Dynamit: Różnice pomiędzy wersjami
(dodałem przecinek, zeby bylo poprawnie stylistycznie...) |
|||
Linia 19: | Linia 19: | ||
*Zaufanie - mamy do dyspozycji 2 laski dynamitu (prawdziwą i niewybuchający falsyfikat - najlepiej w innym kolorze w celu rozróżnienia). Jednemu z graczy zasłania się oczy, zapala jedną z lasek i wręcza. Jeśli zawodnik odrzuci laskę dynamitu, a jest ona falsyfikatem to przegrywa. Jeśli zatrzyma dynamit, a jest on prawdziwy to również przegrywa. Wygrywa w sytuacjach gdy wręczony dynamit jest falsyfikatem i zawodnik go zatrzyma (sytuacja ta się praktycznie nie zdarza - nikt nie wręcza zawodnikom falsyfikatów), lub gdy dynamit jest prawdziwy a gracz go odrzuci. |
*Zaufanie - mamy do dyspozycji 2 laski dynamitu (prawdziwą i niewybuchający falsyfikat - najlepiej w innym kolorze w celu rozróżnienia). Jednemu z graczy zasłania się oczy, zapala jedną z lasek i wręcza. Jeśli zawodnik odrzuci laskę dynamitu, a jest ona falsyfikatem to przegrywa. Jeśli zatrzyma dynamit, a jest on prawdziwy to również przegrywa. Wygrywa w sytuacjach gdy wręczony dynamit jest falsyfikatem i zawodnik go zatrzyma (sytuacja ta się praktycznie nie zdarza - nikt nie wręcza zawodnikom falsyfikatów), lub gdy dynamit jest prawdziwy a gracz go odrzuci. |
||
*Piłowanie - zawodnicy podpalają lonty swoich dynamitów i przy pomocy [[ryż]]u starają się go przeciąć przed wybuchem. Wygrane i przegrane są chyba jasne. |
*Piłowanie - zawodnicy podpalają lonty swoich dynamitów i przy pomocy [[ryż]]u starają się go przeciąć przed wybuchem. Wygrane i przegrane są chyba jasne. |
||
*,,Uwolnić więźnia'' (gra australijska z czasów I Wojny Światowej) Bierzesz Niemca, zapalasz dynamit, wkładasz do kieszeni Niemca, liczysz 1 2 3 i puszczasz go. |
|||
Wersja z 20:53, 9 lip 2013
Szablon:Tbombowa laska, piosenka AC/DC, najmocniejsze cygaro świata. Jeszcze nikt nie zdołał zaciągnąć się nim dwa razy. Przy wyrywaniu laski należy bardzo uważać, ponieważ jeśli zechcemy posunąć się za daleko, grozi to urwaniem, śmiercią a nawet pełnym rozerwaniem i rozluźnieniem się. Wynalazcą tegoż towaru był znany z wysadzenia kilku fabryk Alfred Nobel.
Jeden z ulubionych elementów budujących napięcie w amerykańskich westernach i rozładowujących je w hollywoodzkich kreskówkach.
Materiał pirotechniczny często zabroniony do zabawy małym psychopatom przez rodziców ze względu na znikome skutki uboczne, jakimi są, np. pozbawienie dachu nad głową połowy ludności w mieście zamieszkania młodego pirotechnika lub tylko wysłanie w kosmos samochodu ojca lub ewentualnie sąsiada.
Dynamitem określa się czasami osobnika ludzkiego płci żeńskiej o ponadprzeciętnej urodzie (bez przykładów). Z takim dynamitem warto pokazać się na mieście ze względu na powalające walory estetyczne, które sprawiają, że konkurencja chowa się za pobliskim śmietnikiem lub słupem telegraficznym. Jednak taki dynamit najlepiej wchodzi w reakcję z męskim narządem rozrodczym a najlepszą porą na to jest noc, kiedy owa mieszanka grozi wybuchem!
Dynamit jest idealnym materiałem rozrywkowym, jego najwierniejszymi użytkownikami są obecnie Talibowie.
Zabawy z dynamitem
Zabawy z dynamitem[1] są dość powszechne a ich różnorodność ogranicza jedynie wyobraźnia graczy. Aby zabawa była przednia, potrzebnych jest przynajmniej dwóch graczy i (oczywistycznie) laska dynamitu. Istnieją jednak osobnicy, którzy dla zabicia nudy bawią się sami i zabijają siebie razem z nudą (dzieje się tak, gdyż w zabawie musi być zawsze choć jeden przegrany). Najpowszechniejsze zabawy to:
- Tchórz - zawodnicy trzymają jednym z odnóży chwytnych laskę dynamitu i ją podpalają. Kto pierwszy puści ten przegrywa.
- Podaj dalej:
- W kółku - gracze stoją w kółku. Jeden z nich zapala dynamit i przekazuje dalej niezgodnie z ruchem wskazówek zegara. Przegrywa osoba, która będzie miała dynamit w ręce w momencie wybuchu.
- W rozproszeniu - uczestnicy stają w rozproszeniu, ale tak, by odległości między sąsiednimi graczami nie przekraczały 2 metrów. Osoba rozpoczynająca zapala dynamit i podaje/rzuca do dowolnie wybranej osoby. Przegrana wygląda tak samo, jak w wypadku pierwszej odmiany. Uwaga: zawodnicy nie mogą opuszczać pozycji zajętych na początku gry!
- Sztafeta - tutaj potrzebne są przynajmniej 2 drużyny (każda po przynajmniej 2 graczy). Osoby startujące równocześnie podpalają lont dynamitu i biegną do kolejnego zawodnika. Przegrywa ta drużyna której zawodnik jako ostatni przebiegnie linie mety. Uwaga: trzeba rozsądnie dobierać dystanse do wyścigu (gdy będą one zbyt długie zawodnicy zginą przed dotarciem na metę).
- Zaufanie - mamy do dyspozycji 2 laski dynamitu (prawdziwą i niewybuchający falsyfikat - najlepiej w innym kolorze w celu rozróżnienia). Jednemu z graczy zasłania się oczy, zapala jedną z lasek i wręcza. Jeśli zawodnik odrzuci laskę dynamitu, a jest ona falsyfikatem to przegrywa. Jeśli zatrzyma dynamit, a jest on prawdziwy to również przegrywa. Wygrywa w sytuacjach gdy wręczony dynamit jest falsyfikatem i zawodnik go zatrzyma (sytuacja ta się praktycznie nie zdarza - nikt nie wręcza zawodnikom falsyfikatów), lub gdy dynamit jest prawdziwy a gracz go odrzuci.
- Piłowanie - zawodnicy podpalają lonty swoich dynamitów i przy pomocy ryżu starają się go przeciąć przed wybuchem. Wygrane i przegrane są chyba jasne.
- ,,Uwolnić więźnia (gra australijska z czasów I Wojny Światowej) Bierzesz Niemca, zapalasz dynamit, wkładasz do kieszeni Niemca, liczysz 1 2 3 i puszczasz go.
- ↑ Przy tego rodzaju zabawach używa się dynamitu o obniżonej zawartości nitrogliceryny, tak aby poszkodowane została tylko osoba przegrywająca, a nie obszar w obrębie pińciuset kilometrów od miejsca wybuchu.