TEM2: Różnice pomiędzy wersjami
M (→Moderny: lit) |
M (→Występowanie: drobne) |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
== Występowanie == |
== Występowanie == |
||
W przypadku Tamar reklamujących PKP, spotykane są głównie na Linii Hutniczej Szerokotorowej, gdzie przetaczają wagony od [[ST44|Gagarinów]], oraz u [[PKP Cargo|Karguli]], gdzie jeżdżą tam, gdzie stonka wysiada. Parę prywaciarzy też je posiada, wykorzystywane są głównie do wyciągania węglarek do elektrociepłowni<ref>Patrz EC-4 na [[Widzew (Łódź)|Widzewie]]</ref> czy wagonów z materiałem sypkim do punktu zrzutu. |
W przypadku Tamar reklamujących PKP, spotykane są głównie na Linii Hutniczej Szerokotorowej, gdzie przetaczają wagony od [[ST44|Gagarinów]], oraz u [[PKP Cargo|Karguli]], gdzie jeżdżą tam, gdzie stonka wysiada. Parę prywaciarzy też je posiada, wykorzystywane są głównie do wyciągania węglarek do elektrociepłowni<ref>Patrz EC-4 na [[Widzew (Łódź)|Widzewie]]</ref> czy wagonów z materiałem sypkim do punktu zrzutu. |
||
== Typy loków == |
|||
* '''TEM1''' - bezpośrednia poprzedniczka Tamary, rodem z Sajuza na licencji ''juchtniętej'' z [[USA|Juesej]], z lokomotywy Alco RSD1. Główne różnice - silnik 2D50 (w TEM2 PD1M) i gorsze prądnice. |
|||
* '''TEM18''' - następca Tamary i wygląda jak Tamara, bo to Tamara i właściwie tyle. Wsadzono jej silnik lepszy 1PD1A i znów lepsze prądnice. Nie wyróżnia się niczym szczególnym. |
|||
== Moderny == |
== Moderny == |
||
Wersja z 20:15, 4 mar 2018
TEM2 (pot. Tamara, na PKP SM48) – sawieckaja lokomotywa spalinowa, odpowiedź Wielkiego Brata na chrzanowską stonkę[1].
Historia
Sama lokomotywa to dosyć długi efekt procesu zrzynkowego, bowiem jest dokładną kopią loka TEM1[2], która z kolei zrzyna z charkowskiej TE1, która to z kolei jest bezczelną kopią hamburgerowej RSD-1, którą Franklin podarował Józiowi dla poratowania Sajuza przed pewnym akwarelistą z Austrii. Ponieważ coraz więcej trzeba było przewozić, stare TEM1 już im nie wystarczały. Wskutek tego konstruktorzy z Briańska po długim procesie projektowym wspomaganym napojem na rozluźnienie poszli do Nikity z rysunkami "nowej" maszyny. Gdy tylko zobaczył co potrafi uciągnąć, przyklepał projekt i tak w 1960 r. Tamara zawojowała w Kraju Rad.
W Polsce
Ponieważ buraki z Fabloku nie chciały produkować stonek na ruski rozstaw, tow. Edward dostał obiecującą ofertę od tow. Leonida Kup 17 Gagarinów, a 6 Walentyn[3] dostaniesz gratis. Nie dość, że jeszcze się zgodził na 4-krotność tej oferty, to poprosił jeszcze o 416 sztuk na tor normalny, bo tak. Z taką ilością zamówień zakład w Briańsku nie wyrabiał, więc uruchomili drugą linię w Ługańsku, gdzie dokładali jeszcze część podzespołów od Gagara. I tak w latach 1974 - 1980 do Polski Ludowej zajechało 430 Tamar.
Występowanie
W przypadku Tamar reklamujących PKP, spotykane są głównie na Linii Hutniczej Szerokotorowej, gdzie przetaczają wagony od Gagarinów, oraz u Karguli, gdzie jeżdżą tam, gdzie stonka wysiada. Parę prywaciarzy też je posiada, wykorzystywane są głównie do wyciągania węglarek do elektrociepłowni[4] czy wagonów z materiałem sypkim do punktu zrzutu.
Typy loków
- TEM1 - bezpośrednia poprzedniczka Tamary, rodem z Sajuza na licencji juchtniętej z Juesej, z lokomotywy Alco RSD1. Główne różnice - silnik 2D50 (w TEM2 PD1M) i gorsze prądnice.
- TEM18 - następca Tamary i wygląda jak Tamara, bo to Tamara i właściwie tyle. Wsadzono jej silnik lepszy 1PD1A i znów lepsze prądnice. Nie wyróżnia się niczym szczególnym.
Moderny
- 15D/16D, na PKP ST48 – tzw. Tamara Turbo, dzieło dumnych modernizatorów z Newagu. Wskutek wymiany całego pudła oraz wywalenia ruskiego czterosuwa i zastąpienia go hamburgerowym zamiennikiem straciła zdolności manewrowe[5]. Ma dokładnie takie same pudło jak Kiosk[6] i może się pochwalić systemem sterowania NES[7], przez co dostaje świra, jak maszynista z nudów odpali Mariana.
- 19D - sztuk 1, z rodziny Trupo Tamara, dzieło dumnych konstruktorów z firmy Pojazdy eksperymentalne szczególnie awaryjne. Wymieniono wszystko poza wózkami i prądnicami i wstawiono "engine" rodem z Gamy, spełniając normy Euro IIIB. Mimo ogromnego dofinansowania projektu dotąd nie znalazł się na nią chętny.
Przypisy
- ↑ Mimo, iż tłuczona nieco dłużej, bo od 1960 r.
- ↑ Z wyłączeniem agregatu i silnika
- ↑ Ksywa lokomotywy nadana przez ruskich mikoli
- ↑ Patrz EC-4 na Widzewie
- ↑ Przy próbie przestawienia wagonu zapierdala niczym bies, a zatrzymuje się dopiero w połowie drogi między jedną stacją a drugą
- ↑ Z taką samą chujową widocznością
- ↑ A - przyspieszasz, B - zwalniasz, Start - załączasz silnik, a Selectem włączasz inne opcje, które wybierasz wciskając krzyżaka
