Robert Biedroń

Plik:Biedroń3.jpg

Biedroń podczas narady wojennej z chłopakami

Robert Biedroń (ur. 13 kwietnia 1976 w Krośnie) – wódz, wojownik i męczennik gejowski. Obdarzony niezwykłą charyzmą niezmordowany bojownik o lepsze życie i wolnośc dla narodu gejowego (jego zdaniem wybranego). Uczestnik wielu kampani, kawaler wielu orderów. Laureat Tęczowego Lauru - nagrody przyznawanej za szerzenie idei tolerancji. Kawaler Krzyża Żelaznego ze złotymi liśćmi dębu. To prestiżowe odznaczenie Bierdóń otrzymał od neofaszystowskiej młodzieżowej organizacji niemieckiej Panzer Kiel, rok później ta sama organizacja nadała Biedroniowi tytuł "Białego Wojownika". Początkowo Biedroń związany był z elitarną organizacją gejowską Lambda Olsztyn, później działał w GOB-ie (Gejowskiej Organizacji Bojowej). W 1999 roku Biedroń ogłosił powstanie Gejowskiego Legionu im. Hermanna Göringa, była to paramilitarna organizacja stworzony przy wielkiem nakładzie finansowym (zakup nowoczesnej broni). Organizacja ta została jednak w Polsce uznana za działającą nielegalnie niezwykle niebezpieczną grupe przestępczą o charakterze zbrojnym i w krótce rozbita. W 2001 roku wobec planowanej przez USA akcji wojskowej w Iraku Biedroń wyjechał do tego kraju by walczyć z siłami inwazyjnymi. W walkach o Bagdad dowodził Fedainami Saddama. Zginął w koncowym okresie kampanii irackiej trafiony pociskiem czołgowym 150mm. Świadkowie twierdzili iż Biedroń został dosłownie rozerwny a jego szczątki odnajdowano poźniej na ogromnej przestrzeni. Po obaleniu Saddama i zajęciu kraju przez siły USA Biedroń zdecydowanie odciął się od obalonego reżimu twierdząc jednocześnie że "obalenie irackiego reżimu i zajęcie kraju przez siły służące demokracji to pierwsza od wielu lat okazja do stworzenia suwerennego państwa gejowskiego co stanowiło by urealnienie wielowiekowych dążeń i marzeń narodu gejowskiego o własnym państwie" . Niedługo potem Biedroń i grupa gejów z Polski, Czech i Holandii proklamowała powstanie Gejowskiej Republiki nad Eufratem. Państwo nie zostało jednak uznane na świecie wobec czego Biedroń i jego towarzysze przeszli do podziemia. Zwalczani zarówno przez USA jak i islamistów , geje nie byli w stanie utrzymać sie nad Eufratem i w krótce skapitulowali. Ostatnim rozdziałem "gejowskiej wojny o niepodległość" była słynna bitwa pod Tikritem. Przeszła ona do histori i z miejsca stała się gejowską epopeą narodową, doszło bowiem wówczas do bezprecedensowej w historii ludzkości frontalnej szarży gejowskiej lekkiej kawalerii na pozycje amerykańskich czołgów M1 Abrams. Zdarzenie to było opiewane w literaturze gejowskiej jako przykład nadludkiego, niepojętego wprost heroizmu i choć atak ten (który przeszedł do historii jako słynna "szarża lekkiej brygady") zakończył się całkowitą katastrofą (zginęli wszyscy gejowscy kawależyści nie zadawszy jednocześnie żadnych strat przeciwnikowi) uznano go za przykład największego poświęcenia sprawie gejowskiego narodu. Jak pisano wówczas - "dla Biedronia miłość do ojczyzny i gejowego narodu okazała się silniejsza niźli śmierć" Biedroń osobiście poprowadził szarże i zginął w jej początkowej fazie, w ciągu nastepnych 2 minut wszscy pozostali gejowscy ułani położyli głowy.

"Taki był koniec tego gejowego rycerza i herosa który na przekór brutalnej prymitywnej sile gejową potęge budować chciał" - napisała w swojej książce Izabela Jaruga Nowacka.

Przez długi okres USA odmawiało udzielenia jakichkolwiek informacji o losach Biedronia, ostatecznie pod naciskiem opini publicznej i skandynawskich organizacji neofaszystowskich stwierdzono jedynie krótko "Pagip" (rosyjskie "poległ", "zginął").

Po wojnie Biedroń powrócił do Polski, w roku 2005 wystartował z listy Sojuszu Lewicy Dupokratycznej w wyborach do Sejmu doznając jednak katastrofalnej klęski. Uzyskał 0,22% głosów oddanych w okręgu warszawskim. Po tej klęsce Biedroń już sie nie otrząsnął.