Skórcz

Szablon:Twieś w województwie pomorskim i powiecie starogardzkim, szumnie nazywana miastem.

Ludność

Mieszkańcy miasta wsi to typowi kociewiacy. Dni spędzają na kulturalnej degustacji lokalnego lagera Specjala. Cechują się także szczególną gościnnością oraz opanowanowaniem możliwości porozumiewania się za pomocą dwóch wyrazów: ka i równie ludowego jo.

Gospodarka

Ludność Skórcza trudni się przede wszystkim zbieraniem i sprzedawaniem runa leśnego na pobliskiej szosie. Ci bardziej utalentowani pakują mrożonki w Iglotexie – dumie miasta, bądź składają meble w pobliskiej fabryce. Po wybudowaniu długo wyczekiwanej Biedronki znacznie wzrosło zatrudnienie w sektorze usług. Mimo tak rozległego wachlarza miejsc pracy i tak większość jest zmuszona wspomagać swoimi rękami naszych zachodnich sąsiadów.

Atrakcje i ciekawe miejsca

• Osiedle leśne – kolonia niedokończonych kanciaków w stylu „późny Gierek”. Jeden z nielicznych istniejących rezerwatów wiejskiej odmiany dzieci neo, ganiających z plastikowymi karabinami po jezdni z betonowych płyt. Na jedną ulicę przypadają średnio dwie Okręgowe Stacje Kontroli Pojazdów.
• Osiedle młodych – podobne do leśnego, z tym że ma bardziej enigmatyczną nazwę i jest bardziej wyludnione przez nadmierną emigrację zarobkową.
• Rynek – w założeniu główny punkt w mieście. Oprócz kiczowatej fontanny znajdziemy tu także tablicę pamiątkową po pamiętnej wizycie Lecha Kaczyńskiego.
• Park miejski – tutaj raz na rok władze zrobią na rozpadającym się podeście jakąś imprezę z gwiazdami powiatowej sceny muzycznej. Niedawno oddano obok do użytku szerokie zaplecze sportowo-rekreacyjne, które o dziwo do tej pory zostało tylko wymalowane flamastrami.
• Stadion miejski – miejsce rekreacji i sportu dla lokalnej młodzieży. Niestety, zamiast solidnych trybun i infrastruktury w sam raz dla przyszłych sportowców, spotkamy co najwyżej psa na łańcuchu.