System of a Down

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Wersja z dnia 00:21, 15 lis 2019 autorstwa Grzeeesiek (dyskusja • edycje) (to się zaraz zdezaktualizuje)
Deer Dance w całej okazałości
Serj „Zabójczy uśmiech” Tankian
Daron „Brodacz” Malakian. Tu bez brody
Shavo Odadjian, basista grupy, udaje, że jest zamyślony

System of a Down (ang. Zespół Downa) – zespół założony w 1994 roku przez paru wieśniaków z Armenii, którym znudziło się pasanie kóz, i postanowili spierdolić uciec do USA. Najpierw było ich trzech, później znaleźli sobie jeszcze jednego Ormianina, który akurat posiadał elektryka, i było ich czterech. Zaczęli grać w garażu należącym do lidera grupy, Serja. Początkowo grali muzykę ormiańską, jednak pewnego dnia jacyś metalowcy spuścili ich perkusiście taki łomot, że nie był w stanie grać nic prócz heavy metalu. Reszta grupy dostosowała się do niego, ale w ich muzyce wciąż pobrzmiewają akcenty ojczyste. Niestety zespół zawiesił swoją działalność, bo Serj Tankian fochnął na resztę zespołu, ponieważ koledzy z zespołu z okazji jego urodzin nie złożyli mu życzeń. Przeszedł do komerchy, którą o dziwo nazywa rockiem. Daron i John założyli zespół Scars on Broadway. Z kolei Shavo poczuł się jak prawdziwy gangsta i dołączył do zespołu hip-hopowego Achozen. Jednak w roku 2011 grupa wznawia swoją działalność próbując reanimować to co uśmiercili wykorzystując przy tym klasyczną metodę usta usta w pozycji 6/9.

Członkowie zespołu

  • Serj Tankian – melodyczne i niemelodyczne darcie mordy, syntezator i syntezator głosu, gitara elektryczna (ale tylko po pijaku). Wykazuje skłonność do nieprowokowanego zmieniania wysokości dźwięków, które emituje, naśladując w ten sposób stworki z bajek oraz delfiny butlonose. Posiada ogromną gamę ultra i infradźwięków. Potrafi na scenie demonstrować figury rodem z ekwilibrystyki stosowanej.
  • Daron Malakian – gitara elektryczna, growl. Od dziecka chciał być perkusistą i dlatego został gitarzystą, co jest powodem jego obecnych kompleksów. Zdarza mu się publicznie karcić swój sprzęt tylko dlatego, że ten nie chciał wydawać z siebie tych pisków i jęków, które Daron nazywa muzyką. Nie daj Boże pozwolić mu dojść do mikrofonu. Będzie zawodził przy nim niczym kojot w czasie pełni, aż Serj nie zacznie go uciszać. Na scenie głównie stoi ale czasem też się po niej miota jak opętana foka. Niegdyś ubierał swoją brodę w długą brodę lecz pozbył się jej za pomocą naostrzonej do tego celu drewnianej łyżki. W wolnych chwilach pasie kozy w rodzinnej posiadłości.
  • Shavarsh „Shavo” Odadjian (Łysy Kozioł) – gitara basowa. U niego wszystko jest na opak. Tam, gdzie normalnie ludzie mają włosy, on jest łysy, a tam, gdzie normalni ludzie nic nie mają, on ma warkocz. Na koncertach lubi poklepywać i poszturchiwać swoją gitarę uśmiechając się jednocześnie niczym dzieciątko, które dostało cukierka. Miłośnik przykrótkich spodni, spod których widać jego obłędne, kolorowe podkolanówki.
  • John Dolmayan – perkusja, cichy chłopak. W czasie wolnym układa puzzle lub gra w szachy, tak jak na prawdziwego perkusistę metalowego przystało. Nie wykazuje skłonności do wpadania w szał tak jak inni przedstawiciele jego gatunku oraz pozostali członkowie zespołu. Na koncertach robi tyle, ile się od niego wymaga: obija swoje gary raz szybciej, raz wolniej. Szczytem agresji Johna jest rzucanie swoimi pałeczkami w stronę publiczności.
  • Ontronik Khachaturian – pierwszy perkusista grupy. Jednak chłopak nabawił się kontuzji ręki (nie miał dziewczyny?) i musiał przerwać grę na bębnach perkusji.
John Dolmayan we własnej osobie
I oni niby nic nie łykają?

Płyty

  • System of a Down (1998) – chłopakom zabrakło kreatywności.
  • Toxicity (2001) – toksyczne miasto. Podczas nagrywania tego albumu w Los Angeles doszło do strajku kanalarzy i śmieciarzy. Jakie były skutki możesz się domyślić.
  • Steal this Album! (2002) – ukradnij ten album – nawiązanie do młodości spędzonej w Armenii.
  • Storaged Melodies (2003) – nieoficjalny album, piosenki na nim zawarte są uważane za najgorsze i mało ludzi wie o tym albumie.
  • Mezmerize (2005) – zahipnotyzować. Oczywiście ziołami od babci.
  • Hypnotize (2005) – hipnotyzowanie dobiegło końca.

Sprawa polska

Podczas pierwszego koncertu SOAD w Polsce, który odbył się w 1998 roku, publiczności od razu bardzo spodobała się muzyka zespołu. W związku z tym, że sprawiali wrażenie bezdomnych uciekinierów ze szpitala psychiatrycznego, polska publiczność, myśląc, że muszą być głodni zaczęła rzucać im różne smakołyki na scenę (a Serj to nawet dostał bułkę od razu do ust). Zespół uciekł z jedzeniem nie chcąc grać dalej koncertu, co bardzo rozczarowało publiczność. Po tym, jak Slayer i Vader wyśmiali ich za sceną, uciekli do rodzimej Armenii i stamtąd (żeby być tak groźnymi jak Slayer) zwyzywali Polaków od ciot. Przez ten drobny incydent System of a Down strasznie się na nas fochnął i nigdy więcej nie ma zamiaru zagrać koncertu w Polsce (choć sam Serj ze swoją orkiestrą 10 lat po tym tu był, ale Daron się boi po tym jak nas nazwał).

Ciekawostki

Tytuły ich piosenek zawierają ukryte znaczenia:

Zobacz też

Źródło: „https://nonsa.pl/index.php?title=System_of_a_Down&oldid=1639950”