Capoeira: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Szoferka. Autor wycofanej wersji to 62.233.184.98.) |
M (lit, półp,) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Capoeira''' |
'''Capoeira''' – [[sztuka walki]], wymyślona przez biednych ludzi, którzy byli [[niewolnik]]ami tych wstrętnych okupantów z [[Europa|Europy]]. |
||
Ci wredni |
Ci wredni okupanci nie mogli sobie pozwolić, by banda [[Murzyn|Murzynów]], która miała im służyć, lała ich po [[pysk]]ach lepiej niż [[Steven Seagal]] w ''Liberatorze'', więc zabroniła wymachiwania nogami. Wielcy Murzyńscy Mędrcy/Szamani odkryli że ''Jak Kali tańczyć, to może kopać noga w pysk białasa''. I ukryli tą ''sztukę walki'' pod postacią tańca. W końcu lepiej by "białasy" się śmiały z głupich podrygów, niż batożyli za uprawianie ''sztuki walki'', zamiast uprawiania pola. |
||
==Style w Capoeira== |
==Style w Capoeira== |
||
'''Angola''' |
'''Angola''' – najstarszy tradycyjny styl [[Brazylia|brazylijskiej]] sztuki walki. Walczący poruszają się głównie wolno i blisko ziemi, próbując zaskoczyć przeciwnika bądź wprowadzić go w [[pułapka|pułapkę]]. Wielu uważa, że Angola jest najbardziej niebezpiecznym stylem w capoeirze. Trudno się z tym nie zgodzić, jeśli przyjrzymy się [[geneza|genezie]] stylu. Styl nie powstał, jak wcześniej twierdzono, na potrzeby wyzwolenia niewolników, ale był raczej efektem walk między brazylijskim staruszkami o ziarna [[ryż]]u leżące na ziemi. Staruszkowie rzucali się na rozsypane ziarna i walczyli między sobą. Ograniczenia fizyczne (np. [[reumatyzm]]) uniemożliwiały dynamiczną walkę, jednak w Angoli bardzo wyraźne są elementy wredoty i podstępstwa staruszków, które w dzisiejszych czasach możemy obserwować, podczas walk o miejsce w [[tramwaj]]ach. Najsłynniejszym zbieraczem ryżu był Mestre Pastinha. |
||
'''Regional''' |
'''Regional''' – styl powstały na początku [[XX wiek]]u. Styl zapoczątkował Mestre Bimba. Bardzo dynamiczny i [[agresja|agresywny]]. Wynaleziony niechcący podczas obrony przed grupą wiejskich [[policjant|policjantów]] z okolicy [[Rio de Janeiro]]. Służby porządkowe uznały za śmieszne wrzucenie Mestre Bimba do [[mrowisko|mrowiska]]... Efektem było szybkie machanie przez Mestre czym się dało w jakąkolwiek stronę się dało. Po wyleczeniu licznych ukąszeń [[mrówka|mrówek]], Mestre przemyślał sprawę i dopracował styl. |
||
[[Kategoria:Sztuki walki]] |
[[Kategoria:Sztuki walki]] |
Wersja z 05:10, 26 lut 2007
Capoeira – sztuka walki, wymyślona przez biednych ludzi, którzy byli niewolnikami tych wstrętnych okupantów z Europy.
Ci wredni okupanci nie mogli sobie pozwolić, by banda Murzynów, która miała im służyć, lała ich po pyskach lepiej niż Steven Seagal w Liberatorze, więc zabroniła wymachiwania nogami. Wielcy Murzyńscy Mędrcy/Szamani odkryli że Jak Kali tańczyć, to może kopać noga w pysk białasa. I ukryli tą sztukę walki pod postacią tańca. W końcu lepiej by "białasy" się śmiały z głupich podrygów, niż batożyli za uprawianie sztuki walki, zamiast uprawiania pola.
Style w Capoeira
Angola – najstarszy tradycyjny styl brazylijskiej sztuki walki. Walczący poruszają się głównie wolno i blisko ziemi, próbując zaskoczyć przeciwnika bądź wprowadzić go w pułapkę. Wielu uważa, że Angola jest najbardziej niebezpiecznym stylem w capoeirze. Trudno się z tym nie zgodzić, jeśli przyjrzymy się genezie stylu. Styl nie powstał, jak wcześniej twierdzono, na potrzeby wyzwolenia niewolników, ale był raczej efektem walk między brazylijskim staruszkami o ziarna ryżu leżące na ziemi. Staruszkowie rzucali się na rozsypane ziarna i walczyli między sobą. Ograniczenia fizyczne (np. reumatyzm) uniemożliwiały dynamiczną walkę, jednak w Angoli bardzo wyraźne są elementy wredoty i podstępstwa staruszków, które w dzisiejszych czasach możemy obserwować, podczas walk o miejsce w tramwajach. Najsłynniejszym zbieraczem ryżu był Mestre Pastinha.
Regional – styl powstały na początku XX wieku. Styl zapoczątkował Mestre Bimba. Bardzo dynamiczny i agresywny. Wynaleziony niechcący podczas obrony przed grupą wiejskich policjantów z okolicy Rio de Janeiro. Służby porządkowe uznały za śmieszne wrzucenie Mestre Bimba do mrowiska... Efektem było szybkie machanie przez Mestre czym się dało w jakąkolwiek stronę się dało. Po wyleczeniu licznych ukąszeń mrówek, Mestre przemyślał sprawę i dopracował styl.