Szablon:ANM/Bitwa pod Mohaczem: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(nowa strona)
 
M (Zamiana na szablon Skrót ANM (wprowadzanie SMW))
 
Linia 4: Linia 4:
;Przedsmak, czyli król Dobrze rozwala kraj
;Przedsmak, czyli król Dobrze rozwala kraj
Władysław II Dobrze otrzymał swój przydomek nie nadaremno. Ten słowiański król [[Czechy|Czech]] i, od [[1490]] roku także Węgier, miał w zwyczaju odpowiadać potwierdzająco na wszelkie prośby szlachty madziarskiej. Było to niezwykle miłe z jego strony i zbierało poparcie arystokracji, która nawet nie musiała sięgać po motywacyjny sztylet, co działo się w przypadku większości poprzednich władców.
Władysław II Dobrze otrzymał swój przydomek nie nadaremno. Ten słowiański król [[Czechy|Czech]] i, od [[1490]] roku także Węgier, miał w zwyczaju odpowiadać potwierdzająco na wszelkie prośby szlachty madziarskiej. Było to niezwykle miłe z jego strony i zbierało poparcie arystokracji, która nawet nie musiała sięgać po motywacyjny sztylet, co działo się w przypadku większości poprzednich władców.
<noinclude>[[Kategoria:Skróty ANM – 2012|02]]</noinclude>
<noinclude>{{Skrót ANM|02|2012}}</noinclude>

Aktualna wersja na dzień 11:36, 5 paź 2019

Przeszukajcie mu kieszenie i zakopmy go nim się obudzi!

Bitwa pod Mohaczem (węg. Kurva! Vesztettünk! Megint!) – ogół przypadkowych działań mających na celu przegranie przez Węgry wojny z Imperium Osmańskim, częściową likwidację armii i upadek królestwa. Zakończone sukcesem 29 sierpnia 1526 roku za sprawą Sulejmana Wspaniałego i jego janczarów. Od prawie 500 lat powód nieustannego narzekania i kompleksu Węgrów, którzy do dzisiaj dostają mocnej zgagi na widok kawy po turecku. Kolejny dowód na to, że historia tego państwa została zbudowana na przegranych, a po poznaniu dziejów własnej ojczyzny można się nabawić depresji.

Przedsmak, czyli król Dobrze rozwala kraj

Władysław II Dobrze otrzymał swój przydomek nie nadaremno. Ten słowiański król Czech i, od 1490 roku także Węgier, miał w zwyczaju odpowiadać potwierdzająco na wszelkie prośby szlachty madziarskiej. Było to niezwykle miłe z jego strony i zbierało poparcie arystokracji, która nawet nie musiała sięgać po motywacyjny sztylet, co działo się w przypadku większości poprzednich władców.