Programowanie na kartce: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (dodanie ważnej uwagi)
Znaczniki: edytor wizualny zrewertowane
M (Wycofano ostatnie edycje użytkownika Polsat enderman, powód: to nawet nie ma sensu)
Znacznik: rewert
Linia 2: Linia 2:
'''Programowanie na kartce''' – nowoczesny paradygmat [[programowanie|programowania]], w którym podstawowym narzędziem pracy jest kartka A4 (koniecznie w kratkę!) oraz [[długopis]] z czarnym wkładem. Tak napisany program można skompilować przy pomocy [[kompilator]]a biologicznego składającego się z zestawu: [[oczy]], [[mózg]], [[dłoń]]. Paradygmat szeroko stosowany przez studentów pierwszego roku na wiodących polskich [[uniwersytet|uczelniach]], stających w rankingach w szranki z MIT i Harvardem.
'''Programowanie na kartce''' – nowoczesny paradygmat [[programowanie|programowania]], w którym podstawowym narzędziem pracy jest kartka A4 (koniecznie w kratkę!) oraz [[długopis]] z czarnym wkładem. Tak napisany program można skompilować przy pomocy [[kompilator]]a biologicznego składającego się z zestawu: [[oczy]], [[mózg]], [[dłoń]]. Paradygmat szeroko stosowany przez studentów pierwszego roku na wiodących polskich [[uniwersytet|uczelniach]], stających w rankingach w szranki z MIT i Harvardem.


Programowanie na kartce ma na celu odsiewać najsłabsze jednostki, które bez pomocy komputera nie potrafią zaimplementować nawet głupiego B-drzewa. Należy dodać że ta metoda programowania jest o wiele trudniejsza od tradycyjnej, gdyż komputer sam nie poprawi zrobionych przez nas błędów.
Programowanie na kartce ma na celu odsiewać najsłabsze jednostki, które bez pomocy komputera nie potrafią zaimplementować nawet głupiego B-drzewa.


== Cechy ==
== Cechy ==

Wersja z 21:09, 24 sty 2022

Przykład odkrycia dokonanego przy pomocy programowania na kartce: algorytm sortowania działający w czasie

Programowanie na kartce – nowoczesny paradygmat programowania, w którym podstawowym narzędziem pracy jest kartka A4 (koniecznie w kratkę!) oraz długopis z czarnym wkładem. Tak napisany program można skompilować przy pomocy kompilatora biologicznego składającego się z zestawu: oczy, mózg, dłoń. Paradygmat szeroko stosowany przez studentów pierwszego roku na wiodących polskich uczelniach, stających w rankingach w szranki z MIT i Harvardem.

Programowanie na kartce ma na celu odsiewać najsłabsze jednostki, które bez pomocy komputera nie potrafią zaimplementować nawet głupiego B-drzewa.

Cechy

Na podstawie wieloletnich[1] badań nad programowaniem na kartce, eksperci wysnuli następujące wnioski:

  • programowanie na kartce nie przynosi żadnych namacalnych korzyści;
  • u ludzi stosujących ten paradygmat zaobserwowano zwiększony poziom kortyzolu;
  • a także ból nadgarstka oraz dolnej części pleców.

Zobacz też

Przypisy

  1. Spowodowanych wielokrotnym zaliczaniem jednego przedmiotu