Alice in Chains
Alice in Chains (przez maniaków zwani Alice In Chains, przez fanów Alisi, przez anglistów Alisin Ciejns) – banda grandżowców, pochodzących, jak to zwykle wśród takich bywa, ze Seattle.
Historia
W 1987 roku było słowo spotkali się Dżery Kantrel i ten wokalista Alisów. W 1990 zaczęli wydawać płyty, zaczynając od proroczej EP We Die Young. Po drodze zmienili basistę o imieniu Mike na innego o tym samym imieniu. Obaj mieli też długie kręcone włosy. Niestety, nie znamy ich rozmiarów buta.
Ten wokalista, znany szerzej jako Layne Staley, postanowił kontynuować spuściznę Kurta i zaczął ćpać. W roku dziewięćdziesiątym szóstym zespół zawiesił działalność… Jak się okazało, prawie na zawsze.
Po reaktywacji
Na fali kompletnie bezsensownych reaktywacji starych zespołów, Alice in Chains postanowiło się zreaktywować w 2006 roku. Zainspirowani tym, że Pearl Jam wydaje pierwszy od 15 lat album, Cantrell i spółka postanowili stracić trochę fanów. Do zespołu dołączyli sobie wokalistę, reinkarnację Marleya, zwanego przez fanatyków [1] pieszczotliwie Willem. Tak dobrany skład nagrał płytę. Black Gives Way to White Blue… Nie kojarzy się to przypadkiem z zamianą wokalisty na czarnego?
Za płytą natomiast poszła prawdopodobnie jedna z najgorszych tras koncertowych w historii muzyki. Liczba bluzgów zebranych za nią w różnych mediach mogłaby być podstawą do wpisania do Księgi Rekordów Guinnessa, niestety nikomu nie chciało się tego liczyć…
Dyskografia
- Facelift – album który był tak genialny, że dał członkom zespołu szansę na rozwijanie swojego potencjału muzycznego oraz kupowanie codziennie ekskluzywnego wina zamiast taniego.
- Clean;
- Alice in Chains;
- Black Gives Way to White;
- Dinosaurs Put The Devil There.
Ciekawostki
- Zespół należy do gatunku takich, którzy twierdzą, że jest dokładnie na odwrót – uważają wbrew wszystkim, że grali heavy metal.
Przypisy
- ↑ Często zwanych „A-ten-idiota-ma-piętnaście-lat-i-udaje-fana-alisów"