Horror: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(poprawa)
Linia 17: Linia 17:
Film grozy narodził się nieco później, bowiem dopiero w wieku XIX, wraz z rozwojem śmiesznego urządzenia jakim jest kamera. Reżyserzy tworząc swoją masońsko-demoralizującą fantazję seksualną czerpali wiele z <s>śmiesznych</s> potwornych kreacji, zapoczątkowanych już w przeszłości. Ukazano w owych dziełach, nazywanych dziś dumnie "klasykami" homoseksualne skłonności Dr Jekyll'a względem Mr Hyde'a, prawdziwy tr00 emo'nizm ''[[Nosferatu]]'' czy też rozdwojenie jaźni chorego na grzybicę stóp u rąk nosa bohatera ultra ekspresjonistycznego filmu ''Gabinet Dr Caligarii''.<br>
Film grozy narodził się nieco później, bowiem dopiero w wieku XIX, wraz z rozwojem śmiesznego urządzenia jakim jest kamera. Reżyserzy tworząc swoją masońsko-demoralizującą fantazję seksualną czerpali wiele z <s>śmiesznych</s> potwornych kreacji, zapoczątkowanych już w przeszłości. Ukazano w owych dziełach, nazywanych dziś dumnie "klasykami" homoseksualne skłonności Dr Jekyll'a względem Mr Hyde'a, prawdziwy tr00 emo'nizm ''[[Nosferatu]]'' czy też rozdwojenie jaźni chorego na grzybicę stóp u rąk nosa bohatera ultra ekspresjonistycznego filmu ''Gabinet Dr Caligarii''.<br>
I tak mineło kilka, kilkanaście lat, dopóki to nie pojawiły się prawdziwe filmy grozy. Był to lata 70 i 80, kiedy powstał ''[[Omen]]'' (historia anioła pod postacią dziewczynki), ''Obcy'' (przygody Drużyny A w kosmosie i perypetie wyrośniętego psa), ''Lśnienie'' (głęboki kres uczuć Jacka Nicholsona i fantazje o bliźniaczkach Danny'ego) czy też ''Teksańska masakra piłą mechaniczną'' (której nikt nie zna, bowiem nowe części wydają sie ciekawsze).<br>
I tak mineło kilka, kilkanaście lat, dopóki to nie pojawiły się prawdziwe filmy grozy. Był to lata 70 i 80, kiedy powstał ''[[Omen]]'' (historia anioła pod postacią dziewczynki), ''Obcy'' (przygody Drużyny A w kosmosie i perypetie wyrośniętego psa), ''Lśnienie'' (głęboki kres uczuć Jacka Nicholsona i fantazje o bliźniaczkach Danny'ego) czy też ''Teksańska masakra piłą mechaniczną'' (której nikt nie zna, bowiem nowe części wydają sie ciekawsze).<br>
Współczesne horrory nie różnią się niczym od komedii romantycznych czy filmów dokumentalnych o osobach upośledzonych. Japońska groza chętnie zapożyczana jest przez ambitnych w tworzeniu własnych pomysłów Amerykanów oraz oglądana przez napaloną na Azjatki młodzież. Liczne są także sequele oraz odnowione wersje starych filmów, które stoją na tak wysokim poziomie, iż na prawdziwe bananowo-komercyjnym serwisie Filmweb otrzymują od dzieci emo ocenę 4.<br>
Współczesne horrory nie różnią się niczym od komedii romantycznych czy filmów dokumentalnych o osobach upośledzonych. Japońska groza chętnie zapożyczana jest przez ambitnych w tworzeniu własnych pomysłów Amerykanów oraz oglądana przez napaloną na Azjatki młodzież. Liczne są także sequele oraz odnowione wersje starych filmów a także nowe horrory bez klimatu czy grozy naładowane sporą dawką efektów specjalnych i hektolitrami krwi, które stoją na tak wysokim poziomie, iż na prawdziwe bananowo-komercyjnym serwisie Filmweb otrzymują od dzieci emo ocenę 4.<br>

== Przykłady ==
== Przykłady ==
'''Przykłady literatury grozy''':<br>
'''Przykłady literatury grozy''':<br>

Wersja z 21:53, 28 paź 2009

Horror - jedna z niewieli dziedzin sztuki, w której - wbrew pozorom - nie chodzi o strach, a jedynie o rozśmieszenie chorego psychicznie widza lub czytelnika.

Literatura grozy

Literatura grozy narodziła się w czasach wielkiego mroku, ataku gotyckich dzieci na zamki, przerażająco śmiesznie wysokich kościołów i ciemnej, fantastycznej wręcz wizji i upiorach. W gruncie rzeczy znana czytelnikom nie była, bowiem któż normalny zechciał zaczytywać się w potworach i tajemnicach opuszczonych zamków, gdy wówczas królował racjonalny sposób myślenia Gdy robisz kupę, używasz do tego odbytu, a nie swej duszy.
Prawdziwy jej rozkwit rozpoczął się dopiero po zakończeniu drugiej wojny światowej, gdzie obok ataku kosmitów kreowano obcych jako prawdziwe przerażające bestie.
Z początkiem lat 90, gdy poraz pierwszy ukazały się ballady o wampirach, owa postać została wykreowana na cierpiącego bohatera, kochanego przez wszystkie niedorozwinięte nastolatki. Wampir, w rzeczywistości znany jako Wąpierz, Upiór, Wieszcz - zatracił swój diabelski i prawdziwy charakter na rzecz miłosnych igraszek, a realna historia zamieniona została na wymyśloną przez znawców tematów (nie mających zupełnie pojęcia o nietoperkach) legendę o jakimś Kainie, homoseksualiscie Lestacie czy greckich Pandorach. Takim właśnie stworzeniem, kochanym przez miliony, a ruchanym w dupsko przez prawdziwe black metalowe bestie jest wampir Edward, znany z harlekinów powieści o dumnej nazwie Zmierzch.
Można policzyć na palcach u stóp postacie, dlatego też warto także wymienić pomysły literackie:

  • Ktoś przychodzi do domu, a tam duchy (bardzo oryginalne),
  • Ktoś morduje kogoś, a ten morderca kogoś nie jest żywy (nowość),
  • Smutna historia o wampirze/wilkołaku/duchach/potworach z Loch Ness (bardzo true emo),
  • obce istoty (połączone z sci-fi, niby fajne ale raczej oglądamy je dla efektów specjalnych),
  • ludzka psychika (jest gość, który ma rozdwojenie jaźni, kocha kobiety ale jest gejem, po czym siekierą odcina sobie łeb i popełnia samobójstwo wieszając się za jaja - oryginalne)
  • tematy satanistyczne (zgroza na Biblii, bunt przeciwko Kościołowi, chętnie czytane przez pogańskich metali i kindermetali ukazujących swój ateizm).

Film Grozy

Film grozy narodził się nieco później, bowiem dopiero w wieku XIX, wraz z rozwojem śmiesznego urządzenia jakim jest kamera. Reżyserzy tworząc swoją masońsko-demoralizującą fantazję seksualną czerpali wiele z śmiesznych potwornych kreacji, zapoczątkowanych już w przeszłości. Ukazano w owych dziełach, nazywanych dziś dumnie "klasykami" homoseksualne skłonności Dr Jekyll'a względem Mr Hyde'a, prawdziwy tr00 emo'nizm Nosferatu czy też rozdwojenie jaźni chorego na grzybicę stóp u rąk nosa bohatera ultra ekspresjonistycznego filmu Gabinet Dr Caligarii.
I tak mineło kilka, kilkanaście lat, dopóki to nie pojawiły się prawdziwe filmy grozy. Był to lata 70 i 80, kiedy powstał Omen (historia anioła pod postacią dziewczynki), Obcy (przygody Drużyny A w kosmosie i perypetie wyrośniętego psa), Lśnienie (głęboki kres uczuć Jacka Nicholsona i fantazje o bliźniaczkach Danny'ego) czy też Teksańska masakra piłą mechaniczną (której nikt nie zna, bowiem nowe części wydają sie ciekawsze).
Współczesne horrory nie różnią się niczym od komedii romantycznych czy filmów dokumentalnych o osobach upośledzonych. Japońska groza chętnie zapożyczana jest przez ambitnych w tworzeniu własnych pomysłów Amerykanów oraz oglądana przez napaloną na Azjatki młodzież. Liczne są także sequele oraz odnowione wersje starych filmów a także nowe horrory bez klimatu czy grozy naładowane sporą dawką efektów specjalnych i hektolitrami krwi, które stoją na tak wysokim poziomie, iż na prawdziwe bananowo-komercyjnym serwisie Filmweb otrzymują od dzieci emo ocenę 4.

Przykłady

Przykłady literatury grozy:

  • Zmierzch (wg uposledzonej autorki),
  • Biblia (historia aniołów, bogów i szatanów, tematyka satanistyczna),
  • Wywiad z wampirem (chęć zabłyśnięcia pani Rice marną znajomością wampiriologii),
  • Dracula (wkońcu coś sensownego o wampirach).

Film:

  • Moda na sukces (przeraża nas gwałtownymi zmianami, przestraszną fabułą oraz nieśmiertelnymi bohaterami - postacie Zombie),
  • Klan (gatunek gore, ukazujący znanego z Upiora w Operze Macka, oraz sado-masochistyczne perypetie Bożenki),
  • Ring (film o studni),
  • Piła (nie wiadomo o czym jest ten film, ale dzieci chodzą do kina ponieważ jest true).

Gry

Tematyka horroru rozwinęła się także w świecie gier.
Mimo, iż pierwsze gry horrorowate powstały na Amigę i Pegazusa, to ich prawdziwym początkiem był beznadziejny przerażający Alone in the dark. Później rozwinął się Resident Evil (japońskie pomysły o umarłych), który swoim budowaniem strachu porównywalny był do Crash'a Bandicoot'a, Silent Hill (także skośnookie, jednak z ciekawsza fabułą i motywami erotycznymi), FEAR (strzelanka o dziewczynce z Ringa), Doom, czy też Manhunt (napierdalanka horror, choc sami fani nie wierzą w słowa twórców). Gry możemy podzielić na - te najbardziej znane - survival horrory, oraz te mniej znane - czyli edukacyjne cała reszta.