Szablon:ANM/Bitwa pod Mohaczem: Różnice pomiędzy wersjami
(nowa strona) |
M (Zamiana na szablon Skrót ANM (wprowadzanie SMW)) |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
;Przedsmak, czyli król Dobrze rozwala kraj |
;Przedsmak, czyli król Dobrze rozwala kraj |
||
Władysław II Dobrze otrzymał swój przydomek nie nadaremno. Ten słowiański król [[Czechy|Czech]] i, od [[1490]] roku także Węgier, miał w zwyczaju odpowiadać potwierdzająco na wszelkie prośby szlachty madziarskiej. Było to niezwykle miłe z jego strony i zbierało poparcie arystokracji, która nawet nie musiała sięgać po motywacyjny sztylet, co działo się w przypadku większości poprzednich władców. |
Władysław II Dobrze otrzymał swój przydomek nie nadaremno. Ten słowiański król [[Czechy|Czech]] i, od [[1490]] roku także Węgier, miał w zwyczaju odpowiadać potwierdzająco na wszelkie prośby szlachty madziarskiej. Było to niezwykle miłe z jego strony i zbierało poparcie arystokracji, która nawet nie musiała sięgać po motywacyjny sztylet, co działo się w przypadku większości poprzednich władców. |
||
<noinclude> |
<noinclude>{{Skrót ANM|02|2012}}</noinclude> |
Aktualna wersja na dzień 11:36, 5 paź 2019
Bitwa pod Mohaczem (węg. Kurva! Vesztettünk! Megint!) – ogół przypadkowych działań mających na celu przegranie przez Węgry wojny z Imperium Osmańskim, częściową likwidację armii i upadek królestwa. Zakończone sukcesem 29 sierpnia 1526 roku za sprawą Sulejmana Wspaniałego i jego janczarów. Od prawie 500 lat powód nieustannego narzekania i kompleksu Węgrów, którzy do dzisiaj dostają mocnej zgagi na widok kawy po turecku. Kolejny dowód na to, że historia tego państwa została zbudowana na przegranych, a po poznaniu dziejów własnej ojczyzny można się nabawić depresji.
- Przedsmak, czyli król Dobrze rozwala kraj
Władysław II Dobrze otrzymał swój przydomek nie nadaremno. Ten słowiański król Czech i, od 1490 roku także Węgier, miał w zwyczaju odpowiadać potwierdzająco na wszelkie prośby szlachty madziarskiej. Było to niezwykle miłe z jego strony i zbierało poparcie arystokracji, która nawet nie musiała sięgać po motywacyjny sztylet, co działo się w przypadku większości poprzednich władców.