Dziennikarz
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Wersja z dnia 08:08, 23 wrz 2006 autorstwa Michalwadas (dyskusja • edycje) ({{stublud}} + katowanie)
Istota ezoteryczna o nadludzkiej mocy obdarzona ciałem materialnym. Zdolna jest do wciskaniu śmiertelnikom rozmaitego kitu poprzez kilka tuneli, łączących świat w którym żyją dziennikarze z Ziemią, takich jak telewizja, prasa i radio. Posiadają moc przenikania przez te tunele wychodząc niepostrzeżenie z telewizorów w celu odbycia tajnych misji zwanych przeprowadzeniem reportażu, albo udzieleniem wywiadu. Do niedawna upatrywano w nich źródła wszelkich niepowodzeń polskich polityków zarówno samorządowców, jak i tych drugich. Po wyborach w 2005 roku okazało się to nieprawdą, bo wszystkiemu i tak winna jest PO.
Dziennikarze zaczęli zajmować się zatem różnymi innymi rzeczami, z czym wiąże się poniższa klasyfikacja dziennikarzy:
Klasyfikacja ogólna
- dziennikarz muzyczny - zajmuje się ględzeniem (względnie pisaniem) o najnowszych piosenkach Dody, Mandaryny albo Ozonu. Bywa niegroźny dla otoczenia do momentu założenia mu [mop|mopa] na głowę.
- dziennikarz publicysta - gatunek wymierający, nadal zajmuje się politykami. Tworzy długie elaboraty o kaczkach w Warszawie, koniach na Wiejskiej i czerwonych burakach. Uważa, że głównym zainteresowaniem tzw. śmiertelników są wykrywane przez niego afery i oszustwa.
- dziennikarz radiowy - szczególny podtyp dziennikarza, który pozostaje niewidzialny przez większą część swojego życia. Ze światem zewnętrznym kontaktuje się poprzez fale dźwiękowe, powodując że co wrażliwsi uparcie twierdzą, że słyszą głosy, choć nikogo nie widzą.
- dziennikarz sportowy - inaczej obiekt bełkotliwy. Dużo gadająca istota, której tak naprawdę nikt nie rozumie. Porozumiewa się specyficznym dialektem, właściwym dla konkretnego przedstawiciela tego typu. Spora część zwana także komentatorami sportowymi posiada rozmaite wady wymowy uniemożliwiające jakiekolwiek próby odkodowania przekazywanych przez nich wiadomości.
- dziennikarz uliczny - osoba zajmująca sie rozprowadzaniem dzienników na ulicach. Najczęściej spotykana w miejscach o dużym natężeniu ruchu, prowokująca korki, wypadki i to, że ludzie spóżniają się rano do pracy.
