Scrabble
Scrabble – popularna chińska gra, polegająca na wpisywaniu wyrazów i rzucaniu literkami po przegranej. Dobra, by wyładować agresję bez konsekwencji.
Krótkie zasady
Każdy gracz na start dostaje siedem losowo wybranych literek. Po sprzeczce, kto ma zacząć, pierwszy gracz wpisuje hasło na planszy, zgodnie z zasadami (patrz grafika wyżej). Potem dobiera literki z woreczka również losowo, po czym kolejny gracz robi to samo, i następny, następny i tak dalej. Punkty spisuje się z literek i kto po ich skończeniu ma więcej niż przeciwnik, wygrywa i jako zwycięzca zostaje obrzucony literkami (wersja brutalniejsza: obrzucony zostaje planszą).
Dane techniczne
Plansza składa się z okienek 15x15, co daje 225 okienek, w które można wstawić 100 literek lub mniej w zależności od stopnia pedantyczności gracza (chodzi o niegubienie liter), zielonego woreczka z napisem „Scrabble”, czterech podstawek, instrukcji, kartek do zapisywania w rubryczkach (które szybko się kończą) i ewentualnie min. 2 graczy poza kompletem.
Metody grania
- Agresywna – od razu zaczynamy prowadzić, wpisując hasła takie jak konstantynopolitańczykowianeczka, studziewięćdziesięciokilogramowy, brzęczyszczykiewicz, rozdramatyzowany, heksahydroksochromian, etylenodiaminotetraoctowy, dezoksyrybonukleinowy lub trzyczwartoprostopadłościenny.
- Neutralna – ni tak, ni siak, powoli, byle do końca, raz dłuższe, raz krótsze słowa.
- Spokojna – dajesz się podporządkowywać graczowi a średnia liter w twoich wyrazach to jeden. Podobne do metody nooba.
- Metoda nooba – oszukuje, wpisując wyrazy: cziter, tibja, hax0r itd. Ewentualnie szuka kodów do gry.
- Metoda błędów – wpisujesz z błędami i czekasz, czy ktoś się zorientuje, lub nie. Najlepsza wśród uczniów.
Ciekawostki
- Według Słownika Języka Polskiego słowo do widzenia jest dopuszczalne w grach, mimo braku spacji wśród płytek. Niektórzy używają blanków by wpisać to słowo.
