Tabaka: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Pippo. Autor wycofanej wersji to 89.77.40.107.) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[grafika:Lufa.jpg|thumb|150px|right|Profesjonalna lufka]] |
[[grafika:Lufa.jpg|thumb|150px|right|Profesjonalna lufka]] |
||
[[grafika:chustka.jpg|thumb|150px|right|Prawidłowe ułożenie chusteczki]] |
[[grafika:chustka.jpg|thumb|150px|right|Prawidłowe ułożenie chusteczki]] |
||
'''Tabaka''' – |
'''Tabaka''' – proszek o brązowawym zabarwieniu po którego zażyciu jebie się w głowie. Zażywa się go [[lufka|lufką]] przez [[nos]]. Skład jest zatajony. Przed użyciem tabaki zapoznaj sie z treścią [[lekarz]]a dołączonego do opakowania bądź skonsultuj sie z [[ulotka|ulotką]]. |
||
== Rys historyczny == |
== Rys historyczny == |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
== Teoria Lufki == |
== Teoria Lufki == |
||
'''Lufka''' to jeden z głównych sprzętów każdego snuffera. Najczęściej jest zrobiona z popsutego [[długopis]]u lub z [[kradzież|kradzionego]] |
'''Lufka''' to jeden z głównych sprzętów każdego snuffera. Najczęściej jest zrobiona z popsutego [[długopis]]u lub z [[kradzież|kradzionego]]. Wciąganie to trudna sztuka, ale do opanowania. Lufka składa się z dwóch części: nosowej (którą wkłada się do [[nos|kluka]]), i smyrnej (którą się smyra po gawicie). |
||
== Wciąganie == |
== Wciąganie == |
||
Wersja z 22:19, 19 lis 2007
Tabaka – proszek o brązowawym zabarwieniu po którego zażyciu jebie się w głowie. Zażywa się go lufką przez nos. Skład jest zatajony. Przed użyciem tabaki zapoznaj sie z treścią lekarza dołączonego do opakowania bądź skonsultuj sie z ulotką.
Rys historyczny
Jak świat światem wszyscy wiedzą, że ta roślina o ciemnym kolorze najlepiej daje sie uprawiać w jakimś ciasnym miejscu, np. w rogu. Do tego celu najlepiej nadają się rogi krowie lub rogi bycze. Jest kuzynką kapusty, głowy pustej. Nieznana jest dokładna historia tej rośliny, wiadomo jednakże że pochodzi ona z południowych wybrzeży Australii, a w XV w. przywędrowała do Europy drogą lądową. Powszechnie używa się jej do strofowania mniej zdolnych uczniów oraz jako podskładnik tajemniczego składnika X, którego Profesor Atomus użył przy tworzeniu Atomówek. można ją także wykorzystać do celów mniej komercyjnych tj. na użytek własny.
Wciągana nosem daje chwilowe olśnienie kończące się tzw. BIG BANG. Zmieszana z mąką, klejem, styropianem i czymśtam jeszcze wykorzystywana jest w produkcji pieczywa razowego. Za pomocą tabaki można uzyskać fazę.
Teoria Lufki
Lufka to jeden z głównych sprzętów każdego snuffera. Najczęściej jest zrobiona z popsutego długopisu lub z kradzionego. Wciąganie to trudna sztuka, ale do opanowania. Lufka składa się z dwóch części: nosowej (którą wkłada się do kluka), i smyrnej (którą się smyra po gawicie).
Wciąganie
Wciąganie jak juz wyżej jest napisane to trudna sztuka. Jest wiele metod. Najbardziej popularne to:
Tradycyjnie – Jest to najstarszy sposób wciągania. Przyrządzenie jest banalne. Sypiemy na jakąś prostą powierzchnię tabakę, potem za pomocą identyfikatora robimy krechę. Potem wkładamy część nosową do szpary nosowej, a część smyrną przykładamy do tabaki, następnie ciągniemy. Jeżeli wciągniemy za dużo lub za szybko to się porzygamy.
Ze ścięgna – wystawiamy kciuk pod kątem 90 stopni do palca fak ju. Za palcem stworzy się szpara w którą należy nasypać tabakę. Następnie przykładamy nos i ciągniemy. Pozostaje tzw. „hitlerek” czyli osad z niewciągniętej tabaki. Hitlerki dzielimy na nikłe, częściowe, boczne i całkowite.
Ars Smarkati
Jest to sztuka prawidłowego smarkania, gdy tabaka wraz z glutami spływa z nosa. Najlepiej mieć chusteczkę, wtedy sprawa wydaje się prosta, jednak nie do końca. Trzeba odpowiednio wyczuć siłę wydmuchu powietrza, żeby nie rozjechało chusteczki. Jeśli takie zdarzenie ma miejsce, trzeba niezwłocznie podjąć resuscytację. Gdy nie posiadamy chusteczek to można smarkać do zlewu, i spłukać ręce pod bieżącą wodą. Najlepsi smarkają tylko wtedy gdy nie ma już miejsca w nosie na kolejną kreskę!
