Unisonic

Szablon:Tzespół założony w 2009 roku przez Michaela Kiskego za radą Kaia Hansena. Dorobił się jak na razie jednego albumu, który, mimo że droższy od dzieł choćby Metalliki, został przyzwoicie przyjęty przez niemieckich fanów. Gdzie indziej w ogóle nie został zauważony, ale mniejsza o to.

Historia

Po jednym z wspólnych występów Michaela i Gamma Ray wyszło na jaw, że nie stać go nawet na taksówkę, żeby wrócić do domu. Nic zresztą dziwnego, w końcu facet od przeszło dziesięciu lat przebywał na bezrobociu. Hansen zlitował się nad przyjacielem i opłacił mu transport jednocześnie jednak, obawiając się powtórzenia tej sytuacji, udzielił mu kilku rad odnośnie czesania kasiory przy wykorzystaniu przemysłu muzycznego. Jako że był już solidnie wstawiony, zapowiedział nawet, że dołączy do jego nowego projektu. Kiske wziął sobie te rady do serca i, gdy tylko wytrzeźwiał, wziął się za formowanie nowego zespołu. Jego trzon stanowić mieli basista Dennis Ward i perkusista Kostas Zafiriou znani wcześniej z zespołu Pink Cream 69 (w którym karierę zaczynał Andi Deris) i wcześniejszego projektu Kiskego Place Vandome grającego rock albumowy. Przypałętał się do nich jeszcze szwajcarski gitarzysta Mendy Mayer, znany z zespołu Krokus, który z kolei był znany ze zrzynania z AC/DC. Ta wybuchowa mieszana wydała latem 2010 wersję demo piosenki Souls Alive. Demo, o ile samo w sobie było dobrej jakości, pokazywało chyba najgorsze strony zespołu. Kiske nie dawał rady wokalnie, perkusista gubił rytm, a solówka z Highway to Hell pasowała do reszty jak pięść do nosa.

Kiedy demo usłyszał Hansen, co zrozumiałe, przeraził się. W obawie, że Kiske znów będzie żebrał u niego o pieniądze, postanowił wspomóc działalność przyjaciela i na początku 2011 roku, gdy zespół miał wejść do studia nagrywać debiutancki album, dołączył do niego na stałe. Proces nagrywania ciągnął się miesiącami, głównie dlatego, że muzycy odczuwali bardziej pociąg do alkoholu niż potrzebę zrobienia czegoś konstruktywnego, nagrywali w końcu w prywatnym studiu Hansena. W międzyczasie odbyło się także kilka koncertów w Niemczech, w czasie których repertuar zespołu stanowiły piosenki Helloween, Place Vandome i wciśnięte ni przypiął ni wypiął covery Judas Priest. Wreszcie 27 stycznia 2012 ukazał się... nie, bynajmniej nie debiutancki album zespołu, a EP-ka z dwoma nowymi nagraniami, znanym już wcześniej demo Souls Alive i nagranym na żywo I Want Out nazwana dumnie Ignition (Zapłon). Na pełen album o jakże odkrywczej nazwie Unisonic trzeba było czekać do 30 marca 2012.

Skład zespołu

• Szablon:Twokal, zakłócanie fal radiowych głosem, rozmowy z nietoperzami.
• Szablon:Tgitara, ale taka bardziej w stylu AC/DC.
• Szablon:Tgitara, bardziej w stylu Helloween. Na kilku piosenkach z debiutanckiego albumu zagrał jednak bardziej jak Ritchie Blackmore.
• Szablon:Tgitara basowa i próby ogarnięcia bajzlu instrumentalnego, jaki robili ci dwaj powyżej, podczas produkcji debiutanckiego albumu.
• Szablon:Twalenie w gary, udawanie Greka.