Filozofia

Jeden z najwybitniejszych filozofów

Najsłynniejszy fizjolog filozof XXI wieku

Filozofia – usiłowanie myślenia, czyli zaśmiecanie sobie umysłu zbędnymi rozważaniami na temat sensu życia, moralności, pochodzenia wszechświata, z których można wysunąć nieskończenie wiele wniosków, z których to żadnego nie będzie można w żaden racjonalny sposób udowodnić. Teoria wiedzy na temat wszystkiego i niczego, chociaż nad tym czy nicość istnieje, można się wykłócać.

Filozof – osoba którą interesują te rozmyślania, większość ludzi ma szczęście, bo filozofem trzeba się urodzić, a że filozofów jest mało, to gatunek ludzki jeszcze ma ten przywilej egzystencji. Trzeba dodać że tak samo jak poeci, filozofowie należą do perfidnusów intelektusów. (Wiem to, bo sama jest znakomitym przykładem Perfidnusa Intelektusa)

Podział

Filozofię można rozłożyć na wiele działów:

• Antropologia filozoficzna – czyli bzdury na temat człowieka.
• Estetyka – czyli rozważania na temat tego, czy bełt pana Heńka spod monopolowego wygląda ładnie, czy też brakuje w nim fasolki.
• Logika – gadanie o tym, że logicznie jest pić wódkę, gdy można.
• Etyka – Pijemy, czy może nie powinniśmy? Etyka zajmuje się też moralizowaniem ludu czyli Dawaj butelkę, pomogę ci uniknąć zła.
• Ontologia – jakieś metafizyczne pierdoły o bycie.
• Filozofia przestrzeni – jak zagospodarować M1 pod trójkę dzieci, psa i teściową.
• Filozofia przyrody – jak skutecznie zatruć się grzybami znajdując odpowiedzi na pytania ostateczne.
• Filozofia wartości – wyznawana przez cinkciarzy za PRL-u.

Filozofia w starożytności

Główny artykuł: filozofia starożytna

Ważną gałęzią filozofii starożytnej jest cynizm, czyli postawa mam wszystko w dupie. Postawę tę stosuje niewielu ludzi z racji przeszkód fizycznego umieszczenia świata w odbycie. Innymi gałęziami są: stoicyzm – od stania, czyli baczności i gotowości, by żaden przypadek życiowy nas nie zachwiał oraz epikureizm, który mówi tyle, że mamy doświadczać epickich przyjemności.

Częściowo elementem filozofii starożytnej jest dumlokizm, czyli ideologia cechująca się rozważaniem na temat czystości człowieka: można myć się, ale po co?. Postawę tę stosuje dzisiaj wielu ludzi z racji lenistwa i wstrętu do prysznica. Prekursorem ruchu powszechnego niemycia był św. Heroname Hieronim, który uważał, że kąpiel to pogaństwo; myśliciel wszechczasów nierzadko mylony z sam wiesz kim, gdyż najprawdopodobniej nie miał nosa.

Przykładowe myśli dumlokizmu

• – „Po co się myć, skoro i tak się zbrudzisz?”;
• – „Gdy będziesz pływakiem, nie będziesz musiał się kąpać”;
• – „Częste mycie skraca życie”;
• – „Rośliny się nie myją, a żyją i pachną w dodatku”;
• – „Nie masz prysznica w domu, nie kąp się wcale”;
• – „Mądrzy ludzie żyją w brudzie”.

Zobacz też

• filozof