Pokemoniaste pismo
Pokemoniaste pismo, pokemonizm – pismo używane przez pokemony.
Charakteryzuje się brakiem polskich znaków diakrytycznych (liter „ą”, „ć”, „ę”, „ó” itd.), wieloma błędami ortograficznymi, skracaniem wyrazów bądź usuwaniem niektórych liter (najczęściej samogłosek) np. smchd (czyt. samochód).
Wpływ języka angielskiego
Często występuje także „upolszczenie” wyrazów pochodzących z języka angielskiego (np. angielski wyraz sweet, oznaczający słodki, używany w mowie pokemonowej jako bliżej niesprecyzowany znaczeniowo słit), bądź zamiana polskich dwuznaków takich jak: „sz”, „cz”, na ich fonetyczne odpowiedniki angielskie, mianowicie „sz” – „sh”, „cz” – „ch”; na przykład zamiast „szkoły” jest „sql”.
Ponadto prawie zawsze piszą „ku” lub „k” w krótszej, jednoliterowej formie „q”. Np. misiaczku – misiaczq; tak? – taq?
Często spotyka się takie wyrazy jak jush – już, choojnoshtsch – czujność, bosch(e) – nadal nie wyjaśniono, co pokemony mają wspólnego z tym producentem pralek, ale z kontekstu zdań wynika, że używają tej nazwy zamiast wyrazu Bóg, co może sugerować, iż oddają firmie Bosch hołd. Cheść – cześć oraz wiele innych.
Zdrobnienia
Istotnym elementem jest też zmiękczanie i zdrabnianie każdego możliwego wyrazu. Przykładowo wstawianie litery „i” w zwroty typu co – cio, no – nio. Dodatkowo fizyczną reprezentację zyskuje fonetyczna forma wyrazu poprzez końcówkę „-m”.
Występują także oboczności „r” na „l”, a w dalszej kolejności „l” na „j”; także z „z” na „s” i z „ź” na „ś”. Liczne zmiękczenia z pomocą liter „u”, „j” oraz „i”.
Oszczędność i palpitacja shifta
W mowie pokemoniastej często można natknąć się na zdania bezspacjowołączne oraz nadmiar wykrzykników i pytajników.
Coraz częściej występuje także pisanie Na PrZeMiAn WiElKą I MaŁą LiTeRą (inaczej zwane „tRafFkĄ” lub „gÓrAmI”). W połączeniu z wcześniejszymi cechami pisma pokemoniastego, daje szyfr prawie nie do złamania, np. sQl yEsT z@jEf@KeNb!$t@ ! n0rM@lN!e sŁłIT! l0v@m yĄ k0Ff@n!! C! c0 yEy n!3 lU3!a t0 $łE f!eĆmY!! @ j@ je$tEm gŁo0oPi@ b0 pIshEm jAk d0V|\|!
Emotikony
Charakterystyczną cechą pokemonów jest ponadto nadużywanie emotikon pokroju „:(”, „:*”, „:>” w zdaniach (bądź też równoważnikach zdań, jak wyżej) oraz stosowanie tworów emotikonopochodnych (np. <co jest?>). Pokemon kończy każde zdanie emotikoną i to często dowolną (zgodnie z zasadą: nie wiem co napisać, napiszę „;d”). Często też stosuje trzyliterowy szyfr „nom” oraz jego pochodne występujące w różnych wariantach (Przykładowo: „niom”, „niomkm”, „niop” itp.).
Niezbadaną dotąd przez naukowców cechą języka pokemonów jest używanie emotikon poza pismem także w mowie.
Alfabet pokemoniasty
- A – „4”, „@”, „/\”, „/-\”, „F|”
- Ą – nie występuje
- B – „8”, „|3”, „|8”
- C – „©”, „<”, „[”, „(”, rzadziej „{”
- Ć – Niezwykle rzadko jako „C'”
- D – „|)”, „])”
- E – „3”, „€”
- Ę – „E,”
- F – „|=”
- G – „G”, „6”
- H – „|-|”, „[}{]”
- I – „l”, „1”, „!”, „|”, bądź jako spójnik: „&” (istnieje kilka wersji tej litery)
- J – „_|”, „Y”
- K – „C”, „|<”, „|{” „]{”, „|c”
- L – „1” (proszę nie mylić z „1” oznaczającym „I”), „|_”, „][_”
- Ł – zwykle nie występuje, ale w niektórych odmianach: „|/_”
- M – „|\/|” „/\/\”
- N – „|\|”, „/\/”
- O – „0” (słownie: zero), „()”, „([])”
- Ó – nie występuje, a jeżeli już jest, to źle użyte lub zastąpione przez „oo” lub „(')”
- P – „[]D”, „|D”, „|>”, „|O”
- R – „®”, „|2”
- S – „5”, „$”, „§”
- Ś – „$” lub nie występuje
- T – „7”, „']['”, „^|^”
- U – „OO”, „|_|”
- V – „\/”
- W – „\/\/”, „VV”
- X – „X”, „><”
- Y – „Y”
- Z – „2”
- Ż – występuje niezwykle rzadko jako „sh”
- Ź – występuje niezwykle rzadko jako „Z'”
- ! – „1”, „i”
Dialog pokemonów
– bOOssiaczQQQ ! ! ! =***
– CIo koFFaniE ??
– wieesh cio mam zepsiiute gg ;( a cio tam daffno siem nie ficielissmy :{
– uu skalbiee <pociesza> nio ffiem właśnie =)
– Kasia a ty mash jush komolkeee ?? =)
– nio niormalnie legalnie zadzwonie do ciebie poosney okiej ;)=**
– doblaa msieQ doblaa
– dobla kouffanie tooo paaapaaa =***
– paa skalbieeeeeee paaapaaaa busSSsski =*
