Dupa
|
Ten artykuł dotyczy 'części ciała'. Zobacz też Luc Dupanloup, ps. Dupa. |
Dupa – tylna część ciała, niekiedy nazywana „bułeczką” lub „jabłuszkiem”, przedzielona przedziałkiem, posiada krater, z którego wydobywają się chemiczne gazy o przykrym zapachu, substancje stałe o podobnym nieprzyjemnym zapachu i ciemnej barwie lub w skrajnych przypadkach ciecze. Miejsce erogenne, na które często mimochodem pada wzrok lub dłoń napalonego osobnika, wrażliwe na ból, często atakowane w akcie przemocy.
Zastosowanie
Dupa pełni ważną rolę w ruchu obrotowym. Wszystko kręci się wokół dupy. Dupa służy również do przekazywania zdecydowanych sygnałów niewerbalnych - dobrze wymierzony, solidny kopniak w dupę jest wyrażeniem uczuć negatywnych wobec adresata takiego gestu.
Dupie można również przekazać emocje pozytywne, np. całując kogoś w dupę. Dupa może spełniać też rolę lizaka. Szczęśliwie nie wszyscy są dupolizami. Uniwersalność dupy nie kończy się na tym, jest ona bowiem zadziwiająco skutecznym pojemnikiem: w dupie można mieć całe osoby, a nawet społeczności; można nosić w niej różne przedmioty, np. zegarek – jak robił to ojciec Butcha z Pulp Fiction.
Dupa służy nieraz jako etalon: wiele rzeczy jest do dupy, tym samym dupa spełnia rolę uniwersalnego wzorca porównawczego. W dupę (lub po dupie) można również dostać. Czynność ta umacnia więzi emocjonalne między rodzicami i dziećmi.
Określenie „dawał [dał] dupy” funkcjonuje w dwóch znaczeniach: erotycznym i wartościującym, jednak „ściągnąć kogoś z dupy” tylko w tym pierwszym. Można również chronić swoją (lub czyjąś) dupę, co kolejny raz potwierdza ważność dupy w otaczającym nas świecie.
Zabrał się do czegoś od dupy strony oznacza podejście niewłaściwe, od końca; dupa funkcjonuje tu jako synonim odwrotności. Dupa pełni również rolę uchwytu, można bowiem trzymać się czyjejś dupy.
Dupa jest także warunkiem istnienia wielu dowodów nauk ścisłych (np. Matematyki). Wiele twierdzeń, założeń, dowodów i praw jest wyciągniętych z dupy, co wskazuje na to że dupa jest cennym źródłem informacji, pomocy naukowych i dydaktycznych.
Np. w logice
"Jeżeli Marian nie ma dupy, to Marian ma dupę" Zdanie jest prawdziwe ponieważ zmienna zdaniowa "p"(Marian ma dupę) na początku implikacji przyjmuje wartość fałszywa( Jest zanegowana), natomiast druga jest prawdziwa, implikacja o->1 jest prawdziwa. Jeżeli natomiast odwrócimy kolejność zdań ("Jeżeli Marian ma dupę, to Marian nie ma dupy") z matematycznego punktu widzenia jest falszem(ponieważ z prawdy nie może wynikać fałsz), chociarz informuje nas o tym samym fakcie.
Otóż wyjaśnienie jest w gruncie rzeczy proste. Zasięgamy porady dupy, i znajdujemy(wyciągamy) potrzebny nam dowód. Wiec wiemy że każdy czlowiek, nawet Marian, posiada dupę, wiec wiemy że Marian chciał nas oszukać, czyli stwierdzenie końcowe ze Marian jednak ma dupe jest prawdą. Natomiast przypadek drugi(Jeżeli Marian ma dupę, to Marian nie ma dupy), jest fałszywe ponieważ Marian sam na początku przyznał sie do posiadania dupy, a że pierwsze słowo sie liczy to koncowe stwierdzenie braku, bądz zaniku dupy jest falszywe. Dowód ten jednak jest prawdziwy wtedy i tylko wtedy kiedy rozważany jest przypadek dupy, poniewaz przypadek jabłka nie jest juz tak oczywisty (nie mamy pewnosci czy Marian posiada jabłko), dupa jest wiec warunkiem autentyczności tego dowodu ponieważ bez niej dowód nie istnieje.
Analizujac wiec, jeżeli nauka popycha rozwój techniczny świata, to dupa jest niezwykle pomocnym jeśli nie niezbędnym substytutem powodującym wzrost poziomu życia ówczesnego człowieka.
Z najwiekszą ilością dowodów wyciągnietych z dupy możemy spotkać sie na Analizie Matematycznej oraz Logice i Strukturach Formalnych, ktore sa uważane za oficjalna ksiegę "Zbioru dowodów z dupy".
Świadczy to również o szerokiej uniwersalności i ogólnodostępności dupy, ponieważ każdy moze wyciągnąć zniej własny dowód dostosowany do obecnych potrzeb.
Dupa jest także odnawialnym surowcem i źródłem bez dna, poniewaz jej zbiór argumentów dąży do nieskończoności, co zapisujemy tak:
