Miecz: Różnice pomiędzy wersjami
(v2) |
M (yhhh...) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| ⚫ | |||
{{sur|'''broni białej'''|[[Mieczysław Szcześniak|„Miecz” Szcześniak]]}} |
|||
| ⚫ | |||
== Geneza i prehistoria == |
|||
Miecze powstały zapewne w wyniku ewolucji najbardziej epokowej |
Miecze powstały zapewne w wyniku ewolucji najbardziej epokowej [[broń|bron]] ludzkości – [[kij]]a. Jakiś geniusz doszedł kiedyś do [[|logika|wniosku]], że jak coś jest twardsze od kija to będzie skuteczniejsze<ref>Metoda prób i błędów. Głównie błędów </ref>. A jak się jeszcze to zaostrzy... to już w ogóle cud, miód i orzeszki<ref>Fistaszki oczywiście</ref> Na początku nie znano metalu, toteż miecze robiono z [[lód|lodu]]. Te lodowe były w pewnej kwestii nawet lepsze – można je było bardzo łatwo ostrzyć. Wodzowie i wielcy wojownicy na tych terenach robili swoje miecze z własnego [[kał]]u. Nie wiadomo, czy takowa broń miała jakieś dodatkowe bonusy poza -10 do higieny. Ta kara brzmi strasznie, ale w owych czasach higiena była równie istotna jak dziś [[ortografia]] na forum [[onet]]u. |
||
Następnie tworzono już prawdziwe miecze z metalu. Z tym, że ten metal nie był stalą. Co więcej, nie był nawet żelazem. Były z brązu<ref>Brąz to, wbrew pozorom, nie barwa kredki</ref>. Nie był to może szczyt techniki, ale lepsze niż patyki, jak i sprzęt kamienny. W Egipcie, gdzie te miecze były popularne, ciężko było o jakikolwiek lód (biedni władcy, nie mogli oznaczyć swojego "sprzętu"). |
Następnie tworzono już prawdziwe miecze z metalu. Z tym, że ten metal nie był stalą. Co więcej, nie był nawet [[żelazo|żelazem]]. Były z brązu<ref>Brąz to, wbrew pozorom, nie barwa kredki</ref>. Nie był to może szczyt techniki, ale lepsze niż patyki, jak i sprzęt kamienny. W Egipcie, gdzie te miecze były popularne, ciężko było o jakikolwiek lód (biedni władcy, nie mogli oznaczyć swojego "sprzętu"). |
||
Bardzo popularne w Starożytnym |
Bardzo popularne w Starożytnym [[Rzym]]ie były miecze o nazwie ''gladius''. Służyły do zadawania pchnięć. Jak to wyglądało? Taki legionista rzucał miecz pod [[nogi]] [[przeciwnik]]a, ten się pochylał, żeby go podnieść. A legionista po cichutku zachodził przeciwnika od tyłu i go pchał tak<ref>Nie zboczeńcu, to nie to, o czym myślisz!!!</ref>, by ten się przewrócił. Nawet ja znalazłbym skuteczniejsze jego zastosowanie... |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | Potem był okres wczesnego średniowiecza. Germanie, Wikingowie... oni ukochali sobie tę broń. Wiele mieczy miało nadane imiona nawiązujące do potencjalnych możliwości broni i właściciela |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | Potem był okres wczesnego średniowiecza. [[Niemcy|Germanie]], [[Wikingowie]]... oni ukochali sobie tę broń. Wiele mieczy miało nadane [[imię|imiona]] nawiązujące do potencjalnych możliwości broni i właściciela: ''Brzeszczotem po [[jaja]]ch'', ''Kosi kosi łapci''. Inną metodą było nadawanie nazw, które tylko właściciel mógł wymówić: ''Eyjafjallajokull'' czy ''Kwas Deoksyrybonukleinowy''. W tych czasach żyły jeszcze [[krasnoludek|krasnoludy]], a popisem ich umiejętności było wyrycie runu ''Na pohybel skurwysynom!'' na ostrzu Sihill<ref>dane z Wydziału Ekonomicznego w Oxfordzie </ref>. |
||
| ⚫ | W średniowieczu zaczęto robić coraz większe miecze- 1,5- |
||
*Po średniowieczu |
|||
| ⚫ | |||
W następnych okresach nastąpił spadek zainteresowania tą bronią na rzecz szabli. Popularność odzyskały dopiero pod koniec XX wieku ze względu na napalenie młodszej części społeczeństwa na epickość, oldschool. Niemały wpływ miały dzieła typu ''Wiedźmin, czyli tam i z powrotem'', ''Władca Obrączki'' czy filmy serii ''(Nie)Śmiertelny''. Fani LARP<ref>Banda idiotów biegająca i okładająca się czym popadnie w środowisku leśnym. Nie mylić z harcerzami </ref> niewyrośli z RPG chcą powrotu do okresu, kiedy byle elfka miała mniejszą pewność co do ojcostwa jej dziecka, niż Aneta K. |
|||
| ⚫ | W średniowieczu zaczęto robić coraz większe miecze- 1,5-ręczne, 2-ręczne, 2,5-ręczne, czy 4-ręczne (dwuosobowe). Wbrew pozorom nie były one aż takie ciężkie. Przykładowo, 1,5 ręczny bastard ważył zaledwie 115-195 łutów<ref>Pomyślałeś, że podam tu przelicznik? Takiego wała!</ref>. Miecze były nieraz otaczane czcią, budowano im pomniki, świątynie, oddzielne sauny czy ładniejsze ławeczki w parkach. |
||
[[Kategoria:Broń biała]] |
[[Kategoria:Broń biała]] |
||
[[Kategoria:Przedmioty codziennego użytku]] |
[[Kategoria:Przedmioty codziennego użytku]] |
||
Wersja z 09:57, 19 lut 2011
Miecz – kawał ostrego żelastwa służącego do zadawania śmierci, bólu, zniszczenia i chaosu w odmętach Valhalli.
Geneza i prehistoria
Miecze powstały zapewne w wyniku ewolucji najbardziej epokowej bron ludzkości – kija. Jakiś geniusz doszedł kiedyś do [[|logika|wniosku]], że jak coś jest twardsze od kija to będzie skuteczniejsze[1]. A jak się jeszcze to zaostrzy... to już w ogóle cud, miód i orzeszki[2] Na początku nie znano metalu, toteż miecze robiono z lodu. Te lodowe były w pewnej kwestii nawet lepsze – można je było bardzo łatwo ostrzyć. Wodzowie i wielcy wojownicy na tych terenach robili swoje miecze z własnego kału. Nie wiadomo, czy takowa broń miała jakieś dodatkowe bonusy poza -10 do higieny. Ta kara brzmi strasznie, ale w owych czasach higiena była równie istotna jak dziś ortografia na forum onetu.
Następnie tworzono już prawdziwe miecze z metalu. Z tym, że ten metal nie był stalą. Co więcej, nie był nawet żelazem. Były z brązu[3]. Nie był to może szczyt techniki, ale lepsze niż patyki, jak i sprzęt kamienny. W Egipcie, gdzie te miecze były popularne, ciężko było o jakikolwiek lód (biedni władcy, nie mogli oznaczyć swojego "sprzętu"). Bardzo popularne w Starożytnym Rzymie były miecze o nazwie gladius. Służyły do zadawania pchnięć. Jak to wyglądało? Taki legionista rzucał miecz pod nogi przeciwnika, ten się pochylał, żeby go podnieść. A legionista po cichutku zachodził przeciwnika od tyłu i go pchał tak[4], by ten się przewrócił. Nawet ja znalazłbym skuteczniejsze jego zastosowanie...
Wczesne średniowiecze
Potem był okres wczesnego średniowiecza. Germanie, Wikingowie... oni ukochali sobie tę broń. Wiele mieczy miało nadane imiona nawiązujące do potencjalnych możliwości broni i właściciela: Brzeszczotem po jajach, Kosi kosi łapci. Inną metodą było nadawanie nazw, które tylko właściciel mógł wymówić: Eyjafjallajokull czy Kwas Deoksyrybonukleinowy. W tych czasach żyły jeszcze krasnoludy, a popisem ich umiejętności było wyrycie runu Na pohybel skurwysynom! na ostrzu Sihill[5].
Średniowiecze
W średniowieczu zaczęto robić coraz większe miecze- 1,5-ręczne, 2-ręczne, 2,5-ręczne, czy 4-ręczne (dwuosobowe). Wbrew pozorom nie były one aż takie ciężkie. Przykładowo, 1,5 ręczny bastard ważył zaledwie 115-195 łutów[6]. Miecze były nieraz otaczane czcią, budowano im pomniki, świątynie, oddzielne sauny czy ładniejsze ławeczki w parkach.
