzy kartki (jedna czerwona i dwie żółte – przyp. red.) – jak najbardziej mu się udały. Kontuzji nie złapał, bo jak później tłumaczył się dziennikarzom, po zdobyciu czerwonego kartonika (i dwóch żółtych – przyp. red.) sędzia zrobił go w ch i mimo że przed meczem umawiali się inaczej (wszelkie spekulacje na temat orientacji pana sędziego oraz Arkadiusza G. zabronione – przyp. red.) nie pozwolił dokończyć mu dzieła.
Samobóje
W swojej karierze Arek zdobył pięć bramek dla swoich zespołów i pięć-sześć dla przeciwników (niektórzy mówią, że siedem, patrz wspomniany rykoszet z PAO).
- Mecz z Dyskobolią Muranów wieku temu.
- Prestiżowy mecz o punkty eliminacji MŚ 2006 z reprezentacją Anglii. Nie głową.
- Z Dinamo Tblisi, wybitnie przyczyniając się do największej wtopy Wisły Kraków w poprzednim stuleciu.
- Samobój w nieważnym meczu z Krupnikiem Zabrze. Nie ze swojej winy, bo nabił go inny gościu, rezerwowy bramkarz Marcin Juszczyk.
- I samobój z Tottenhamem, wyprzedził napastnika przeciwników, i paradoksalnie sprawił, że koledzy zaczęli uwijać się jak murzyni na plantacji bananów.
- W meczu kadry z Finlandią: Sprokurowanie karnego, otrzymanie przy tym czerwonej kartki i doznanie kontuzji. Samobój jak nic, chociaż nienotowany.
- W meczu Wisły z Vitorią Gimaraesz w pucharze UEFA. Najpierw zapasy z Markiem Saganowskim w polu karnym, a potem czerwona kartka i karny dla Portugalczyków. Gol jak wyżej – nienotowany.