Język polski

Przypadki w języku polskim

W Polsce mi się trudno zrobiło, tam mieszkają zimni ludzie. Wszyscy syczą. Po co syczą? To Bóg dał im język żmij za to, że są klamliwi!

Maksym Gorki o języku polskim

CheScH mOOoY bOoSiAcHkUu cO pOraBbiASshh!?!/11

Zbrodnia na języku polskim

Język polski (polszczyzna) – etniczny język Polaków, wymyślony ok. 2000 lat temu przez kompletnych analfabetów. Jest uznawany za trudny – gramatyką może konkurować z fińskim i węgierskim, a każdy cudzoziemiec kończy się go uczyć przy poznawnaiu fleksji. Co więcej, język polski jest na tyle trudny, że sami Polacy nie potrafią go zrozumieć.

Skomplikowane dźwięki języka polskiego, wyrazy takie jak „źdźbło” i „bezwzględny” zostały zainspirowane odgłosami wydawanymi przez potwory z horrorów H.P. Lovecrafta

Historia

Najstarsze zapiski o języku polskim sięgają starożytności, gdy pewien Egipcjanin szedł ulicą, zobaczył pannę o lekkich obyczajach, i stwierdził: O kurwa!.

W obecnych czasach język polski jest używany do katowania dzieci w szkołach. Nieświadome niczego dzieci są wysyłane przez rodziców-sadystów do pierwszej klasy i od tego wydarzenia aż do śmierci muszą znać język polski!

Produktywność

Język polski jest także najbardziej produktywnym językiem świata w zakresie wulgaryzmów. Jest ich tak zajebiście dużo, że chuj wie ile! By stworzyć nowe przekleństwo wystarczy sprawnie napierdalać przedrostkami np.:

Podstawa: pierdolić (1 uprawiać seks, 2 lekceważyć coś, 3 gadać głupstwa);

1. wypierdolić (1 wyrzucić, 2 przewrócić);
2. popierdolić (1 pomylić, 2 zbojkotować);
3. zapierdolić (1 ukraść, 2 zabić, 3 upić się);
4. upierdolić (1 ubrudzić się, 2 ukruszyć);
5. przypierdolić (1 uderzyć, 2 wtrącić się);
6. odpierdolić (1 wygłupić się, 2 dać komuś spokój);
7. dopierdolić (1 obciążyć kogoś czymś 2 dorzucić, np. węgla do pieca);
8. napierdolić (1 użyć czegoś w nadmiarze, 2 upić się, 3 walczyć, 4 mówić o kimś kłamstwa, 5 powiedzieć coś bardzo szybko);
9. spierdolić (1 uciec, 2 zepsuć);
10. podpierdolić (1 ukraść, 2 donieść na kogoś);
11. wpierdolić (1 pobić, 2 zjeść);
12. przepierdolić (1 zdefraudować, 2 zgubić);
13. opierdolić (1 zganić, 2 lenić się, 3 ubrudzić k-g, 4 (kul.) obrać, 5 (kul.) oskubać)
14. rozpierdolić (1 zniszczyć, 2 zająć dużą powierzchnie swoim ciałem).

I inne.

Czasy

W języku polskim istnieją cztery współcześnie używane czasy. Są to:

• Czas teraźniejszy;
• Czas przyszły;
• Czas przeszły;
• Czas na wódkę.

Strony

Istnieje także sześć stron:

• Strona czynna;
• Strona bierna;
• Strona zwrotna;
• Strona internetowa;
• Dwie strony butelki.

Osoby

Wśród osób wymienia się:

• 1, 2, 3 osoba l. pojedynczej;
• 1, 2 osoba l. mnogiej;
• 1, 2, 3 i więcej osób urządzających popijawę.

Rodzaj

• Męski zwierzęcy (wszelkie inne są niezgodne z logiką tj. męski osobowy);
• Ewentualnie męski rzeczowy;
• Żeński;
• Nijaki, czasami traktowany na równi z męskim zwierzęcym.

Tryby

Występuje pięć trybów:

• Tryb rozkazujący;
• Tryb orzekający;
• Tryb przypuszczający;
• Tryb single-player;
• Tryb multi-player.

Odmiana przez przypadki

Główny artykuł: deklinacja

Zobacz też

• kurwa
• spierdalaj
• kruca

Szablon:Stubjez