Bułka

Bułka - złożony obiekt, a konkretniej ciało pieczyste występujące na całym świecie tam gdzie osiedlił się człowiek. Jest to zatem gatunek typowo synatropijny: dlatego też jej prawidłowa pełna nazwa to Bulca domestica L.(Bułka domowa). Najmniejszą częścią składową bułki jest mąka i woda. Bułka ma to do siebie, że z wiekiem staje się coraz większym twardzielem.

Rodzaje bułek

Bułki są bardzo zróżnicowane rasowo: jest to efekt przystosowywania się poszczególnych osobników do warunków, w których się znalazły. Główną rzeczą odróżniającą bułkę od bułki, z racji, że bułka bułce nierówna, jest kolor: bułki mogą być ciemne, jasne, ociemniałe, a nawet nakrapiane. Najlepsze i najinteligentniejsze są podobno bułki niemieckie, lecz jest to zapewne efekt miejscowej propagandy: udowodniono wszak, na podstawie badań złożonych struktur mikrołańcuchów ciasta występujących w każdej bułce, że pomimo różnicy koloru nie powinno czynić się podobnych podziałów na rasy "lepsze" lub "gorsze".

Podstawowe rodzaje bułek:

• bułka ciemna - cechuje się odmiennym kolorem od bułek rdzennie europejskich. Czasem jest wręcz złośliwie wyzywana od "asfaltów" lub "bambusów".
• bułka razowa - obejmuje liczne podgatunki, jak bułki z ziarnami, bułki bez ziaren i bułki otrębowe. Przypisuje się jej charakter wieśniaczy, lecz cechuje się ponoć dobrym zdrowiem.
• bułka jasna - zwana również europejską; najbardziej tolerancyjna i kompromisowa nawet dla najczulszych i wymagających podniebień.
• bułka nordycka - posiada bardzo jasną karnację i gładką powierzchnię. Bułka przeznaczona typowo dla inteligentów, lecz trzeba uważać: często występują w niej niedopieczenia spowodowane niską temperaturą pieczenia i ogólnym chłodem środowiska w kręgach polarnych.
• bułka ociemniała - głupia bułka.

Budowa bułki (patrz ilustracja)

Dobry przykład budowy bułki na podstawie typu bułki mieszanej (mulat)

1. Nabułcze(skorupa pieczywna): cienka warstwa często z licznymi pęknięciami. Jest twarda i wielowarstwowa, jej zadaniem jest chronić bułkę przed czynnikami zewnętrznymi.
2. Podbułcze: warstwa ściśle przylegająca do skorupy pieczywnej i ciężko się od niej odrywająca.
3. Bułczysko właściwe: strefa między jądrem a podbułczem. Miejsce najliczniejszego występowania komór powietrznych Einsteina różnej wielkości.
4. Jądro bułeczne: centrum i „serce” bułki. Miękkie i delikatne, jest ono najbardziej narażone na występowanie zakalca. Najłatwiej ulega też kompresji.
5. Plamy mączne: nieregularne skupiska białawych plam na powierzchni bułki. Łatwo rozsiewają w środowisku bułki białawy proszek pełniący według różnych teorii funkcję oznaczania terytorium, bądź też spełnia rolę pyłku w procesie rozmnażania płciowego. Niestety wciąż bardzo słabo znamy bułki.
6. Komory powietrzne Einsteina: nazwane tak na cześć sławnego naukowca. Ich rola jest nie do końca znana, pełnią one zapewne różne funkcje: stwarzają możliwość kompresji, umożliwiają szybszą wymianę gazową z otoczeniem i przyspieszają twardnięcie bułki w sytuacji zagrożenia.