Zjednoczone Emiraty Arabskie

Zjednoczone Emiraty Arabskie,(الإمارات العربيّة المتّحدة) Państwo Zjednoczonych Emiratów Arabskich – państwo arabskie na Bliskim Wschodzie, położone nad Zatoką Perska i Omańską, składające się z siedmiu Emiratów: Abu Zabi, Dubaj, Sharjah, Ajman, Umm Al-Qaiwain, Ras Al-Khaimah i Fujairah. Szablon:PaństwoX

Plik:Dubai-mw4.jpg

Dubaj

• Graniczy z Arabią Saudyjską, Katarem, Omanem.
• Stolica: Abu Zabi
• Powierzchnia całkowita: 83600 km² wliczając około 200 wysepek
• Język urzędowy: arabski
• Waluta: 1 dirham (Dhs lub AED) = 100 filsów
• Wymiana: Dhs 3,671 = 1 USD
• Religia: islam.

Historia

W VII w. obszar został zajęty przez muzułmanów. W XVI w. Portugalczycy założyli kilka fortów, m.in. w Kalbie. W 2. poł. XVIII w. Arabowie nawiązali kontakty z brytyjską Kompanią Wschodnioindyjską. W 1892 Brytyjczycy, zaniepokojeni wzrostem zainteresowania innych mocarstw Zatoką Perską, zawarli układy protekcyjne z każdym z emiratów (Abu Zabi, Adżman, Dubaj, Al-Fudżajra, Ras al-Chajma, Szardża i Umm al-Kajwajn), według których polityka zagraniczna tych państw (zwanych następnie Omanem Traktatowym) leżała w gestii Korony brytyjskiej. Ustanowiono Radę Traktatową składającą się z siedmiu władców. W perspektywie miało dojść do utworzenia federacji. W latach 60. XX w. Oman Traktatowy stał się zamożny dzięki eksploatacji złóż ropy naftowej. W 1968 rząd brytyjski ogłosił zamiar wycofania swoich wojsk z regionu w ciągu 3 lat, a państewka Omanu Traktatowego wraz z Bahrajnem i Katarem utworzyły Federację Emiratów Arabskich, która miała się przekształcić w państwo federalne. W 1971 Bahrajn, Ras al-Chajma i Katar wystąpiły z federacji i utworzyły niezależne państwa. Pozostałe księstwa dawnego Omanu Traktatowego połączyły się w Z.E.A. Zajed ibn Sultan an-Nahajan, władca Abu Zabi, został pierwszym prezydentem. Ras al-Chajma przystąpił do federacji w 1972. W 1979 zerwano stosunki dyplomatyczne z Egiptem za podpisanie układu wojskowego z Izraelem. W 1985 zostały nawiązane stosunki dyplomatyczne i handlowe z ZSRR i Chinami, a w 1987 wznowiono stosunki dyplomatyczne z Egiptem. W 1990 Z.E.A. poparły interwencję w Iraku i zgodziły się na rozlokowanie na swoim terytorium wojsk francuskich i brytyjskich. W 1994 Z.E.A. podpisały układ obronny z USA. W 2004 po śmierci prezydenta jego miejsce zajął Chalifa ibn Zajed an-Nahajan. W 2006 po śmierci premiera Maktuma ibn Raszida al-Maktuma jego urząd przejął Mahommed ibn Raszid al-Matum.

Gospodarka

Kraj należy do szybko rozwijających się i najbogatszych państw Azji Zachodniej. Od powstania kraju najwięcej dochodów przynosiła ropa naftowa, która dziś stanowi ok. 18% PKB. Najważniejszym sektorem gospodarki są dziś transakcje finansowe, co jest wynikiem zliberalizowania rynku.

Produkt krajowy brutto na jednego mieszkańca to 28 tys. USD.

Ludność

Większość ludnośći bo 88 % stanowią Arabowie. 95 % wszystkich mieszkańców wyznaje islam. W kraju oprócz języka arabskiego używany jest też angielski i perski. Wysoki poziom analfabetyzmu (czytać i pisać umie tylko 27% ludności). W latach osiemdziesiątych XX wieku liczba ludności mocno się zwiększyła z 1 mln do 2 mln. Średnia długość życia to dla mężczyzn 70 lat, a kobiet 74.

Rolnictwo

Rolnictwo w Zjednoczonych Emiratach Arabskich jest słabo rozwinięte, bo użytki rolne zajmują tylko 2,9% powierzchni kraju. Na wybrzeżu i przy oazach uprawia się najczęściej pomidory, ogórki i kapustę oraz drzewa owocowe (najczęściej palmę daktylową) i niewiele zbóż.

Turystyka

Niskie ceny towarów (w Zjednoczonych Emiratach Arabskich brak podatków i cła) oraz nowoczesna infrastruktura hotelowa i sportowa, przyciągają turystów zagranicznych i handlowców (1993 — 10 mln osób) z krajów arabskich, Japonii, USA, Niemiec, a w ostatnich latach również z Federacji Rosyjskiej.